Huishoudelijke Mededelingen

30 maart 2014

Verslag van Maarten:
“Ik had nog maar nauwelijks ‘send’ gedrukt op mijn laatste stukje of ik word geconfronteerd met een dikke pil op de brug: een bijbel en nog wel een oude Statenbijbel. Weliswaar niet in de boekenkast, maar beter nog, blijkbaar onder het hoofdkussen van kapitein Arian. Die kan dus meteen al van mijn lijstje af. Daarvoor in de plaats nomineer ik nu de achttien delen van de Aubrey-Maturin serie van Patrick O’Brian. Laat nu het enige deel dat aan boord is Desolation Island zijn, het deel warin op gruwelijke wijze een nederlands oorlogsschip tot zinken wordt gebracht, dat met man en muis vergaat. Not happy reading.
Vannacht om vier uur tref ik Alexander als een ship in the night, hij afgaand, ik opkomend. En passant vertelt hij mij dat hij de Poolster voor het eerst gezien heeft. En inderdaad, wat later tussen de wolken door, komt de Grote Gids tevoorschijn. Mag ook wel want we zitten inmiddels op 10 graden noord.
Inderdaad zijn we vannochtend 10 graden noord gepasseerd, op 24 graden west, en er staat een frisse noordoostelijke bries. De lengte-is-breedte-competitie is dus gesloten.
Het is zaterdag en dit is poetsdag. Ook krijgen we waarschijnlijk weer eens schone lakens, dus we zullen moeten afscheid nemen van onze vette lappen die zo lekker ingeslapen zijn.
News Flash! (jammer genoeg geen green flash): de aardappelen zijn op. Vanaf nu dus pasta en rijst, alhoewel Job ons gisteren verraste op een pikante couscous met Swedish meatballs (van IKEA?). Dit is een serieuze ontwikkeling, die illustreert hoe lang we al op zee zitten. De restjes bij de lunch gisteren veroorzaakten een ware run. Het leek wel een beursgang van een gewild aandeel. Sommigen hopen dat we dus meer van Job’s heerlijke rijsttafels te zien zullen krijgen, maar voor velen is afscheid nemen van aardappelen meer traumatisch dan afscheid nemen van je moeder. We hebben ook al in weken geen ei meer gezien en opeens is scheurbuik opgedoken als onderwerp van gesprek. Af en toe zie je iemand onbewust aan zijn tanden voelen om te kijken of ze al los zitten.
Toch zijn we nog net zo ver van de Azoren als Ascension verwijderd is van Tristan da Cunha, dus voor ons die geen afspraken hebben is het vooruitzicht vooral nog meer dan twee weken heerlijk zeilen.”