Wat een geluk

2 augustus 2024

Wat een geluk!

Regen was er voorspeld, maar we kregen een fantastische en zonnige dag toen we naar onze volgende bestemming zeilden. De wind trok aan tot zo’n 22 knopen en halve wind haalden we snelheden rond de 9, zelfs 10 knopen. Voor we het wisten waren we er. De zorg over de nogal nauwe passage in het rif bleek ongegrond. Met links en rechts grote brekers en water van een onwaarschijnlijke kleur groen voeren we zonder problemen de lagune binnen. De eilanden Tahaa en Raiatea liggen beiden in hetzelfde atol en er is een heel brede strook bevaarbaar water tussen het bariererif en de eilanden. Een beetje slalommend tussen de ondieptes en verspeid liggende “coral heads” voeren we naar Raietea. Het was misschien wel het allermooiste stukje water dat we ooit bevaren hebben. In Raietea konden we helaas geen plek vinden om te ankeren zodat we uiteindelijk wat verder naar het noorden aan de oostkant van Tahaa in een diepe baai ten anker gingen.

s’ Nachts kwam de regen alsnog en ook de volgende morgen regende het flink. Dat leverde mooie plaatjes op van nevel en mist tussen de hoge berghellingen, want warm is het hier altijd en het water verdampt meteen weer. Het leek erop dat de wind de dag erna naar het zuiden of zuidoosten zou draaien en flink zou toenemen. Dat zou heel ongelukkig zijn voor het traject terug naar de bovenwindse eilanden dus besloten we die middag te vertrekken richting Moorea.