Duiken Fakarava

18 juli 2024

Duiken Fakarava

Charles Darwin zelf publiceerde al een verklaring voor het ontstaan van atollen. Kort door de bocht: een vulkanisch eiland in een tropische zee dat omringd wordt door een bariere rif. Het eiland erodeert en zinkt langzaam weg (of de waterspiegel stijgt) maar het koraalrif blijft groeien zodat er uiteindelijk een ringvormig eiland overblijft. De ring is soms helemaal gesloten en dan kan de lagune zelfs een zoetwatermeer zijn. Vaker zijn er toch wat doorgangen in het rif en is het water brak of zout.

Wij lagen dus voor anker binnen in de beschutte lagune van Fakarava. De Lagune is enorm, wel 30 mijl lang, maar het eiland is maar smal en je hoort de oceaandeining breken op de buitenkant.  Atollen zijn niet erg vruchtbaar, zelfs niet als er zoet water is. Het enige wat het hier goed doet zijn de kokospalmen. Die staan dan ook vanaf ieder stukje wit strand naar je te wuiven. Zodra je een paar stappen in het water doet wordt je begroet door de meest beroemde bewoner van dit gebied: de haai. Er zijn er honderden, zo niet duizenden. Zwartpunt rifhaaien, witpunt rifhaaien, hamerhaaien, verpleegsterhaaien, maar vooral grijze rifhaaien. Haaien, de top van de voedselketen zijn er alleen als het rif gezond. Dit is dus een heel goed teken en houd je jezelf voor als er drie jonge haaien langs je benen zwemmen bij het pootjebaden.

Snorkelen, zonnebaden, zwemmen (tussen de haaitjes) zijn de dingen die je hier kunt doen. Maar het meest bijzonder is het om hier te duiken. Want het rif is hier echt gezond. Riffen beslaan slechts 0,02 procent van de oppervlakte van alle oceanen, maar herbergen 30% van al het zeeleven.

En dan die duik… We duiken in de noordelijke pas bij opkomend water. Het stroomt hard en we laten ons snel zakken tot de bodem, op zo’n 25 meter diepte. Niemand, zelfs niet de mensen die al jaren en jaren duiken is voorbereid op wat we daar zagen. De inkomende waterstroom is als een gigantische straalstroom met honderden, nee duizenden vissen. Het water lijkt troebel, maar is kraakhelder. Het zijn alle vissenlijven op de achtergrond, als een sneeuwbui onder water. Zover je kunt kijken schieten vissen langs in dichte scholen en met grote snelheid. En als je beter kijkt zie je ze: de kleinere haaien gewoon tussen die vissen, de grotere op iets meer afstand, boven ons, naast ons, achter ons. Totdat wij zelf deel uitmaken van deze onvoorstelbare stroom vissen en haaien. Zo ontzetten veel, zo ontzettend mooi, en, ben ik bang, zo moeilijk uit te leggen. Maar, als je dit hebt gezien heb je even genoeg gezien. De reis is af, het is al goed, wat we ook nog gaan doen, ik denk niet dat er iets is wat dit kan overtreffen.