Teveel deining

19 april 2013

Na een tijd heerlijk zeilen begon de wind te krimpen* en werden wij gedwongen een steeds noordelijker koers te sturen. Het plan was te wachten tot de wind zover was gedraaid, dat we met overstag en dan weer meebuigen, zo naar Tristan da Cunha konden zeilen. Niets was minder waar.
Toen de wind naar onze mening ver genoeg gedraaid was, gingen we overstag. So far, so good. Maar de wind speelde met ons en draaide vrolijk weer terug! Dus wij weer overstag en onze noordelijke koers hervat. Draaide de wind weer langzaam, maar wij lieten ons niet weer in de maling nemen, dus bleven meedraaien. Tot uiteindelijk bleek dat de wind toch stabiel geworden was. Wij weer overstag. Natuurlijk stopte toen de wind met draaien, waardoor we precies ten zuiden van ons tussen-doel moesten sturen.
Uiteindelijk, met een beetje hulp van de motor, toch ons doel kunnen bereiken. Maar het weer zat ons nog steeds niet mee. Door de grote deining was het voor ons onmogelijk mensen aan land te brengen en later moesten we zelfs anker op, omdat we met twee ankers en alle ketting die we hebben, niet bleven liggen. Afgelopen nacht dan ook naar de lij-zijde van het eiland gevaren en daar het schip ‘drijvende’ gehouden. Vanochtend weer terug naar het enige bewoonde stukje van Tristan da Cunha, Edinburgh Of The Seven Seas, gevaren en aldaar bleek dat het, door de brekende deining in het haventje, nog steeds onmogelijk was aan land te gaan. Net zoals gisteren kregen we te horen dat er een kleine kans was dat het morgen wel ging lukken. Maar aangezien dat zou betekenen dat we weer 24 uur moesten wachten, hebben we er voor gekozen de WNW-wind die er nu staat te gebruiken om ons richting ons einddoel te duwen.
Ondanks dat we niet aan land zijn geweest, is de stemming erg goed aan boord, mede omdat we het eiland van alle kanten hebben kunnen bekijken. Het is toch iets wonderbaarlijks, zo midden op de oceaan ineens een berg tegen te komen. Wanneer maak je zoiets nou mee?!
De natuur blijft je verbazen.

*) We hanteren op beide halfronden krimpen voor draaiïng tegen de klok.