Santo Antão, onbeschrijflijk mooi

26 januari 2015

Verslag van Sanne:
“De afgelopen week hebben we zo veel nieuwe indrukken opgedaan, dat ik haast niet weet waar ik moet beginnen. De volgorde van alle gebeurtenissen heb ik niet meer op een rijtje en het zal nog een hele kluif worden om bij thuiskomst de ontelbare foto’s uit te zoeken.
Nadat we onze ogen hebben uitgekeken op Santiago, zijn we doorgevaren naar São Vicente. Ben heeft ons in Mindelo alle markten en bijzonderheden laten zien en ’s avonds is een aantal van ons de stad in geweest om, samen met de bevolking, de ontdekking van het eiland te vieren. De volgende dag hebben we (ik nogal brak) de veerboot naar het eiland Santo Antão genomen. We hebben daar een prachtige afdaling in een vallei gemaakt, die, door de mist die vanaf de bergen naar beneden kwam, een sprookjesachtige uitstraling had en mijn kater als sneeuw voor de zon liet verdwijnen. Beneden in de vallei aangekomen werden we omringd door bananenbomen, suikerriet, mangobomen (mijn persoonlijke favoriet) en papayabomen. Tijdens de taxirit terug naar de kust heb ik haast niet durven knipperen, bang dat ik iets van deze ongelooflijk mooie plek zou missen. We hebben nog lekker geluncht bij een restaurant aan zee en zijn erna met de veerboot teruggekeerd naar Mindelo. Wat een mooie plek, Santo Antão. Hier kom ik zeker nog eens terug.
De volgende middag hebben we het anker gelicht en zijn we naar São Nicolau gevaren. We zijn in de nacht aangekomen en gelijk die ochtend met Jan en een lokale gids op pad geweest. In de achterbakken van een aantal taxi’s zijn we naar een nationaal park gereden, hebben daar een heerlijk stukje gewandeld en wederom onze ogen uitgekeken. Na deze stop mochten we weer plaatsnemen achterin de Toyota’s. De weg naar de volgende plek alleen al was ontzettend leuk, je zit lekker in de buitenlucht en kunt daardoor nog meer genieten van de natuur om je heen. We kwamen aan op een grote zandvlakte en werden verrast door een geweldig uitzicht op zee. Ik ben bang dat ik niet kan uitleggen hoe mooi het daar is. De uitgesleten rotsen krulden zich om ons heen en kregen het voor elkaar om door ieders camera vastgelegd te worden. Deze plek was dan ook perfect voor een picknick. Na de picknick zijn we weer in de taxi’s gesprongen en zijn we gaan kijken hoe grog gemaakt wordt. Na deze wederom indrukwekkende dag kwamen we aan op het schip, waar een grote schaal sangria voor ons klaarstond. We zijn gaan zwemmen, hebben vis van de barbecue gegeten en hebben gedanst tot het tijd was om onze hutten op te zoeken. Nu zijn we, genietend van het zonnetje, met drie witte reigers in ons kielzog, onderweg naar Boa Vista.”