Door de Sound of Harris

14 augustus 2018

Er is alweer een boel gebeurt de afgelopen dagen. Zo zijn we bij Port Mòr op het eiland Muck geweest en hebben daar lekker gewandeld. Door de kleine ruimte in de haven werd het een wat spannende ankerwacht, omdat het de vraag was of we wel rond konden als de stroom om ging. Gelukkig bleef het bij een beetje samengeknepen billen, want het paste precies. Na het ontbijt hebben we de zeilen gehesen voor een heerlijke zeildag. Zeehonden hier, dolfijnen daar, kortom het was een mooie dag!
Uiteindelijk hebben we het anker laten vallen in Loch Harport, recht voor de distilleerderij van Talisker. Rara, wat is het plan voor de volgende dag.. Na een goede slok wisky haalden we het anker op, om op weg te gaan naar een hoogtepunt van deze reis, St Kilda. Maar eerst moesten we door de Sound of Harris, een stuk water bezaaid met rotsen tussen Harris en Uist. Even opletten geblazen! 
Eenmaal buiten op de oceaan zeilden we de nacht in. De wind ging langzaam liggen, maar net toen we de motor wilde starten kwam deze gelukkig terug. We bleven de ochtend op St Kilda, kregen daar een rondleiding door het ‘dorp’ en wandelden daarna lekker het eiland over. Na de lunch zijn we gaan kijken bij Stac Lee, Stac an Armin en Boreray. Daar woont een kolonie Jan-van-genten, naar zeggen 25% van de gehele wereldpopulatie! Overal vogels te zien, te horen en ook te ruiken!
Daarna hebben we de zeilen gehesen voor de terugweg. En daar moesten we opnieuw door de Sound of Harris. Maar nu in het donker. Met lichte mist. En de stroom tegen. En een afnemende wind. Het eerste stuk ging goed, maar na een tijdje kon de wind het niet meer aan tegen de stroom en zeilden we achteruit. Dan toch de motor maar aan. Inmiddels liggen we voor anker bij Dunvegan en besteden de ochtend met het kijken naar de zeehondenkolonie en het kasteel en het maken van een wandeling. Vanmiddag zullen we vertrekken naar het volgende Loch.