Naar Fort William

12 augustus 2016

Aan het eind van de middag zaten de hoofden vol van alle indrukken en de memory-cards in de camera met foto’s. Vooral de zeehonden stonden veelvuldig op de gevoelige plaat. Maar het werd weer tijd om een stuk te gaan zeilen. Dus het anker omhoog getrokken en het loch uitgevaren. Daar de zeilen gehesen en koers gezet richting het volgende eiland, Rum.
Het eiland heette vroeger Rum, maar daar is door de eigenaar van het eiland een H tussen gezet, Rhum. Nu is het eigendom overgegaan naar het Scottish National Trust en is de H er weer tussenuit gehaald. Dus het heet weer gewoon Rum.
Daar de tijd genomen om het kasteel te bezoeken en wandelingen te maken door de bossen. Jammer genoeg was het mooi Schots weer (lees: plenzen van de regen), dus erg lange wandelingen zijn er niet gemaakt en iedereen kwam als verzopen katjes weer aan boord. Maar met een warme kop thee kwam er al snel kleur op de gezichten.
Het weer zit niet echt mee en de wind zou weer aan gaan. Daarom besloten eind van de middag te vertrekken om, voordat de golven de tijd hadden op te bouwen, ‘binnen’ te zijn. Doel: Tobermory. Hier kwamen we in de avond aan en hebben we het anker laten vallen voor een lange nacht. Gisteren de hele dag besteed in en rond het vrolijk ogende plaatsje op Mull.
Omdat de wind krachtig blijft gaan we niet meer de open zee op en blijven we in de beschutting van de eilanden. Maar tussen Tobermory en Oban ligt niet zo veel, en dus besloten we Oban voorbij te varen en naar Fort William te gaan. Vanochtend vroeg vertrokken en al snel een klein beetje zeil gezet. Op het topzeil, fok en gereefd grootzeil maken we een prima snelheid en zullen rond de lunch aankomen, om in de middag Neptune’s Staircase, de eerste set sluizen van het Caledonisch Kanaal, te bekijken en waarschijnlijk ergens warme chocomel te drinken.