Het is alweer een tijdje geleden..

25 april 2018

Na de festiviteiten rond de tricentennial in New Orleans werd het weer tijd om de Mississippi af te varen en koers te zetten naar onze voorlopig laatste stop in de USA, St Petersburg.
Met een groep van 22 gasten vertrokken we maandagochtend om de 90 NM de rivier af te varen. Aangezien het stevig stroomt in deze tijd van het jaar, was het opvaren van de rivier een lang proces. Eraf, met de stroom mee, ging dat een stuk sneller. Met de motor langzaam vooruit knalden we met een dikke 10 knopen de rivier af en net na het eten namen we afscheid van de loods. Meteen daarna gingen de zeilen omhoog en genoten we van de rust. Geen drommen mensen, geen stoomfluiten, geen telefoon en, misschien wel het lekkerste, geen motor.
De lichte wind kwam uit het westen, dus eindelijk zat het mee. Dat dachten we! De wind bleek zo licht en variabel, dat het ons lekker bezig hield. Meerdere malen draaide de wind en wij draaide mee, tot het zover gedraaid was dat we besloten te gijpen. Toen ging de wind uit, maar we weigeren de motor te starten. Dus hebben we een ochtend met een snelheid van 0,5 tot 1 knoop liggen dobberen. Maar de wind kwam langzaam weer terug en draaide. Dus wij gijpen weer. Natuurlijk draait de wind daarna weer terug, dus gijpen we nog een keer. En nog een keer. En nog een keer. Maar nu lijkt de wind even stabiel uit het noordnoordwesten te komen en varen we met bijna al het tuig op de goede kant op. Het gaat niet heel snel, maar we liggen voorlopig goed op schema, dus varen we rustig verder en genieten we met volle teugen van het lekkere weer, de dolfijnen, de sterren en de verhalen van elkaar.