Vlissingen

15 september 2014

Na een rustige nacht voor anker en een uitgebreid ontbijt, wat later dan gewoonlijk om het tijdverschil goed te maken, gingen we anker op.
Het was prachtig weer en terwijl zeil zetten, voeren wevoor het strand van Vlissingen langs, het Oostgat uit richting zee. Onder vol tuig zeilden we dicht onder het strand van Walcheren en rond middaguur gingen we overstag. Halve wind weer terug en om 14:30 waren we bij de sluis van Vlissingen. Na het afmeren besloten enkele gasten al van boord te gaan omdat ze nog een lange reis voor de boeg hadden, anderen bleven gezellig tot het avondeten. Er werd ondertussen aan dek flink aangepakt want het schip zal niet meer in Nederland komen de komende maanden. Een nieuw anker werd aangeslagen, het oude werd langzaam toch wat dun om de as. De extra reddingvlotten die we voor dagtochten nog aan boord hadden, gingen er af, de brandblussers werden gekeurd en precies tijdens het avondeten arriveerde de vrachtauto met stores. Tientallen kisten met proviand werden aan dek gezet om later tot diep in de nacht door de bemanning weggestouwd te worden.
Het weekeind was bestemd voor een korte reis met jongeren. 24 jongens en meisjes van 14-15 jaar gingen een weekeind mee om te zien wat de maritieme wereld allemaal te bieden heeft. Een presentatie van het loodswezen, een rondleiding door de verkeerscentrale en om 15:00 vertrek door de sluis. Al gauw stonden de zeilen en zetten we koers richting zee. Eenmaal buiten bleken de magen van de overigens bijzonder goed gestemde jongeren toch niet tegen de golven bestand. We besloten terug te gaan naar de beschutting van Walcheren en al snel kwamen de praatjes terug.
Heerlijk tegen de stroom in door tot de rede van Vlissingen waar om 01:20 het anker viel.
Ankerwachten, uitleg over kaarten, lichten en boeien hielden de jongeren wakker. Vlak voor ontbijt werd het wel ineens verdacht rustig aan en onder dek……..
Ontbijt, afwas, dekschrobben, koperpoetsen, kliminstructie: geen tijd voor luieren! Anker op en zeilen omhoog zodat ze wisten wat ze gedaan hadden. Met drie of vier keer overstag op de Westerschelde zat ook die manoeuvre goed in de vingers en konden we voldaan zeilen bergen om de laatste drie mijl tot de sluis onder machine af te leggen. Wie dacht dat het nu lekker uitrusten was had het mis, we zaten goed en wel aan de lunch en het brandalarm ging af. Koppen tellen aan dek, er bleek een jongen te missen. Goed zoeken, waterdichte deuren sluiten waar mogelijk en ja hoor, hij werd gevonden. Gelukkig was het alleen maar een oefening.
Eenmaal in de sluis terug zag je de vermoeidheid aan de gezichten maar ook de blik van jongens en meisjes die wat beleefd hadden. Nadat de ouders een kopje koffie meegedronken hadden stroomde het langzaam leeg. Ik denk dat velen in de auto naar huis al ingeslapen zijn.

Vervolgens poetsen, storen, zeevast maken en klaar maken voor de nieuwe groep! Vele bekende gezichten gaan met ons mee naar Brest, de wind is gunstig, ENE 3 Bft en we vertrekken meteen op zondagavond, begeleid door een hoop vissersboten, die ook weer de weg naar buiten zoeken. De zee roept…

De sfeer is goed, we zijn onderweg en kunnen zeilen