Twee verschillende dagen

14 juli 2020

De afgelopen weken deelden wij al herinneringen van Alice, Liz, Richard, Jan, Richard Down, Sara, Fernando en Frits. Vandaag delen we de herinneringen van Arno van Lent. Arno was gast en bemanning tijdens de wereldreis en heeft ondertussen 21 reizen aan boord gemaakt. Lees de herinnering van Arno hier:

“Ik heb even moeten denken over de vraag of ik nog een leuke anekdote of herinnering had om te delen. Ik had het natuurlijk kunnen hebben over de mooie zonsondergangen en zonsopkomsten of over het leven aan boord maar ik wil het even hebben over twee achtereenvolgende, compleet verschillende, dagen tijdens de etappe van Hobart naar Sydney tijdens de wereldreis van 2012-2014.

Maandag 30 september

We werden om 5 uur in de morgen verblijdt met 7 bultruggen die een show opvoerde voor zowel de Europa als de Oosterschelde. Ze kwamen zo dichtbij het schip dat het geluid van het uitblazen goed te horen was. Regelmatig sloegen ze met hun vinnen en staart op het water en sommige sprongen zelfs bijna geheel boven het water uit. Hoeveel mooier kan een dag aanvangen?

In de middag gingen we voor anker bij het plaatsje Mallacoota, ten zuidwesten van Australië.’s Avonds werd er driftig gevist en werd er, buiten een rog en een koraalduivel, zelfs een gummy shark gevangen van een kleine 50 cm.

Dinsdag 1 oktober

Het is alweer oktober geworden, vertrokken we met een mooi zonnetje en een lekkere temperatuur rond de klok van 11 naar Sydney. Na een klein uurtje verschenen in de verte opeens donkere zwarte wolken en binnen no-time zagen we zelfs een paar kleine windhozen naderen. Een paar seconden later zagen we opeens de Europa zeer schuin hangen en wisten we dat het niet goed ging.

Voordat we dat echter konden beseffen hoorde we een harde knal en brak bij ons de giek van het grootzeil in tweeën enkele seconden later gevolgd door nog een knal, deze keer was het de giek van de fok die in drie stukken brak. De wind was al toegenomen tot 50 – 55 knopen wat ruim boven de windkracht 10 ligt. Met overleg en met veel mankracht werd het grootzeil binnengehaald en snel alles provisoring aan elkaar geknoopt om er maar voor te zorgen dat het niet overboord zou vallen of meer schade aan zou richten.

De wind bleef echter onveranderd doorblazen en het schip ging ook aardig te keer. De fok bleef gelukkig hangen zodat we dat later konden verhelpen. Nadat eerst de binnen kluiver werd vervangen voor een stormkluiver en de wind ietsje minder was konden we de fok laten zakken en de stormkluiver zetten. Golven sloegen nog steeds over het dek heen en zelfs bij het stuurwiel werden we overspoeld (gratis douche). Pas tegen een uur of 4 ’s middags werd het wat rustiger en konden we het normale leventje weer oppikken en de schade opnemen. Gelukkig waren er geen persoonlijke ongelukken en bleef het bij materiele schade.

Ook dit hoort er dus bij als men aanmonstert op dit schip, maar uiteindelijk blijkt het schip ook dit soort omstandigheden aan te kunnen. Niet slecht voor een (toen) 96 jaar oude dame.

Al met al heeft het mij er niet van weerhouden om meerdere reisjes mee te varen en hopelijk zullen er nog een paar volgen.”

Arno van Lent