L'Aber Wrac'h

8 juni 2018

Na een ruime week op zee vinden de meeste mensen het lekker om even de benen te kunnen strekken. En aangezien we het Kanaal binnengevaren zijn, waren daar ook allerlei mogelijkheden voor. 
Vanochtend voeren we tijdens het ontbijt een riviertje op richting l’Aber Wrac’h, een klein Frans dorpje net noordoost van Ouessant. Hier was geen plek aan de drijfsteiger, maar de grote mooring was vrij. Nog voor we er waren, had de havenmeester al een mannetje op de enorme ton gezet en hij dirigeerde ons vanuit zijn RIB daar vriendelijk naar toe. En omdat Jan nog nooit aan een mooring had aangelegd, was dit een mooie gelegenheid. 
Toen we helemaal goed lagen en we de dinghy overboord gezet hadden, konden de gasten naar de kant. De meesten voor een lekkere wandeling, een enkeling met een heuse missie. 
De belangrijkste missie was die van gast Erwin: de ingrediënten vinden voor ‘zijn’ worsten, waarover hij al enkele weken ons het water in de mond praat. Omdat Erwin wel Duits en Engels maar geen Frans spreekt en zijn Zuid-Afrikaanse vriend Quentin al evenmin, bood de Canadese Elise aan om als tolk mee te gaan. Rond de middag kwamen zij terug met alle benodigdheden en een zeer vriendelijke vrouw van Marokkaanse origine, die hier al jaren woont. Zij had hen geholpen alles lokaal te vinden en vooral de Franse slager uit te leggen wat er moest gebeuren.
Toen iedereen aan boord was, hebben we de lijnen losgegooid en zijn we onder zeil vertrokken. Eerst de fok bak en de vierkante zeilen erop. Toen de kont door de wind gedraaid was ging het grootzeil omhoog en voeren we mooi weg. Maar, wel recht op een groene ton (toren) af. Dus moesten we snel de bezaan hijsen om te kunnen loeven. Ook dat ging erg snel en het groene gevaar was snel geweken. Maar daar kwam alweer een rood gevaar op ons af, dus snel de kluivers erbij. En omdat er een paar mensen ‘even’ niets te doen hadden, kon de schoener ook wel meteen omhoog. Uiteindelijk stond in en minuut of tien al het tuig erop en zeilden we de rivier af richting zee.
Morgen zullen Erwin en Fennardie het druk hebben in de kombuis en mogen we de worsten op het menu verwachten. Ik ben benieuwd. Maar hoe dan ook, ik denk niet dat ik ooit een worst heb gegeten waaraan zoveel verschillende nationaliteiten meegewerkt hebben! En als ze ook maar half zo lekker zijn als Erwin ons doet geloven…