Genieten

20 januari 2015

Update door Sanne: “De dag na aankomst zit ik in de schaduw van de net gehesen breefok te genieten van het uitzicht op zee. Door de weerkaatsende zon lijkt de zee net een stuk zilverfolie, slordig om de wereld heen gevouwen. Als stuurman Jan me vraagt hoe het met me gaat, besef ik dat ik er misschien een beetje dommig bij zit, met mijn mond open, terwijl ik door mijn wimpers naar de zilverfolie tuur. Het gaat goed, meer dan goed. Het voelt heerlijk om even niet na te hoeven denken over serieuze dingen. Ik heb het wel geprobeerd, maar kwam niet verder dan zilverfolie. De gasten hebben zich verspreid over het schip. Er staat iemand aan het roer, sommigen lezen een boekje in de salon en anderen zitten door hun wimpers turend aan dek. De wind duwt ons naar onze bestemming en de hele dag verloopt rustig. Na het avondeten vertelt Maarten, de kapitein, in de salon over de geschiedenis van Santiago, het eiland waar we naar onderweg zijn.
De sterren laten zich van hun beste kant zien als we ons weer aan dek begeven en terwijl ik mijn blik langs de hemel laat glijden, valt mijn mond weer open en overvalt hetzelfde ontspannen gevoel van de ochtend mij weer. Ben komt naast me staan en wijst in de richting van een van de felste sterren. ”Zie je die ster? dat is Betelgeuze. En dat groepje sterren daar vlakbij? Dat zijn de pleiaden.” Samen blijven we een poosje naar de sterren kijken, terwijl de wind ons dichter bij onze bestemming brengt. Als ik op het bankje naast het roer ga zitten, valt mijn oog op een glinstering in het zwarte water. Fel groene lichtjes verschijnen als sterren in de golven die langs het schip glijden. Het zijn algen die oplichten wanneer ze gestoord worden bij wat het dan ook is dat ze aan het doen zijn.
De volgende ochtend stap ik aan dek en zie dat we aangekomen zijn in de prachtige baai van Tarrafal, op het eiland Santiago. In het blauwe water zijn we omringd door kleinere zeilboten die in de baai voor anker liggen en het lichtbruine land met felgroene bomen en planten vouwt zich om de baai heen. Met de dinghy varen we naar het strand, waar we opgehaald worden door Sayde, onze gids, te midden in het gelach en geschater van Kaapverdiaanse vrouwen die hun vers gevangen vis schoonmaken en verkopen. Met een busje rijden we via de kustweg langs de oostkust van het eiland naar Rabelados, waar we een bijzonder kijkje mogen nemen in het dorp. In Assomada krijgen we een Kaapverdische lunch van rijst, aardappels en vis voorgeschoteld. Hierna vertrekken we naar Boa Entrada, waar we een eeuwen oude kapokboom bewonderen. Onvoorstelbaar hoe groot deze boom is, je zult het met je eigen ogen moeten zien om te geloven. In Serra Malegueta maken we een heerlijke wandeling door de bergen en als laatste gaan we langs een concentratiekamp, waar we ons proberen voor te stellen hoe de gevangenen hier geleefd hebben.
Wat een indrukken heb ik de eerste twee dagen gekregen, ik kan er nu al geen genoeg van krijgen.”