Check, check en double check

4 december 2013

Wieger meldt: “De ronding van Kaap Hoorn… check
Door de Straat van Le Maire met zwaar weer.. .check
Met 50 knopen wind naar de 50ste breedtegraad… check
Een hand voor het schip… double check
Was dit ons doel, het afstrepen van weer een bijzondere ervaring? Voor een trofee op de schoorsteenmantel of een medaille voor in de linnenkast? 
Kaap Hoorn is een rots met een naam, een fameuze rots. Het aantal zeilers dat deze rots  gerond heeft is relatief klein, zeker het aantal dat op Nederlandse Tall Ships de kaap heeft gerond. Het is een unieke ervaring, we hebben het gedaan en horen er nu ook bij! En de ‘Oosterschelde’ vaart gewoon door.
Is er toch een andere reden geweest voor het ondernemen van deze reis? Avontuur, het unieke van deze reis, het strelen van het ego, het afvinken van weer een bijzondere ervaring of mogelijk iets spiritueels om maar wat te noemen? Zijn we de kaap in onze geest aan het ronden, daar waar gebeurtenissen uit het verre verleden zijn verstopt? Worden er door deze ronding zaken duidelijker, gaan er deurtjes in onze geest open? Wat de precieze reden is zal verschillen voor iedereen, voor mij speelt de bijzonderheid van deze tocht, de mensen aan boord, de zee, het schip en de natuur er omheen een belangrijke rol.
Het is een rots met een rijke historie en naam, zeelui hebben hier geknokt voor hun leven en goed, er zijn vele verhalen, er is romantiek en afzien. Een rots omspoelt door woeste zeeën, waar het weer in 10 minuten kan omslaan van rustig tot zeer onstuimig.
Voor ons was het zeker geen luxe reis, maar afzien was er voor mij niet echt bij (met dank aan de bemanning!). Wat echt een grote rol heeft gespeeld en waar ik tegen op heb gezien was het met zoveel onbekenden op zo’n klein oppervlakte aanwezig te zijn voor meerdere weken. Hier is een hoop gebeurd, hier zijn mogelijke deurtjes open gegaan. We hebben het gehaald, vriendelijk, behulpzaam, iedereen met zijn eigen gedachten en eigenaardigheden. Als beschaafde mensen hebben we er een goede ronding van gemaakt. De groep heeft alles goed doorstaan. Als er al ergernissen waren zijn deze niet opgeblazen en klein gebleven, ik heb er weinig van gemerkt in ieder geval.
Intussen gaat het buiten vreselijk te keer, je hoort de wind gieren door het tuig, het schip stampt en slingert heftig, stoelen schuiven, kasten rammelen, het deegbeslag zit tegen de deur van onze hut die tegenover de kombuis is. Onder de kopjes vindt een natuurlijke selectie plaats alleen de ‘oorloze’ mutant heeft kans te overleven. Deze depressie hebben we niet kunnen omzeilen, dat is duidelijk.
En je weet dat het leven op de ‘Oosterschelde’ dadelijk weer gewoon door gaat, David die beneden zit te naaien aan een zeilzak, Leonard verdiept in zijn boeken, Kaatje die in haar blog aan het schrijven is, Marino die teveel yoghurt in zijn bakje doet, Woody die in zijn T-shirt buiten staat bij een temperatuur van 3 graden, de wasmachine die weer eens 3 verschillende sokken ophoest en Fernando die dit alles filmt.
Intussen moeten we heel voorzichtig zijn met het geslinger en gestamp, een hand voor het schip.. check, elke stap uitkijken, aanlijnen… double check, een ongeluk zit in een klein hoekje.
En het leven gaat gewoon door op de ‘Oosterschelde’… En ik hou de druk op het roer”