Walvissen

19 februari 2024

Walvissen

We zeilen op de Stille Oceaan voor de bergachtige kust van Chili. De wind is Zuid, rond kracht 6-7, dus het sturen is een inspannende klus. Maar eerst terug waar ik de vorige keer stopte. Na Puerto Eden moesten we nog een 90 mijl door de fjorden waarna er een stukje open oceaan kwam. En dat viel niet mee! De oceaan deining van 3,5 meter hoog en een stevige noordenwind zorgde voor heel wat ongemak en zeeziekte. We hadden twee dagen eerder midden in de nacht even radiocontact met een klein passagiersschip. Ik besprak ons plan om via de Golfo Corcovado weer naar binnen te gaan, en omdat de pilots beschreven hadden dat dat een woelige ingang is, vroeg ik hem wat zijn idee daarover was. Zijn antwoord was duidelijk, wij konden veel beter Canal Darwin nemen, 100 mijl zuidelijker. Alleen al vanwege de naam was die keuze bijna voorbestemd en het bleek ook een hele goede. Met heel kalm weer en mooie laaghangende wolken was het bijna mysterieus om daar weer terug in de fjorden te komen. Nog geen 2 uur later was het windstil en scheen de zon. Voor het eerst in weken konden de dikke jassen en mutsen ineens uit en kon het grote luik van de ingang weer open. Een klein rotseiland vol met zeeleeuwen, Magellaan pinguïns en aalscholvers maakte het plaatje compleet. Ook hiervan zijn weer mooie drone beelden te vinden op ons Instagram account

Nog vele malen mooier was de volgende ochtend toen we vanaf het zuiden de Golfo Corcovado naderden. Eduardo had via vrienden gehoord dat hier veelvuldig walvissen te zien waren. En inderdaad werden hier en daar in de verte wat spuiters gespot maar steeds als we dan die kant op voeren verdwenen ze weer. Totdat, tijdens het ontbijt, ineens een walvis helemaal uit het water kwam op ongeveer een mijl vooruit. Daar aangekomen bleken we midden in een groep walvissen te zitten. Aan alle kanten spuiters en staarten. De biologen aan boord waren het eerst totaal oneens of het nu bultruggen of blauwe vinvissen. Gelukkig, kunnen wij al onze biologen nog vertrouwen, want het bleek een groep van minstens 6 bultruggen en 3 blauwe vinvissen te zijn. Echt heel bijzonder om ze aan alle kanten om ons heen te zien.

Na dit fantastische feest, dat wel twee uur duurde, was het nog een dikke 120 mijl tussen Isla Chiloe en de vaste wal varen tot we bij Canal Chacao opnieuw open zee op voeren. In deze  nauwe doorgang kan de getijdestroom oplopen tot 10 knopen. De pilot waarschuwt uitdrukkelijk voor serieuze golven en veranderlijke waterstromen. Gelukkig sprak de verkeerspost aardig Engels en kon hij onze getijdeberekening bevestigen. Om zes uur in de ochtend liep er 2 knoop stroom naar buiten waarvan wij gretig gebruik hebben gemaakt.

Eenmaal op open oceaan was het helemaal bladstil bij een hoge deining. We zijn dus nog maar een paar uurtjes voor anker gegaan aan de noordkant van Chiloe Island totdat de beloofde zuidenwind opstak.