Naar Palmeira

15 december 2014

Ook Saõ Nicolau liet weer eens zien hoe mooi en veelzijdig Cabo Verde is. We hebben daar een toer gedaan over het eiland en weer allemaal andere dingen gezien. Eerst een stukje gewandeld in een prachtig oud dorp met vele Portugese invloeden, bij een grogue-stokerij gekeken hoe deze drank gemaakt wordt en natuurlijk even geproefd, puur uit de stil. Daarna richting de Monte Gordo rijdend langs de drakenbomen, die hier groeien alsof het onkruid is. Met de 4×4 helemaal de berg op gereden en daar een leuke wandeling gemaakt, genietend van het uitzicht en de verscheidenheid aan groen. Om het af te maken geluncht bij de lagune en daarna naar Caberinha om de uitgesleten rotsen te bewonderen. Dat klinkt op papier erg saai, maar is een kers op de taart die dit eiland is. Niet te omschrijven, dus ga ik ook niet proberen.
Eenmaal terug op het schip kon iedereen zich opfrissen voor het eten. Een diner van drie gangen aan het strand onder het genot van live-muziek en een heldere sterrenhemel.
De volgende dag stond er weer varen op het programma en na vertrek gingen meteen de eerste zeilen omhoog. Doordat de wind bijna oost was bleef eerst de motor nog een tijdje bij staan. Tegen de lunch kwamen er ineens een groep Indische grienden langs, die we een tijdje gevolgd hebben. En, eindelijk, na een aantal aanbeten maar geen vangst de afgelopen tijd, BEET! Een prachtige dorado!
Daarna hebben we een tijd heerlijk gezeild, alleen gingen we niet helemaal de goede kant op. Dus na het eten de motor gestart om ‘s nachts wel de goede kant op te gaan. De windkracht en vooral de golven waren toch iets groter dan verwacht, waardoor de snelheid wat lager was dan gepland.
Aan het eind van de ochtend kwamen we aan bij Sal Rei op het eiland Boa Vista, een erg mooi contrast met de andere eilanden die we hebben bezocht. Het is een van de oudste eilanden in de archipel met een leeftijd van ergens tussen de 15 en 25 miljoen jaar oud. De erosie heeft dan ook ruim de tijd gehad om de grootste rotsen klein te krijgen. Waar de andere eilanden hoge bergen hebben die wolken opdrijven die voor mist en regen zorgen, is dit eiland vlak en het heeft dus bijna geen natuurlijke aanvoer van water. Er groeit hier bijna niets en het is het een mengeling van woestijn, zandduinen en hier en daar een oase met dadel-palmen. Men komt vooral hier om te genieten van de prachtige lange stranden aan de azuurblauwe oceaan.
Hier hebben we eerst een kleine tour gemaakt. Tegen de avond werd ‘onze vangst’ op de BBQ gelegd.
Vanochtend vroeg vertrokken richting het eiland Sal. Het plan was om naar Santa Maria te gaan, maar doordat de wind oostelijk 5-6 Bft was met hoge deining uit de zelfde richting, besloten we naar Palmeira te gaan.