Dieren

9 januari 2017

Heel veel zeevogels zie je hier niet. Je zou denken dat het hier met al die mooie kliffen en vis in overvloed een paradijs voor ze was. Bij vertrek uit Tarrafal gistermorgen zagen we wel een heel bijzondere: een keerkringvogel. Kenmerkend voor deze bijna witte vogel is dat de middelste staartveren wel een halve meter lang worden; een meeuw met een soort slinger achter zich aan dus. Makkelijk te herkennen en erg sierlijk. Sowieso kijken we goed om ons heen, want in de baai was die morgen ook de plaatselijke schildpad al gesignaleerd, maar lang niet iedereen had hem gezien. Eenmaal op zee is het nog moeilijker dieren te spotten, maar vandaag haddeen we geluk.
De passaatwind, in dit gebied altijd meestal vrij sterk, is al een paar dagen een beetje van slag. Vannacht, midden op de oceaan, hadden we zelfs een aantal uren helemaal geen wind. Gelukkig ook nauwelijks golven, zodat we heel rustig op die spiegelgladde oceaan dobberden.
Die gladde zee maakt het makkelijker om zeedieren te zien, al hadden we de groep dolfijnen die we vanmorgen zagen, zelfs in een vliegende storm miet kunnen missen: het waren er echt honderden. En ze hadden er zin in, want ze sprongen meters hoog uit het water, hele salto’s en schroeven makend. Onwaarschijnlijk mooi.