Hannah

28 april 2019

Nadat we ons gescheurde grootzeil hebben vervangen door ons reservezeil, vervolgden we onze noordoosten koers. Vier dagen lang zeilden we in die richting om in de buurt van het Kanaal te komen. De weersvoorspelling was windvlagen tot 8 BFt, op het moment van onze aankomst. We hebben geprobeerd om alternatieve tactieken te verzinnen om de windvlagen van 40 knopen te omzeilen. Maar uiteindelijk zat er helaas niks anders op. We moesten erdoorheen. Later op de radio hoorden we dat de storm Hannah is genoemd. 

De wind en golven trokken aan. De lengte van de golven was langer dan de lengte van het schip. De 8-meter hoge golven trokken in slechts enkele seconden onder het schip door. Wanneer we zijdelings van een golf afglijden kantelt het schip in een hoek van 30 graden, en water spoelt over het dek, over de railing. Als de boeg op dezelfde tijd omhooggaat, dan spoelt een gedeelte over het achterdek. Plots sta je in 10 cm water achter het roer. De allergrootste golf tijdens het diner zorgde ervoor dat we meer dan 40 graden scheef gingen. Borden met eten vielen op de vloer. Nog nooit eerder heb ik horizontaal vliegende koffiekopjes gezien.

Het schip kon de storm aan. Chapeau voor de kok die ons elke keer weer een maaltijd voorzette. Ook al eindigden deze niet altijd in onze maag. We bleven onze koers houden, en hebben Biscay en het Kanaal overgestoken met als doel Lizard Point (in Groot-Britannië). Daar werden de golven minder. We zijn geankerd in Helford Bay, vlakbij Falmouth. Vanochtend werden we wakker in een stille baai met een vlakke zee, met de typische Britse motregen. Hoe het weer kan veranderen in 12 uur.

Op dit moment zetten we weer zeil, voor een rendez-vous met de Bessie Ellen. De komende dagen zeilen we op het Kanaal, waarschijnlijk weer veel op de motor.