De geluksvogel

22 december 2013

Verslag van Arno:
“”Januari 2009: …en toen ik ‘s avonds in mijn hut mijn tanden stond te poetsen en in de spiegel keek zag ik nog een nieuwe vogel: een geluksvogel.”
Dit was waar ik 5 jaar geleden mijn verslag voor het weblog mee had beëindigd toen ik met de ‘Europa’ naar Antarctica voer. Mijn eerste ervaring met het reizen op een tall ship. Nu, bijna 5 jaar, later kan ik zeggen dat datzelfde geluksvogel nog steeds bestaat. Waarom? Ik heb het geluk gehad dat ik de afgelopen 5 maanden met de ‘Oosterschelde’ mocht meevaren als vrijwilliger. Tijdens deze 5 maanden heb ik het geluk gehad dat ik veel heb kunnen zien, waaronder springende bultruggen, de Houtman Abrolhos-eilandengroep waar de ‘Batavia’ aan de grond is gelopen, prachtige zonsopkomsten en zonsondergangen, dolfijnen, albatrossen, twee van de drie kapen, Kaap Leeuwin en Kaap Hoorn, en natuurlijk de havenplaatsen die we aandeden. Het zijn maar een paar dingen die me zo te binnen schieten. Ik heb het geluk gehad dat we veel interessante en leuke gasten aan boord hebben gehad. De verschillende pluimages die, eenmaal aan boord, allemaal gelijk zijn. Sommige die al vaker hadden gezeild en sommige die nog nooit een stap op een boot hadden gezet. Heel interessante gesprekken vloeien daaruit voort. Voornamelijk in het kootje, dat af en toe op het oude praathuis van de Fabeltjeskrant begon te lijken. Ik heb het geluk gehad dat ik veel heb kunnen leren want mijn zeilkennis was nihil. Ik weet nu (tenminste dat hoop ik) wat er verwacht wordt en wat er gedaan moet worden als er een zeil omhoog of omlaag moet. Ook ben ik erachter gekomen dat het leven van een bemanningslid meer inhoudt dan alleen de zeilhandelingen. Het onderhoud van het schip, zowel preventief als correctief, vergt veel tijd en kennis. Altijd is er wel wat te doen. Ook de minder opvallende zaken zoals het schoonhouden van het schip, het poetsen van het koper, het bijvullen van de koelkast, het assisteren in het kombuis, het helpen van en het uitleggen aan de gasten zijn maar een paar dingen die er ‘standaard’ bijkomen. Ik heb het geluk gehad dat ik met een heel goede, leuke, gezellige en deskundige bemanning heb mogen werken. Hun eindeloze geduld om mij (soms wel meerdere keren) uit te leggen hoe en waarom iets gedaan moet worden. Hun ervaring, die het allemaal zoveel makkelijker doet lijken dan het in werkelijkheid is. De rust die ze uitstralen als er iets fout gaat. Al deze aspecten hebben het voor mij zoveel gemakkelijker gemaakt.
Over een paar dagen zit mijn periode als vrijwilliger erop als we in Ushuaia arriveren en ik kan alleen maar zeggen: “Iedereen van de rederij en alle bemanningsleden die ik heb mogen meemaken, heel, heel, heel erg bedankt voor het vertrouwen dat jullie in mij hadden en bedankt dat jullie mij de gelegenheid hebben gegeven om dit te mogen meemaken. Het was een ervaring en beleving die ik nooit zal vergeten.
Voor mij rest mij nu nog een trip naar Antarctica (als trainee) en ik weet het zeker: de geluksvogel is er dan nog steeds.”