Welke dag is het vandaag? En vooral: wanneer verzetten we nu eigenlijk de klok?

13 november 2013

Geschreven door Kaatje: “Welke dag is het vandaag? En vooral: wanneer verzetten we nu eigenlijk de klok? Twee vragen die onze gemoederen een tijdje bezig hebben gehouden. Op zaterdag 2 november is in het scheepslogboek officieel het overschrijden van de datumgrens vermeld: het is 23:09 boordtijd (12 uur later dan in Nederland) en de GPS geeft als positie: 38°04’44 S. Wordt daardoor zondag 3 november opnieuw tot zaterdag 2 november gebombardeerd? Verwarring alom. Moeten we onze camera’s opnieuw instellen? En wat te doen met ons mobieltje? Ach, dat is van latere zorg; we hebben immers toch geen bereik op deze onmetelijke plas.
Neptunus, de god van de zee, liet zich het allemaal welgevallen, geduldig als hij kan zijn. Maar ook geduld raakt een keertje op. Afgelopen zondag – er was ruim een week verstreken – was zijn toorn zo groot, dat het roeren met zijn drietand door de golven hem niet meer kon bedaren. Hij mobiliseerde twee van zijn onderdanen en riep: “Entering the Western Hemisphere must be done the right way! Roep dat scheepsvolk op die ‘Oosterschelde’ bijeen!” en zo geschiedde. Op het middendek moest iedereen kruipend onder een lijn door om de datumgrens te overschrijden. Geen gemakkelijke opgave bij windkracht 6 op een behoorlijk schommelende ‘old lady’ ‘Oosterschelde’!
Neptunus echter bleek mild te stemmen te zijn. Zo mild zelfs, dat hij aan eenieder van ons onder luid gejuich een certificaat uitreikte. Vanaf nu zijn we lid van zijn ‘domain of the golden dragon’. Het scheepsborreltje na afloop vergrootte de vreugde. In het bijzonder, omdat Neptunus, voordat hij zich terugtrok in de ruim twee meter hoge golven, liet weten dat ook de overschrijding van de eerste tijdzone een feit was. We zetten de klok een uurtje vooruit, iets dat we zo’n acht keer de komende tijd nog zullen doen…
Een cadeautje voor de dienstdoende wacht! Zij kunnen al na drie uur hun verkleumde botten opwarmen. Job, onze voortreffelijke kok, haast zich echter naar de kombuis. Hij wil de kwaliteit van zijn maaltijden niet teniet laten gaan door een kwantiteit aan ingeleverde kooktijd.
En zo is er opnieuw een memorabel moment op deze Kaap Hoorn-reis bij te schrijven in de annalen van de ‘Oosterschelde’. Voor nu – ik citeer kapitein Arian – “So far so good!”