De hangmat

17 juni 2020

De afgelopen tijd hebben wij herinneringen van reizigers aan boord van de OOSTERSCHELDE gedeeld. Zo deelde wij al de verhalen van Alice, Liz, Richard, Jan en Richard Down. Vandaag vertelt Sara Källvik meer over haar ervaringen aan boord van de OOSTERSCHELDE. Sara was in 2018 en 2019 onderdeel van onze bemanning en was in totaal bij 21 reizen aan boord.

“De eerste keer dat ik aan boord van de OOSTERSCHELDE stapte gingen we beginnen aan de oversteek van de Atlantische Oceaan. We begonnen in Kaapverdië en eindigde in het Caribisch gebied. Voordat we de eilanden achter ons lieten sprong een bultrug uit het water en zwaaide met haar vin voordat ze een grote plons maakte en weer verdween.

Sommige nachten brachten we door in de hangmat die aan de giek hing. In sommige opzichten is zo’n reis net als quarantaine. Hiermee bedoel ik het beperkt zijn tot een klein oppervlakte. Maar dan zonder de sociale afstanden. Samen konden we genieten van de OOSTERSCHELDE die roodgloeiend werd in het licht van vele zonsop- en zonsondergangen.

Hierna moest ik denken aan een andere tocht die we vorig jaar maakten. Dit was heel anders: Storm met windkracht 9 die ons hoofdzeil en bezaanzeil scheurde en ons slecht liet slapen. Tussen het stormachtige weer kregen we wel een paar dagen om bij te slapen en normaal te kunnen lopen.

Er waren slechts drie of vier gastbemanningen tegelijk op wacht. Ze zaten in de stuurhut, pratend over eerdere reizen aan boord. In het Zweeds zouden we dit de ‘Ljugarbänk’ noemen. Ook wel de bank, de plek waar de verhalen van zeelieden worden verteld.

Warren, ons Nieuw-Zeelandse bemanningslid (Crazy Kiwi) schreef: “En waarom doen we dat? Soms is er gewoon geen keuze. Er is iets aan het zeilen waardoor je het alleen maar steeds opnieuw en opnieuw wilt ervaren.”

Ik hoop weer met jullie allemaal te varen, in goede gezondheid en SNEL.”

Eerlijke wind
Sara Källvik