Even passagieren

27 december 2017

Jan ten Dam pakt de draad op:
“Het kerstdiner op zee was een groot succes. Een aantal gasten veroorloofde zich een wijntje bij het eten om het helemaal af te maken. Met de afsluitende koffie met Tia Maria of Cointreau maakte hen dat wel ongeschikt om nog wacht aan dek te lopen. Eerste kerstdag op zee was een gewone dag van je wacht lopen. Maar zeilend met een lekkere wind en een zonnetje was dit bepaald geen straf. De (werk)dag eindigt met halverwege de avond voor anker gaan in de baai van Cascais met het bijbehorende ankerbiertje.
De volgende dag hebben we gelegenheid de wal op te gaan. Er is wat weinig tijd om naar Lissabon te gaan, maar Cascais blijkt genoeg te bieden: de oude stad, een park, winkels en restaurants, enzovoort. Zelf maak ik van de gelegenheid gebruik door een boodschapje te doen en samen met een reisgenoot te lunchen in de stad. We hebben allebei hetzelfde gevoel: we zijn geen toeristen, maar zeevarenden die aan het passagieren zijn. Dat krijg als je twee weken meedraait in het leven aan boord van de ‘Oosterschelde’.
Na het avondeten wordt alles zeevast gemaakt, de motor gestart en het anker opgehaald. Aan dek merken we dat de wind al aardig opgestoken is. Raar volk hoor, op zo’n Nederlands schip. Wordt het weer slechter en gaan ze toch de zee op. Maar je bent een zeevarende natie of niet, denk ik maar. Buitengaats begin ik daar voorzichtig anders over te denken. Veel wind en een behoorlijke zeegang, stellen de verse zeebenen aardig op de proef. Maar we varen weer en gaan de goede kant op. Vandaag, woensdag, is de wind langzaamaan wat afgenomen en ook de zee wordt wat rustiger. Met een zonnetje erbij en een aangename temperatuur aan dek is het weer heerlijk zeilen. En zoals het nu naar uit ziet zal dat de komende dagen zo blijven. We gaan het zien.”