Zeeleven

30 september 2013

Na vertrek uit Wineglass Bay kwam de wind heel langzaam opzetten. De eerste uren nog heel veranderlijk, dan weer een lekker briesje uit het zuidwesten, dan weer heel weinig recht van achteren of van voren, maar steeds duidelijker. En na een paar uur kon de motor uit en maakten we met ons gereefde tuigage voldoende voortgang. De wind nam, zoals voorspeld, steeds verder toe en aan het begin van de avond liepen we 9 à 10 knopen in noordelijke richting. Eenmaal voorbij Flinders-eiland voorbij begon de wind te ruimen en tegen de avond van de volgende dag konden stuurden we met moeite 50 graden. De wind nam nu ook af en we besloten om ‘s nachts de motor bij te zetten om op tijd Bass Strait over te zijn, want na deze tijdelijk kalmte komt er weer een nieuw front over.
Vanmorgen vroeg was de wind helemaal weg. Een ideale situatie om walvissen te spotten. Die zijn hier volop, want in deze tijd van het jaar zwemmen de bultruggen met hun kalveren vanuit de tropische wateren terug naar Antarctica. Dat we ze zouden zien was dus geen verrassing, maar dat we midden in een soort dierentuin terecht kwamen wel. Een groep van 6 bultruggen bleef wel een uur rond het schip zwemmen. Duikend, met staart of vinnen op het water slaand etc. Soms op slechts enkele meters van het schip. Om de bultruggen heen zwommen dolfijnen en in de lucht talloze zeevogels: Jan-van-genten, albatros-achtige vogels, kleine zwarte stormvogeltjes, aalscholvers, etc. Dat er ook nog zeehonden opdoken, maakte de dierentuin compleet. Ook later vandaag zagen we nog een aantal keer een school dolfijnen, en kleine groepjes van 3 of 4 bultruggen.
Zojuist lieten we het anker vallen in de baai bij Mallacoota, het uiterste zuidoostpuntje van Australië. We wachtehn hier todat de harde noordenwind die langs de oostkust staat, gaat krimpen. We hopen dat dat morgenochtend gaat gebeuren zodat we de laatste 230 mijl naar Sydney kunnen zeilen.