Bezoek Santo Antão zeilen naar São Nicolau

9 januari 2013

8 januari. In alle vroegte zijn we van Mindelo met de ferry naar Santo Antão gevaren. Koffie aan boord en in de haven stond ons vervoer al te wachten. Een busje en een pickup met plaats genoeg voor ons zeventien. De lange met keitjes geplaveide weg bracht ons van de gortdroge kust de bergen in. De vegetatie werd steeds uitbundiger, groener en eenmaal boven kijk je zo de krater in. In de krater een soort mini-paradijsje. Naar het schijnt de enige ter wereld waar men aardappels, mais, mango en wat al nog verbouwt. Vanuit de krater klimmen we een pad omhoog naar de rand, aan de andere kant gaat het bijkans loodrecht naar beneden. Alleen een door mensenhanden aangelegd pad kronkelt steil langs de helling. Dat steile blijft ook, totdat we in het dorpje in het midden van de vallei zijn. Eenieder voelt zijn benen, maar de adembenemende uitzichten onderweg vergoeden alles.
Onze chauffeurs zijn er inmiddels ook en langs een woeste kust rijden we naar een restaurant. Een lunch met lokale specialiteiten. De tijd vliegt en we moeten alweer onderweg om de ferry terug te halen. Op de ferry slapen de meesten. Een mooie maar vermoeiende dag.

9 januari. Na onze echt fantastische wandeling op Santo Antão, zijn we vanmorgen ankerop gegaan, onderweg naar São Nicolau. Een stukje motorend in de wind op om vervolgens een mooie slag over stuurboord naar het eiland te maken. Het waait perfect, maar onder het eiland valt de wind helemaal weg. We ruimen de boel op en zwemmen nog even. Een half uurtje later liggen we voor anker. Het diner is bijna klaar.