Twee werelden

26 november 2013

Leo Boersen schreef op zondag:
“Er zijn twee verschillende werelden a/b van de ‘Oosterschelde’: bovendeks en benedendeks.
Bovendeks: iedereen vergaart zich in of rond het kotje in de moeilijke pakken met de laarzen aan en muts, zuidwester of capuchon op. Het is behoorlijk koud en het motregent een beetje. Er staat een stevige Noordwester, kracht 7 Bft en kuilen water rondom de ‘Oosterschelde’ van zo’n vijf tot zes meter als het al niet meer is. Er vormen zich golven op de lange deining en Frianco schat de omvang van de lange dalen op tenminste de lengte van de ‘Oosterschelde’. De dienstdoende wacht kiest een houding en plek en blijft daar dan min of meer staan, tenzij er iets moet gebeuren. De bewegingen –voornamelijk slingeren– van het schip zijn vanaf hier redelijk in te schatten en iedereen slaagt er aardig in zijn evenwicht zonder al te veel strapatsen te bewaren.
Benedendeks: het is er warm, en voor ieder verplicht ballet.
Schoeisel: geheel naar eigen keuze en van uiteenlopende aard.
Choreografie: de Stille Zuidzee, geinspireerd door Charlie Chaplin, Mr Bean en de pinguïn.
Muziek: de rollers tegen het schip en het vallen en schuiven van bestek, borden, glaswerk en alles wat zich in de keuken bevindt, aangevuld met het slaken van allerlei kreten.
Sinds het vorige verslag van vrijdag is de wind aangejakkerd en de zee wat ruwer geworden en dit zal nog wel een paar dagen zo blijven is de verwachting. De zeilvoering is aangepast; het topzeil staat bij met enkel nog het dubbelgereefd schoenerzeil en de fok. De snelheid schommelt zo rond de 8 knopen en de schatting is dat we met nu nog zo’n 1250 mijl –17:00 uur scheepstijd op 24 november- te gaan tot Kaap Hoorn, we daar over een dag of 7 of 8 zullen aankomen. Dit zou dan maandag de tweede of dinsdag de derde december zijn en wie weet dan in wat rustiger vaarwater ten oosten van de kaap. Dit zou mooi zijn, want gisteren heeft Ewout een muts laten rondgaan met daarin papiertjes met de namen van alle opvarenden. Ieder heeft er een gepakt en op de verjaardag van de Goedheiligman zullen we cadeautjes met bijpassend rijm van 5 regels gaan uitwisselen. Iets rustiger vaarwater zou dan welkom zijn.
Af en toe komen er wat zeetjes over die voor verrassingen kunnen zorgen. Zowel ikzelf als mijn camera zagen een partij water te laat aankomen. Ik kan daar goed tegen, maar mijn Nikon minder. Arie –met hem deel ik een hut- kwam me verder tijdens mijn wacht vanmiddag melden, dat er water door de hatch was binnengedrongen in onze hut en dat mijn boeken nat waren geworden. Bleek mee te vallen en de bemanning heeft inmiddels alles met kanvas afgedekt.
De droger kan niet worden gebruikt en er zijn lijnen gespannen in de salon, waar theedoeken te drogen hangen naast het scherm waarop Horatio Hornblower weer te bewonderen valt. Het fijne van deze serie is dat je, zolang er nog een volgende aflevering volgt, er niet over in hoeft te zitten, of Mr Hornblower weer levend tevoorschijn komt uit de benarde situaties, waarin hij in elke aflevering tot nu terecht is gekomen.
Bij het aantreden om middernacht vandaag was het erg donker. Sterren noch maan te bespeuren. Slechts met enig inspanning was de horizon te onderscheiden in de duistere nacht. Het geluid van wind en zee overheerst alles en geeft een zekere mystiek aan het geheel. De ‘Oosterschelde’ slingert behoorlijk en het sturen vereist concentratie en aandacht. Als de achtersteven wordt opgetild en je kijkt naar voren over het dek, zie je een steile berg water voor de boeg en het is wonderlijk hoe iedere keer het schip met een sierlijke draai uit de deze constellatie tevoorschijn komt om even later plotseling ogenschijnlijk zo stil te vallen in het water, dat je zou denken dat we voor anker liggen in een rustige baai, waarna alles opnieuw in beweging komt. Oneindige variaties, steeds weer opnieuw of zoals Olav het tegen me zei een paar wachten terug met zijn Amsterdamse humoraccent: “Bij de Efteling laten ze je daarvoor betalen”. Als na een paar uur het grijze omhulsel waarin we ons bevinden iets lichter wordt, zie je soms tegen de horizon het silhouet van een cirkelende albatros, die kennelijk ook de hele nacht in de weer is geweest, even moeiteloos als de zee zelf.
Onze positie op bovengenoemd tijdstip is: 52-53.979 Zuid en 104-05.634 West. Veel water achter ons, veel water voor ons. Op zijn ontdekkingsreis rond de wereld op zoek naar het onbekende Zuidland, is kapitein James Cook in december 1774 ook de Stille Zuidzee overgestoken van Nieuw Zeeland naar Kaap Hoorn. Aan boord van ‘HMS Resolution’ bevond zich ook de enigszins eigengereide botanist Dr Forster en diens zoon. Forster sr had al lang genoeg van de onophoudende onrust om hem heen en verzuchtte in zijn journal: “Omnia pontus erat” (Alles was zee). Dit laatste geldt ook voor de ‘Oosterschelde’, maar van verzuchting is mij niets gebleken.”