Nieuws archief 2008

31 december 2008

31.12.2008 12:05 GMT
16°22.83’N, 022°59.29’W. Kompas 005. Knopen 5,8.
Na alle dramatische vergezichten en groene valleien is Boa Vista ineens weer heel kaal. Enorme zandstranden en kale heuvels zien we vanaf onze ankerplek, die wel een mijl uit de kust op zee is. Vlak bij ons een eilandje en een rif, waar de oceaandeining met donderend geweld op breekt. Eenmaal aan wal bracht een aantal van ons een bezoek aan een scheepswrak dat hier op de noordkust ligt. Onderweg ernaartoe rijd je door een Sahara-achtig landschap met grote zandduinen. Op andere plaatsen is er meer vegetatie, meestal van een lage, harde en stekelige soort. Zelfs de geiten die hier rondlopen doen daar voorzichtig mee. Jurren en Annemiek, onze Spitsbergen-gidsen, zijn hier aan boord gekomen. Op hun wandeling over het eiland zagen ze meteen al een Woestijnleeuwerik en een Witbandleeuwerik.
De tocht met de rubberboot terug naar het schip was een belevenis op zich. Overal in de haven en op de ‘rede’ van Sal Rei zijn rotsen en riffen waarop de zee breekt of waartegen de zee hoog oploopt. De kunst is om alle brekers te omzeilen en zodoende de boot overeind te houden. Dankzij de deining lag de ‘Oosterschelde’ vannacht heftig te slingeren, want de wind nam toe tot 6 à 7 Bft. Door de harde wind vannacht varen we nu recht tegen een koppig zeetje in. Vanmorgen om 07:45 vertrokken we voor de laatste oversteek deze reis. Terug naar Sal, dat 30 mijl naar het noorden ligt. We hopen rond 14:00 uur aan te komen zodat we kunnen beginnen met oliebollen bakken. Dat is dan de belangrijkste aanwijzing voor oud en nieuw, want in deze temperaturen denk je helemaal niet aan de laatste dag van het jaar.

30.12.2008 19:52 GMT
16°09.45’N, 022°55.23’W. Kompas 064. Knopen 0,1.
De ontdekking van het eiland São Nicolao, uit tweede hand:
"Al voordat we de haven binnenliepen werden we opgeroepen door een Nederlands sprekende meneer. Henny Kusters woont inmiddels 10 jaar op het eiland en bood aan om ons het eiland te laten zien. Hij regelde een aantal open auto’s en leidde onze groep rond op het eiland. Een van de  bijzondere dingen van São Nicolau is dat er nog een stukje oerbos is. Ooit waren de eilanden veel groener, maar alle bossen werden gekapt met grote droogte tot gevolg. Hier bezochten we dus een stukje ongerepte natuur. Verschillende naaldbomen en cactussen etc. Daarna werd een bezoek gebracht aan een bijzondere basaltformatie aan de kust. Een terrasachtige omgeving met tussen de verschillende lagen steen allemaal kleuren. De zee beukte op de plateaus en een overwacht grote golf verzwolg bijna een deel van onze gasten en bemanning. Behalve doorweekt was iedereen gelukkig ongeschonden, behalve kok Christian. In een poging zich in veiligheid te brengen viel hij tussen twee rotsblokken en verstuikte hierbij zijn enkel. Het ziet er naar uit dat er banden of pezen beschadigd zijn. Voorlopig nemen we bij toerbeurt zijn taken over, maar we zullen voor de volgende reis op zoek moeten naar een andere kok (is inmiddels rond). Op de kade nog een tijd gesproken met een heel aardige meneer Baldwin, die meer dan 33 jaar bij rederij Wagenborg had gevaren en nu hij met pensioen is, weer terug is op zijn geboorteiland. Hoewel, oude dag; op zijn 65e zag hij er fitter uit dan velen van ons.
Na een nacht met weinig wind en dus een aantal motoruren, bereikten we vanmorgen om 09:00 Boa Vista. Achter een rif, waarop de golven spectaculair breken ligt de ‘Oosterschelde’ nu te schommelen achter het anker. Iedereen heeft vandaag op eigen gelegenheid het eiland verkend. Ik ben benieuwd naar de verhalen tijdens het avondeten."

28.12.2008 21:29 GMT
16°34.02’N, 024°21.60’W. Kompas 090.
Wat een indrukken allemaal, deze laatste dagen. Om bij het begin te beginnen: vanaf Fogo vertrokken we naar São Vicente, een oversteek van 130 mijl. Met een noordoostenwind, zoals die hier meestal staat, zou het net bezeild kunnen zijn. Helaas was de wind vrij noordelijk en moesten we een groot gedeelte van het traject de motor bij houden om voldoende hoogte te houden. De laatste uren draaide de wind wat en zo zeilden we langzaam naar Mindelo. Mindelo is echt een stad met een haven. Een plek dus om boodschappen te doen op de overdekte markt of om even iets te drinken of te eten of een souvenir te kopen.
De volgende dag voeren we met de veerboot naar het grote eiland Santo Antão. Daar wachtte een bus op ons, die ons naar de rand van de vulkaankrater bracht op 1200 meter hoogte. De afdaling naar Ribeira de Paul deden we te voet over een soort ezelpad door een van de meest indrukwekkende landschappen die ik ooit heb gezien. Hoge, getande bergkammen en diepe dalen en overal plukjes groen en af en toe een huisje of hut, meestal van leem met daken van een soort gras. Deze kant van het eiland is erg groen en we liepen dan ook door koffieplantages, langs suikerrietveldjes, bananenbomen, etc etc. Alles verbouwd op soms piepkleine terras-akkers. De hele tocht  hadden we een adembenemend  uitzicht over de vallei. Na een fantastische maaltijd reden we in dodemansvaart terug over de smalle bergpassen om de veerboot terug te halen.
Vanmorgen om 5 uur maakten we ons klaar voor vertrek naar Santa Luzia. Dat is een onbewoond eiland waar we langskomen op weg naar onze bestemming São Nicolau. Volgens de reisbeschrijving zit hier veel vis en inderdaad  vingen we onderweg een paar Dorado´s voor het avondeten. Er was te veel deining om te landen op Santa Luzia en dus zetten we weer zeil en gingen we snel door richting São Nicolau. Vlak voor we daar kwamen draaide de wind 180 graden en op dat moment kwam er een aantal grote dolfijnen rond het schip. Net voor het donker werd liepen we Tarafal aan.

26.12.2008 10:06 GMT
16°52.99’N, 024°59.80’W. Kompas 090.
Kerstmis hebben we op zee doorgebracht. Vroeg in de morgen vertrokken we van Fogo voor de 130 zeemijl lange oversteek naar São Vicente. Helaas was de wind noordelijker dan gehoopt en konden we alleen motor-zeilend voldoende hoogte houden. Het was veel minder bewolkt dan de vorige dagen en voor wie er van kon genieten was het prachtig op zee: grote golven, een deining die daar doorheen loopt en overal witte schuimkoppen. Voor een aantal mensen was de zee wat al te onstuimig, helaas. Het valt trouwens ook ons op dat de deining kort is en de zee tamelijk warrig, met korte steile golven.  
Eenmaal onderweg doen we ons best met de vislijnen achter het schip maar tot nog toe zonder resultaat. Hoewel, vanmorgen bleek het staalkabeltje gebroken te zijn, waarschijnlijk toch door iets groots aan de haak. Te groot voor ons, maar we blijven het proberen. Toen rond middernacht de wind iets schiftte , kon de motor uit en de laatste uren legden we zeilend af. Bij het eerste licht draaiden we de haven in en om 07:50 lieten we het anker vallen in Mindelo.

25.12.2008 11:45 GMT
15°17.98’N, 024°38.76’W. Kompas 349. Knopen 5,7.
In Vale de Cavaleiros, een piepklein haventje op Fogo, konden we zelfs even aan een kade liggen. We moesten wel een paar uur plaats maken voor een schip dat mensen en goederen kwam laden en lossen, maar daarna konden we opnieuw afmeren. Terwijl wij het schip op zee wat drijvend hielden beklommen onze gasten de vulkaan. ’s Avonds genoten we een uitgebreid diner van 7-gangen.
Vanmorgen in alle vroegte vertrokken we voor de oversteek naar de bovenwindse eilanden. De bestemming is Mindelo op São Vicente. De oversteek is ruim 130 mijl, dus we zullen de hele dag en nacht op zee zijn.

24.12.2008 11:53 GMT
14°55.19’N, 024°30.25’W. Kompas 090. Knopen 0,0.
Na weer een nacht stevig doorzeilen, met een bakstagwind, bereikten we vanmorgen het eiland Fogo. Fogo betekent vuur in het Portugees en het eiland bestaat uit een enorme vulkaan. Na 40 jaar slapen was er in 1995 nog een uitbarsting, maar nu is de vulkaan alweer enige jaren rustig. Hoewel het zicht niet al te goed was zagen we Fogo al vanaf het eiland Santiago, 100 kilometer naar het oosten, liggen. De vulkaan rijst steil op vanuit de diepte (zo’n 3000 meter) en de hoogste top is 2800 meter hoog! Ter plekke regelden we een gids en een busje en op dit moment zijn alle gasten onderweg voor de beklimming van de kleine krater. Aan boord maken we intussen de net van een visser gekochte grote vis (wahoo) schoon voor het kerstdiner.

23.12.2008 12:50 GMT
15°16.94’N, 023°45.50’W. Kompas 344. Knopen 0,1.
Na een lange nacht en dag, waarin onze gasten een voor een binnen druppelden, zijn we klaar voor vertrek. Alle gasten zijn veilig aan boord gekomen (na een soms wel heel langdurig oponthoud op Lissabon of Amsterdam). Het enige dat nog ontbreekt is de bagage van een van hen, die na veel bellen op Santiago blijkt te staan. Omdat dat onze bestemming is, besluiten we de bagage daar zelf te halen. Op het nippertje – we staan op het punt ankerop te gaan – herinner ik me dat ik nog moet uitklaren. En dan is het zover. Met alle vierkante zeilen en het grootzeil varen we, precies voor de wind, de donkere oceaan op. Al snel zien we niets meer om ons heen. Zelfs de sterren blijven grotendeels verborgen achter de zware bewolking. De hele nacht houden we deze koers aan. Tarafal, onze bestemming, ligt aan de noordwestkant van Santiago, een kleine 100 mijl benedenwinds. Na alle vermoeienissen is er weinig animo voor de nachtwachten. Pas bij het ontbijt, met de hoge kust van Santiago in zicht, is iedereen er weer bij. Om 10:30 uur laten we het anker vallen in de kleine baai.

21.12.2008 14:27 GMT
16°35.46’N, 022°54.30’W. Kompas 355. Knopen 0,0.
Kapitein Gerben schrijft:
"Uit het raam van het pension waar ik enkele dagen verbleef, zag ik de ‘Oosterschelde’ in het azuurkleurige water achter haar anker liggen slingeren. We liggen weliswaar in de luwte van het eiland Sal, maar de oceaandeining loopt een beetje rond het eiland en wiegt het schip. De wind, de eerste dagen nog hard, 5 à 6 Bft, is nu afgenomen tot 4 Bft. Er is veel Saharastof in de lucht en hoewel bewolkt is het warm. Met 25 graden en in korte broek zien de laatste dagen van het jaar er behoorlijk aantrekkelijk uit. Jip en zijn bemanning hebben het schip netjes, snel en zonder storingen hier gebracht en ik krijg het schip dus fantastisch overgedragen. Mijn vriendin Annemiek en onze kinderen zullen me deze reis gezelschap houden en zij en ik verheugen ons zeer op de komende trip. Net als in de beginjaren van de ‘Oosterschelde’ woont er weer (even) een gezin in de kajuit.
Vandaag zullen alle gasten arriveren. Sommigen zijn al op het eiland, anderen komen vannacht rechtstreeks uit Nederland. Vooral voor hen zal de overgang groot zijn; een warm welkom is hier standaard."

16.12.2008 07:33 GMT
16°35.46’N, 022°54.30’W. Kompas 335. Knopen 0,0.
Goedemorgen allemaal. We zijn er! Niet lang na het schrijven van het laatste bericht doemde er om 07:45 uur een bergje op aan de horizon. Met nog een laatste gijp verlegden we de koers en voeren langs de westkant van dit kleine stukje Afrika in de Atlantische Oceaan. Dit eiland (Sal) doet vooral noord Afrikaans aan. Een geel/rood vlak land met een paar bergjes van 300 en 400 meter, veel zand en weinig begroeiing. In de warme, droge wind schieten de kite- en windsurfers over het donkerblauwe water. Achter de witte stranden staan de ‘holiday resorts’ en enkele palmbomen. De ‘Oosterschelde’ is na een kort stop bij Palmeira, om bij de autoriteiten in te klaren, doorgezeild naar Santa Maria aan de zuidkust, waar we nu voor anker liggen. Precies 3 weken na het vertrek uit Rotterdam, waarvan we 6 dagen en 7 nachten in een haven hebben gelegen. Dat komt op een gemiddelde snelheid van 7,2 knopen. Kortom: dit was een zeer snelle Mijlenmaker!

15.12.2008 05:40 GMT
17°12.16’N, 022°35.12’W. Kompas 241. Knopen 7,1.
Land in zicht! Dat is nu de kreet waar iedereen op wacht. Sommigen klimmen de mast in om al een glimp op te kunnen vangen. Maar helaas nog niets te zien. Voorlopig vangen we alleen vliegende vissen. Deze wonderlijke dieren belanden zo af en toe op dek en dwingen zelfs de stoerste matrozen tot gilletjes van schrik. De temperatuur is inmiddels al aangenamer geworden, neuzen zijn al wat rood aan het kleuren en we blijven ondanks een afnemende wind goede voortgang maken. We verwachten (maandagochtend) na het ontbijt aan te komen op Sal.

13.12.2008 04:41 GMT
22°20.14’N, 018°36.04’W. Kompas 207. Knopen 9,8.
Het wat zwakke noordoostenwindje bij vertrek uit Tenerife is al snel aangetrokken tot een stevig windje 5 Bft en inmiddels ligt het daggemiddelde rond de 200 NM. Om kort te gaan: we zijn keihard aan het zeilen! ’s Nachts geeft een grote volle maan zoveel licht dat je er bijna een boek bij kan lezen, en overdag spelen grote scholen dolfijnen om het schip. Het enige dat de verwachtingen van allen aan boord niet overtreft, is de temperatuur. De bewolking en de wind hebben de korte broeken weer de kast ingejaagd en hier en daar zie je zelfs weer een zeilpak aan dek. Maar we mogen niet klagen, uiteindelijk staat er nog steeds 20 graden op de thermometer.

11.12.2008 15:49 GMT
26°25.92’N, 016°52.17’W. Kompas 203. Knopen 4,3.
We hebben op dit moment weinig wind en hoge deining, beide van achteren. De wachten houden zich vooral bezig met het zoeken naar de koers die het minst rolt.
Een van de gasten verteld:
"Funchal (Madeira) – Santa Cruz (Tenerife)
Er was een matige noordoosten-wind voorspeld, lekker voor onze zuidelijke koers naar Santa Cruz, maar die kwam niet. Dus gingen de motor en auto-pilot aan. De opstappers mochten nog wel een paar keer oefenen met "zelfstandig" de zeilen te hijsen en te strijken, maar daar bleef het bij: de wind liet het afweten. De zon daarentegen liet zich wel zien en voor het eerst deze reis ging het oliegoed aan de kapstok, eerst één laagje, toen nog een laagje, toen het thermisch ondergoed en vervolgens werden melkbleke lichaamsdelen aan de zon ter kleuring aangeboden. Dat begon er op te lijken! De dolfijnen vonden dat ook en voerden een vrolijk dansje op ter verhoging van ons vermaak. Maar wind of geen wind: het werk aan boord is nooit gedaan. Bikken, schuren en verven, lijnen afbinden, zeilen naaien enzovoorts. Maar de warme zon maakte van al dit corvee een plezier. 26 uur na vertrek van Funchal kwam de 3700 meter hoge Pico de Teide op Tenerife in zicht. Het blijft verwonderlijk hoe "land" niet dichterbij lijkt te komen en het duurde nog 10 uur voordat de haven van Santa Cruz binnen gelopen kon worden. Kapitein Jip vertoonde weer een staaltje van vakmanschap bij het vlekkeloos aanleggen. ‘Bier’ riep matroos Lukas toen de trossen vast lagen en we toostten op een geslaagde oversteek."

11.12.2008 05:40 GMT
27°10.33’N, 016°33.97’W. Kompas 185. Knopen 7,1.
De ‘Oosterschelde’ is inmiddels weer een flink stapje verder op haar reis naar het zuiden. Na vertrek uit Funchal op 7 december voeren we, bij nagenoeg windstil weer op de motor, in anderhalve dag naar Tenerife. Hier vonden we om 22:00 uur een plekje in de haven van Santa Cruz. De volgende twee dagen hebben we de voorraden van het schip aangevuld tot er nergens meer iets bij kon. Anderen zagen kans een auto te huren en het eiland met zijn gigantische vulkaan te verkennen. Woensdag 10 december namen we afscheid van de laatste grote supermarkt die we tegen zullen komen en zetten we bij het vallen van de avond zeil. Met de wind in de rug zijn we zo aan de laatste etappe van deze reis begonnen. Nog 730 mijlen te gaan.

6.12.2008 20:39 GMT
32°38.69’N, 016°54.33’W. Kompas 173. Knopen 0,0.
We liggen voor anker in de haven van de hoofdstad van het eiland Madeira, Funchal. Iedereen geniet hier nog even van de groene parken, volle terrasjes en de souvenirwinkels. Morgenochtend gaat de reis verder, richting de Canarische Eilanden. Gisteren hebben we met z’n allen de Goedheiligman toegezongen bij een gezellige en ietwat warme, brandende kachel. Daarna hebben we vol verwachting de gedichten voorgelezen en kado’s uitgepakt. Verrassend was dat de likeur uit Madeira een erg populair geschenk bleek te zijn…

4.12.2008 06:24 GMT
35°21.30’N, 014°32.23’W. Kompas 210. Knopen 7,8.
Wat is de natuur toch bijzonder. Tijdens de wacht van 04:00 tot 08:00
uur toont zich tussen de wolken door een schitterende sterrenhemel.
Langs het schip fonkelt plankton, dat oplicht door het water. Beide
leidend tot een sprookjesachtig geheel. In de loop van de dag heeft het
wegvallen van de wind ervoor gezorgd dat de motor is gestart en het
schip naar Madeira dreunt. Dit mag de pret niet drukken en de sfeer is
ontspannen. Er wordt gelezen, gepraat en o.a. gedichten geschreven door
Sint en Piet aan boord. Op de ochtend van 5 december zullen we Madeira
naderen en kijken of we de haven binnen kunnen, daar voor anker gaan of
toch door zullen varen naar Tenerife. Verder is alles goed met iedereen.

3.12.2008 16:03 GMT
37°06.20’N, 013°27.03’W. Kompas 206. Knopen 9,6.
Een van onze gasten schrijft:
"Ha, onkreukbare websitelezers daar aan die kurkdroge en steenharde wal.
Hoe rijk is toch `t zeemansleven! Hoezo? Wel, via het ‘Grote Jongensboek’ komen we moeiteloos bij de oude Dante, lopen tegen een gratis lidmaatschapskaart aan van Club Med en scoren als `t een beetje wil ook nog een fraaie trofee.
Dat vereist toelichting:
Het ‘Grote Jongensboek’ speelde zich afgelopen week achterop af. Zwaargespierde bullen, onherkenbaar in hun beschermende kleding, worstelden aan `t wieltje (zoals onze jarige superstuurman Roelof, alias de GVR, dat noemt) om de dame in `t goede spoor te houden; gloeiende peuken van loodzware shag vlogen onophoudelijk `t schuim in en, hoe linker de boel, hoe vrolijker de bunch!
De arme sloebers daarentegen in de salon stapten regelrecht uit Dante`s Inferno: men zag figuren die, stijf van ellende, voor zich uit zaten te staren, ongelukkigen die, huns ondanks, met `n noodgang van hot naar haar dribbelden, lieden die, met de benen in de vreemdste standen (als waren hun dure outdoorbroeken tot de rand gevuld met de onwelriekende materie die we gewoonlijk met hevige angst verbinden), zich overeind probeerden te houden, wanhoop in het pandemonium dat voorheen ‘kombuis’ heette en doffe berusting in vrijwel alle kooien: aan dit lijden, verdiend of onverdiend, zou _never nooit_ een einde komen!
Maarrrrr, geen flexibeler hart dan dat van de zeeman, en dat heeft-ie nodig ook! Want gisteren betrapten we een mede-lid van de gastbemanning, een heer van stand nog wel, op een wijnroodkleurige bermuda en op sandalen aan zijn welgevormde kousloze voeten. Meteen keken we met z`n allen omhoog naar de hemel die ons eerder zo geteisterd had en de brave man had `t goed gezien: blauwsel in plaats van grijs, zon in plaats van regen, warmte in plaats van puur guur!
Terug naar het ‘Grote Jongensboek’: deze ochtend jagen we onder heel veel zeil met een snelheid van zo`n 9 knopen richting Madeira, het goede schip ‘Oosterschelde’ ligt, getemd, op één oor en op ieders gelaat brànden de vragen: "Zouden de meiden er mooi zijn?, krijgen we `n pasje voor gratis drank?, kun je er makkelijk drossen?"
Kortom, wij groeten jullie, walbewoners, en vreest niet: jullie mok koffie valt niet om!
PS: En die trofee dan? Die gaan Jip, Roelof en dit perfecte stel matrozen in Cabo Verde in ontvangst nemen voor de snelste oversteek ooit.
En als die per ongeluk niet de snelste zou zijn, de lèukste in ieder geval wel!

1.12.2008 16:55 GMT
41°45.38’N, 011°03.87’W. Kompas 193. Knopen 6,8.
Alles gaat goed aan boord! Na het ruwe weer van de afgelopen dagen gaat het leven aan boord weer ‘normaal’ verder. Alles wordt grondig schoongemaakt, verschillende onderhoudswerkzaamheden worden weer opgepakt, men leest een boek, warmt zich aan de zon die tussen de hagelbuien door schijnt of stuurt een tijdje de ‘Oosterschelde’, die met een rustig noordenwindje verder zeilt. De koers ligt nu al richting de eerste Atlantische eilanden: Madeira. Op deze manier varen we langzaam steeds verder van de Portugese kust af.

30.11.2008 10:22 GMT
44°47.83’N, 009°03.87’W. Kompas 229. Knopen 5,4.
Het is nu zondag en we zijn bijna een week onderweg. Met Cabo Finisterre in het vizier hebben we in die eerste week al heel wat mijlen afgelegd! en dat terwijl we nog een volle dag en twee nachten in Falmouth hebben liggen wachten op goed weer om de Golf van Biskaje over te steken. Goed weer werd het uiteindelijk niet. Misschien is ‘goed’ niet het juiste woord. Hard ging het in ieder geval wel. De windstilte die we bij vertrek uit Falmouth hadden, veranderde snel in een noordelijke wind van 9 Bft. Met een topzeil en fok raasden we zo de Golf van Biskaje over. Terwijl de wind en het water over dek gierden was de sfeer benedendeks niet kapot te krijgen: uit volle borst werden er verjaardagsliedjes voor matroos Lukas gezongen (hij vroeg een beetje wind voor zijn verjaardag… dat is gelukt!).
De wind is vannacht gaan liggen en er schijnt zowaar een zonnetje.

26.11.2008 03:28 GMT
50°14.68’N, 003°17.73’W. Kompas 250. Knopen 7,2.
Op dit moment passeren we ‘Start Point’ aan de Engelse zuidkust. Een mooie gelegenheid om te vertellen over de start van onze reis naar de Kaapverdische Eilanden. De reis zou afgelopen zondag beginnen, maar een stevige zuidenwind zorgde voor uitstel van vertrek tot maandagochtend. De zondag werd een dag waarop onze opstappers langzaam aan het schip konden wennen, afscheid konden nemen van de vele familieleden, een kleine toeristische wandeling door Rotterdam maakten of hielpen met het aanslaan van het spiksplinternieuwe schoenerzeil. Dit zeil staat nu in volle glorie een noordwesten wind te vangen, terwijl we hoog aan de wind verder varen. Het begin van de reis verloopt tot nu zeer gunstig. De wind is voornamelijk uit de noordelijke hoek gekomen en behoorlijk hard (8 Bft) geweest, wat natuurlijk ook de nodige golven met zich meebrengt. Een ruw maar zeer snel begin van de reis. Inmiddels is iedereen gewend aan de bewegingen van het schip en het ritme van de wachten. De nachten zijn koud, kraakhelder en hebben prachtige volle sterrenhemels.

VAN DE REDERIJ (23.11.2008)
De ‘Oosterschelde’ zal morgenvroeg (maandag) uit Rotterdam vertrekken naar de Kaapverdische eilanden, tussen 07:00 en 08:00.

23.11.2008 GMT
De ene na de andere auto kwam en de stapels etenswaren en andere voorraden stapelden zich op. Rijst, schoonmaakmiddelen, olie, wijn, theedoeken, melk, wasknijpers en broodmeel. Alles wat we nodig denken te hebben voor een reis van vier maanden naar Afrika. Zijn we echt niets vergeten was de grote vraag? Eenmaal op de Kaapverdische eilanden is het moeilijk of onmogelijk sommige zaken aan te vullen. Aan het eind van de dag bleek het toch gelukt om overal een plekje voor te vinden. Intussen was ook de surveyor klaar met zijn werk en kon achter alle punten een vinkje gezet worden. De papieren van het schip zijn weer een jaar langer geldig. Vandaag arriveren de mensen die met ons meevaren op de uitreis. Avonturiers en stoere zeebonken of in ieder geval geen mooi weer zeilers, gezien het weer van de afgelopen dagen… Met een beetje geluk draait de wind maandagochtend echter naar het noordoosten en dat zou een goed begin betekenen voor deze verre reis.

20.11.2008 GMT
Na een paar dagen stevig doorwerken kon de ‘Oosterschelde’ woensdagmorgen om 06:30 weer te water. We waren net te laat voor het hoogwater diezelfde ochtend, maar woensdagavond vertrokken we alsnog naar Rotterdam. Een heel lange dag, maar we zijn blij dat we weer in de Veerhaven zijn. Morgen (vrijdag) is de ‘Grande Finale’ voor het vertrek naar de Kaapverdische eilanden. Alle voorraden komen dan aan boord en moeten worden weggeborgen. Ook een aantal zeilen moet nog worden aangeslagen. We maken ons op voor weer een lange dag, maar dan is het ook zover.

17.11.2008 GMT
Vandaag hadden we een goede dag. Het weer werkte mee en het schip is onderwater alweer helemaal in de verf gezet. Ongelooflijk hoe snel de mannen van Padmos dat voor elkaar krijgen. Morgen willen we nog de smering van de schroefas controleren en werken we nog aan een van de lagers van het roer, waar wat speling op zat. Met een beetje goede wil zouden we dan woensdag alweer te water kunnen.

15.11.2008 GMT
Er rust vooralsnog weinig zegen op deze dokbeurt. Door het weer hadden we al een paar dagen vertraging opgelopen, maar net nu we schoon en droog stonden, moesten we weer uit het dok. Er kwam een kotter van zee die met pompen drijvend moest worden gehouden en natuurlijk moest deze zo snel mogelijk worden drooggezet. De noodreparatie nam gelukkig niet zoveel tijd en aan het eind van de dag kon de ‘Oosterschelde’ weer worden drooggezet. Maandag gaan we verder. Als het weer een beetje meewerkt zouden we misschien woensdag weer te water kunnen. Dan moeten we nog alle voorraden aan boord nemen, diesel bunkeren, de laatste keuringen afwerken en de zeilen aanslaan. We zullen ons niet vervelen voordat we -volgend weekeinde- vertrekken naar de Kaapverdische eilanden.

13.11.2008 GMT
Na een paar dagen wachten was het vandaag eindelijk een stuk rustiger. Vanmorgen vroeg gingen we op weg naar Stellendam. Het weer werd steeds beter en we kwamen aan met een lekker zonnetje. Alles zat mee en rond 14:00 voeren we het schip in het dok. Nadat het dok omhoog was gekomen werd meteen begonnen met het schoonspuiten van het schip. Vrijdag wordt het onderwaterschip gekeurd en hopen we de eerste laag verf weer te kunnen aanbrengen. Het weekeinde blijft de ‘Oosterschelde’ in het dok.

VAN DE REDERIJ (8.11.2008)
Tijdens de dagtocht van vandaag was het prachtig weer. Zonnig en heel helder. Iedereen had het bovendien goed naar zijn of haar zin aan boord. Aan de horizon verschenen echter de eerste donkere wolken, letterlijk. Wij moeten nog door naar Stellendam, waar we maandag in dok gaan. Omdat de Haringvlietbrug is gestremd moeten we over zee, via het Slijkgat. De weersverwachting belooft weinig goeds en tegen de tijd dat wij klaar zijn om te vertrekken staat er al een krachtige wind (7 Bft), die nog kan toenemen; ook de golfhoogte neemt snel toe. De verwachting is dat deze rond middernacht 3 meter is. Al met al vinden we het een te groot risico juist deze nacht over te varen en we keren dus terug naar de Veerhaven. Hopelijk lukt het morgen.

VAN DE REDERIJ (4.11.2008)
Aanstaande zaterdag varen we de -waarschijnlijk- laatste dagtocht van dit jaar. Maandag 10 november gaat de ‘Oosterschelde’ in dok en vrij snel daarna vertrekken we naar de Kaapverdische Eilanden. Met de winter voor de deur geen gek vooruitzicht!

VAN DE REDERIJ (17.10.2008)
De afgelopen dagen zijn, hoe kan het anders, vooral besteed aan onderhoud. De hoofdmotor en de generatoren werden onderhanden genomen en in de roef werd een begin gemaakt aan een kleine verbouwing. Voorlopig wordt alleen een tussenwand geplaatst, maar uiteindelijk zal de ruimte die nu nog keuken is, worden omgebouwd tot bemanningshut. Vandaag, precies een week na thuiskomst in Rotterdam, voeren we een dagtocht. Alweer, alsof we nooit weg waren geweest.

VAN DE REDERIJ (10.10.2008)
De ‘Oosterschelde’ ligt weer in de Veerhaven. Alsof ze nooit is weggeweest. Vrijdagmorgen om 10:00 uur meerde ze na vier maanden weer in Rotterdam af. 

9.10.2008 20:25 GMT
52°23.80’N, 003°15.67’O. Kompas 147. Knopen 6,2.
We hebben afgelopen dagen alle soorten weer gehad: van een mooi lopend windje tot windstil tot harde wind tegen. Alle zeilen zijn dan ook gebruikt en in alle zeilen heeft ook het maximaal aantal reven gestaan. Veel werk dus voor onze gastbemanning. Vanwege de wind zijn we van het zuiden van Noorwegen richting het noorden van Engeland gevaren om halverwege de Noordzee voor een zuidelijke route te kiezen. Vanaf vanmorgen varen we weer recht op Hoek van Holland aan. Het wordt inmiddels steeds drukker om ons heen, we zijn het niet meer gewend om zoveel andere schepen te zien. We hopen vrijdagmorgen tussen 10 en 11 in de Veerhaven aan te komen.

6.10.2008 13:04 GMT
59°51.53’N, 004°13.27’O. Kompas 167. Knopen 7,6.
Sinds Tromsø hebben we al 800 mijl afgelegd. We zeilen hard tegen de Noorse stromen in. Vooral gistermiddag en vannacht surften we met indrukwekkend hoge deining in de rug en snelheden van bijna 11 knopen ruim om de westkaap van Noorwegen. En nog is Noorwegen niet op. Nog de hele nacht zullen we Noorse lichtjes zien. We motorzeilen nu naar het zuiden, recht op de paddo’s (ingang Nieuwe Waterweg) af. Zo zouden we mooi op tijd kunnen komen voor onze afspraak in Rotterdam, ware het niet dat er eerst een lagedrukgebied wil oversteken.

3.10.2008 08:17 GMT
67°10.37’N, 011°04.15’O. Kompas 212. Knopen 6,8.
Woensdag, in de namiddag, arriveert onze nieuwe gastbemanning voor de thuisreis. Omdat velen al een dag in Tromsø zijn én om het fjord nog met daglicht uit te kunnen varen, vertrekken we direct na aankomst van de laatste gastbemanning uit Tromsø. Na een klein uurtje varen kunnen we al gelijk zeil zetten en net na het avondeten varen we onder zeil het fjord uit. We worden direct al getrakteerd op noorderlicht. Gisteren en vandaag hebben we dicht onder de kust gevaren, zodat we kunnen genieten van de prachtige bergen van de Lofoten. Inmiddels hebben we de Lofoten achter ons gelaten en zeilen we met grootzeil, breefok, topzeil, bram en gaftopzeil voor de wind richting Rotterdam.

29.09.2008 15:53 GMT
69°39.10’N, 018°57.68’O. Kompas 090.
Maandag 29 september
De laatste dag van deze reis is aangebroken. De oversteek van Spitsbergen naar Noorwegen verliep stormachtig met – helaas – de wind min of meer tegen. Naarmate we de kust naderden werd het gelukkig wat rustiger. Bij de avondmaaltijd gisteravond was weer iedereen present (in tegenstelling tot de dagen daarvoor). Gisteren werd om negen uur ’s avonds de kust bereikt en om half twaalf viel het anker bij Vanvåg. De mobiele telefoons werden aangezet en er werd druk met het thuisfront gebeld en ge-smst. Om zes uur vanochtend werd het anker gelicht en begon het schip aan de laatste etappe. Tromsø ligt dan nog op ruim 40 mijl fjord-inwaards. Om 12 uur ’s middags ligt de ‘Oosterschelde’ vast aan de kade, midden in het centrum van Tromsø. Na de lunch verkennen de gasten de stad en de bemanning gaat hard aan het werk om het schip te bevoorraden en gereed te maken voor de oversteek naar Rotterdam. Vanavond de afscheidsmaaltijd voor deze reis.

27.09.2008 10:48 GMT
73°22.92’N, 019°23.90’O. Kompas 188. Knopen 6,6.
Dag 12 (donderdag 25 september)
De dag begint rustig. Rond half 8 vaart de ‘Oosterschelde’ verder. Om 11:00 uur valt het anker in de Bjørnbukta, bij Andréetangen. Het inmiddels bekende ritueel herhaalt zich. Gasten kleden zich dik aan, hijsen zich in een zwemvest, tekenen de lijst af en klimmen langs de touwladder naar één van de twee dinghy’s. Het is de laatste dag op Spitsbergen, want vanavond gaat de koers onverbiddelijk naar het zuiden. Als afscheidscadeautje is de lucht overal blauw en is het heerlijk weer. Het vriest weliswaar, maar de zon laat zich goed voelen. De landingsplek is erg ondiep, dus de ‘Oosterschelde’ blijft een flink eind uit de buurt. De dinghy’s stuiven met hoge snelheid over het spiegelgladde water. Eenmaal aan de wal volgt de verrassing. De gids gaat eerst op onderzoek uit en ontdekt direct een beer. Dan kijken ook de anderen naar links langs een stenen wal van een paar meter hoog, en staan ook zij vervolgens oog in oog met een ijsbeer, die ons indringend aanstaart! Tot zover de spannende webversie. In werkelijkheid staat hij of zij op zo’n 150 meter afstand aan het strand -ten opzichte van ons- aan de andere kant van een landtong. Hij lijkt niet erg onder de indruk. Vlak naast de beer liggen een paar groepjes walrussen. De dinghy die een volgende groep is gaan ophalen, wordt terug gecommandeerd. Na een erg korte foto-shoot, gaat iedereen weer aan boord van de dinghy’s. Een beer is een beer en hoewel de twee gidsen ieder een geweer bij zich hebben, is het niet de bedoeling dat er een situatie ontstaat waarin deze gebruikt moet worden. We varen om de landtong heen, om de beer vanaf de andere kant te bekijken. Hij is er inmiddels maar bij gaan liggen en rolt af en toe met alle vier zijn poten in de lucht. De dinghy’s keren snel terug naar het schip om de achterblijvers ook een blik op een ijsbeer te gunnen. Deze groep ziet dan vlakbij een tweede beer, slapend boven op de basaltblokken. Uiteindelijk varen de dinghy’s de rest van de dag op en neer. Een derde ijsbeer wordt ontdekt. Ook de vele walrussen worden, middels vele pixels, uitgebreid voor het nageslacht vastgelegd. Een paar groepjes walrussen, die in het water zwemmen, laten zich tot een paar meter naderen. Uiteindelijk ziet de laatste groep van deze dag, die verder langs de kust vaart, nog een vierde beer aan de kant die af toe wel even opkijkt, maar voor de rest plat op zijn buik blijft liggen. Tegen vier uur ’s middags is de laatste groep terug en wordt het anker gelicht. We kunnen terugzien op een bijzonder geslaagde Spitsbergen-tour. De slagroom komt op de laatste dag pas op het toetje. Spitsbergen vervaagt aan de horizon. We zijn nu op weg naar Tromsø. Een krachtige wind waait uit zuidoostelijke richting. Met veel reven in de zeilen en de motor bij maken we behoorlijke voortgang. Bereneiland hebben we inmiddels achter ons gelaten. Door de harde wind was het niet mogelijk om hier een stop te maken. We hopen morgen tegen de avond de Noorse kust te bereiken.

24.09.2008 21:17 GMT
77°25.84’N, 020°58.21’O. Kompas 257. Knopen 0,0.
Dag 9 (maandag 22 september)
Om 9 uur ’s ochtends drijft de ‘Oosterschelde’ in een dikke soep van ijsgruis met kleine en grote ijsbrokken voor de ijswand van de Bråsvellgletsjer, die zich over een breedte 190 kilometer langs de kust uitstrekt! Het is erg moeilijk om afstanden in te schatten. Volgens de radar zijn we tot 250 meter genaderd. Op die afstand is de ijsmuur al imposant. Als de ‘Oosterschelde’ tot aan de ijswand zou zijn gevaren, zou deze echter ruim boven de masten van het schip (34 meter) uitsteken. Aan de bijna loodrechte wand zit een grote groep Drieteenmeeuwen, als met spelden tegen de wand geprikt, en een Dikbekzeekoet, vier Middelste Jagers en negen Ivoormeeuwen laten zich zien. Daarnaast geeft een Zwarte Zeekoet naast het schip een kleine duikvoorstelling. Na een uurtje vindt moeder natuur het welletjes. Het gordijn wordt dichtgeschoven en het schip is gehuld in een dikke mist. Het schip wendt de steven. Het worden een rustige ochtend en middag. Halverwege de dag gaat de motor voor een uur of twee uit en de rust daalt neer op het schip, wat weer doet waarvoor het is gebouwd, namelijk zeilen! We zien op enige afstand van het schip een spuitende Gewone Vinvis, van zeker een meter of 20 lang. We varen aan het eind van de middag door de nauwe zeestraat tussen Spitsbergen en Barentsøya, de Heleysundet. De getijdenstroom kan hier oplopen tot 10 knopen (18 km per uur). Ondanks dat het tij bijna kentert, kolkt en bruist het water rond het schip. We gaan rechtsaf, naar het baaitje Newtonvika van Spitsbergen, en laten daar om 19:00 uur het anker vallen voor de nacht. We eten wat vroeger dan gebruikelijk en daarna gaan een aantal die-hards aan wal voor een wandeling. Zij vinden daar een toendra met stroompjes smeltwater en basaltplaten. Bij terugkomst, rond een uur of 9, staat een grote pan glühwein op de houtkachel in de salon. Het nagerecht, Taco’s muffins, hebben we voor deze gelegenheid tot na de wandeling bewaard.

Dag 10 (dinsdag 23 september)
De dag begint bijna onbewolkt, de lucht is helder en de temperatuur is een paar graden onder 0. Deze ochtend wandelen we aan de noordkant van Barentsøya, in een laaggelegen, door stroomgeulen doorsneden landschap van slikplaten en toendra, die richting zee is afgesloten door een strandwal. Op sommige plassen heeft zich een laagje ijs gevormd. De grond loopt aan het einde van de vlakte licht glooiend omhoog, richting de heuvels, waarop in de verte een ijskap ligt. De gletsjers en besneeuwde bergen aan de overkant van het water lichten op in het zonlicht. We komen 9 rendieren tegen, waaronder een imposante bok, die ons goed in de gaten houdt. We kunnen ze tot op een kleine honderd meter naderen. In de modder zien we duidelijke pootafdrukken van beren, waaronder een vers spoor van een beer met jong. Rond het middaguur vervolgt de ‘Oosterschelde’ haar weg naar het zuiden. Er wordt koers gezet naar een grote gletsjer, de Negribreen, die prachtig in het licht van de laagstaande zon ligt. We varen vlak langs een walvis, waarschijnlijk een potvis, die lijkt te slapen maar uiteindelijk met de staartvin in de lucht onderduikt. Dichtbij de gletsjer gaan de dinghy’s weer overboord en wordt er een varend uitstapje langs imposante en diepblauwe ijsbergen gemaakt. Het ijs knispert en knettert, en als klap op de vuurpijl stort een deel van de ijsberg vlak voor onze neus in. Koud maar voldaan klimmen we snel weer aan boord om onderdeks lekker op te warmen bij de houtkachel en daarna te genieten van een rijsttafel. Rond 11 uur gaan we voor anker in de Anderssonbaai.

Dag 11 (woensdag 24 september)
De dag begint met een poging om te landen bij Kapp Lee op Edgeøya. Vanaf 1968/1969 waren Hollandse biologen actief met onderzoek naar beschadiging van de toendrabodem door voertuigen. Twee dinghy’s, volgeladen met verwachtingsvolle reisgenoten, varen naar het strand. Daar aangekomen blijkt de branding toch veel heviger dan vanaf het schip was te zien en landen is onmogelijk. De dinghy’s keren terug naar het schip. Omdat sommigen bijna waren vergeten dat dit een zeilschip is, besluit de schipper de ankerplaats onder zeil te verlaten. Na een uitleg hoe zoiets in zijn werk gaat, worden de handen uit de mouwen gestoken en de nodige zeilen gehesen. De manoeuvre wordt volgens het boekje uitgevoerd. We varen in zuidelijke richting langs Edgeøya, met de wind schuin achter en een vriendelijk zonnetje laag aan de hemel. We blijven de hele dag zeilen. Om 22:20 uur ratelt de ankerketting in een baai van de Tjuvfjorden, waar de nacht zal worden doorgebracht.

22.09.2008 10:46 GMT
79°03.52’N, 022°35.42’O. Kompas 212. Knopen 8,1.
Dag 7 (zaterdag 20 september)
Het is zowaar gelukt. Afgelopen nacht is de ‘Oosterschelde’ het uiteinde van de Hinlopenstretet overgestoken. Daar ligt in de Murchisonbaai een Zweeds-Fins weerstation. De baai ligt echter vol met drijfijs. Op het ijs zien we 8 walrussen, een enkele zeehond en een groep van 50 zadelrobben zwemt rond het schip. We worden rond half 11 voor de baai op het kiezelstrand afgezet en vol goede moed vertrekken we, om na een halve kilometer op een riviertje te stuiten die een 10 tot 20 meter brede en diepe geul door de rotsgrond heeft geslepen. Stroomopwaarts omhoog lopend vinden we al na een paar honderd meter de oorsprong van het water, een meer met smeltwater. Veel Drieteenmeeuwen en krijsende Noordse Sterns zijn hier een zoetwaterbad aan het nemen. Gelukkig is het punt waarop het meer overgaat in het riviertje erg ondiep en goed te doorwaden. Na een wandel en klauterpartij van een uur of 2 over een heuvelrug heen, wordt het weerstation aan de rand van de baai bereikt. We vinden een paar verlaten gebouwen op een kale open vlakte, met sauna en toilethokje. Daarnaast vinden we buiten een verroest klein amfibievoertuig uit de periode van de 2e wereldoorlog en een zo goed als nieuwe sneeuwscooter met de contactsleutel nog in het slot! Op de strandwallen zien we nog enkele Paarse Strandlopers. Eén Kleine Jager laat zich makkelijk benaderen en tot onze verbazing zien we ook een Tapuit. Op de terugtocht wordt een flink stuk omhoog geklauterd. Het resultaat is een indrukwekkend uitzicht op een uiterst ruig en desolaat landschap. Om half 5 wordt het anker gelicht. In de Hinlopenstraat staat een sterke getijdenstroom. Om 7 uur vanavond kentert het tij en we willen met de stroom mee deze zeestraat doorvaren.

Dag 8 (zondag 21 september)
Het eiland Van Otterøya, dat op het programma staat, is door drijfijs niet te bereiken, dus vaart de ‘Oosterschelde’ deze nacht door naar Wilhelmøya. Ondanks de mist en regen gaan een aantal dapperen na het ontbijt aan wal. Aan de kust bevindt zich een heuvelachtig toendralandschap met glooiende hellingen. Eenmaal aan het wandelen, steekt de wind op. Bergen en ijsvlakten worden ineens zichtbaar en de lucht kleurt weer blauw. Geen ijsberen, wel veel pootafdrukken van beren in de modderige grond. Ineens treffen we onze gids liggend op zijn buik aan. Hij heeft een Spinnensteenbreek gespot. Een zeldzaam plantje, wat slechts op een paar plaatsen, met een hele specifieke bodemsamenstelling, voorkomt. De grond is bijzonder drassig. Overal vormt het water stroompjes naar beneden. Hoe drassig het wel niet is, merken we wanneer één van het gezelschap plotseling zo diep in de prut zakte, dat hij niet voor- of achteruit kan. Hij wordt te hulp geschoten en kan, na flink wat sjorren en trekken, weer verder. Alleen zitten dan de hulpverleners muurvast. Uiteindelijk heeft toch iedereen weer min of meer vaste grond onder de voeten. Na de lunch wordt het anker gelicht en de ‘Oosterschelde’ volgt met een rustig gangetje de kustlijn in zuidelijke richting. Aan dek zijn veel gasten met verrekijkers. Als een ijsbeer zijn neus zou laten zien, is het wel de bedoeling om hem als eerste in het vizier te krijgen. Het blijft echter beperkt tot de nodige rendieren aan de wal en een groepje walrussen, die op korte afstand langs het schip zwemmen. Om 9:00 uur ‘s avonds valt het anker in een baai van Kiepertøya. Het plan is om morgenochtend half 6 het anker te lichten, in Noordoostelijke richting de Hinlopenstraat over te steken en rond 9:00 uur aan te komen bij de Bråsvellgletsjer, één van de grootste gletsjers ter wereld.

19.09.2008 21:18 GMT
79°47.41’N, 014°18.08’O. Kompas 026. Knopen 7,7.
Dag 5 (donderdag 18 september)
Vandaag is iedereen op tijd bij het ontbijt, want de eerste dinghy gaat om 08:30 uur naar de wal van de Zeeuwse Uitkijk, of Ytre Norskøya zoals dit eiland officieel heet. Nog voor het ontbijt worden met een nylon draad en een paar haken in no-time meer dan 35 kabeljauwen uit het water gehesen. Hadden de Amsterdammers Smeerenburg als basis, dit was de vestiging van de Zeeuwen, die hier hun nederzetting hadden met de nodige traanovens. Rond 1670, toen de walvissen in de fjorden ‘op’ waren, gingen de Zeeuwen verder de zee op. Later, toen ze ook daar schaars werden, werd zelfs tot aan Groenland jacht op de walvis gemaakt. Rond die tijd waren de traanovens op de Zeeuwse Uitkijk niet meer in gebruik. Wel werden hier de Zeeuwen die op zee het leven lieten, begraven. Op het eiland zijn totaal 163 graven aanwezig. We klauteren omhoog langs steile en minder steile hellingen tot zo’n 150 meter hoog. Het is bewolkt, maar er is veel licht en de lucht is extreem helder, je kunt bijzonder ver kijken. Er is een indrukwekkend uitzicht, de ‘Oosterschelde’ drijft als een notedopje in het blauwe water tegen een achtergrond van donkere bergen, waarop veel witte sneeuwplekken erg opvallen. Op de terugweg lopen we langs een zeehond die op een rotspunt wat ligt uit te rusten. Hij kijkt af toe wat verstoord achterom, maar negeert ons uiteindelijk. Om een uur of 12 zetten we koers naar het eiland Moffen.
Onderweg passeren we de 80e breedtegraad. Alle deelnemers ontvangen een officieel certificaat, ondertekend door Neptunus en de kapitein. Er wordt geklonken met champagne en we laten ons de kibbeling van de vanochtend gevangen kabeljauw goed smaken.
Rond 5 uur zetten we voet aan wal op Moffen. Een unieke gebeurtenis, want tot 15 september was dit gesloten gebied en het is voor de ‘Oosterschelde’ de eerste keer. Terwijl de vaste bemanning de houtvoorraad voor de kachel aanvult gaan wij naar een groepje walrussen. Op het eiland leeft een populatie van ongeveer 300 walrussen, waarvan we er zeker een stuk of 60 in verschillende groepen al van verre hadden zien liggen. Het eiland is overigens niet meer dan een paar grote grindplaten die zo’n meter boven zee uitsteken en volkomen vlak zijn. Voorzichtig komen we steeds dichterbij. De pubers in de groep vertrouwen het niet helemaal en zoeken de veilige zee op, maar een groep van zo’n 12 zwaargewichten kijkt wel erg argwanend naar ons maar worden na een aantal minuten weer wat rustiger. Op het eiland zagen we nog een aantal Dikbekzeekoeten en er werd boven ons hoofd een luchtgevecht uitgevoerd door een Kleine jager die een Ivoormeeuw achterna zat.
Terwijl wij ons vermaakten met de walrussen, leverde de kombuis wederom een topprestatie met – u raadt het nooit – verse kabeljauw uit de oven. Het schip zet koers naar de Hinloopen Straat, helaas op de motor, want we moeten tegen de wind in.

Dag 6 (vrijdag 19 september)
Niets is zeker in het leven. Vanochtend werd dit op de ‘Oosterschelde’ weer bevestigd. Het einddoel was een fjord in de aanloop van de Hinloopen Straat. Vanwege flinke wind en golven tegen werd om 2 uur ’s nachts besloten om te draaien. Rond het ontbijt voeren we het Liefdefjord in, niet zo heel erg ver van het punt waar we gisteravond waren gestart. Het was droog en helder weer en af en toe kreeg de zon even de kans op door de wolken te schijnen. De meeste gasten waren aan dek met aan beide zijden van het schip uitzicht op rotswanden, sneeuwhellingen en gletsjers. Einddoel was de Monacogletsjer, die aan het eind van het fjord ligt. Rond het middaguur werd deze bereikt. Net als alle andere gletjers heeft ook deze zich de afgelopen jaren zichtbaar teruggetrokken. In dit geval ruim 3 kilometer sinds 1966. Omdat het uiteinde van de gletsjer in het fjord ligt, kun je er dus nu varen. De lunch werd gebruikt terwijl het schip voor anker lag in een baaitje, Hornbækpollen, waarvoor het schip door een smalle doorgang tussen de rotsen moest varen. Volgende halte: Bockfjorden. Onderweg werd een aantal stukken gletsjerijs uit het water gevist om de ‘ijskist’ op het dek aa
n te vullen. Hierin wordt alle bederfelijke etenswaren op het schip bewaard.
Langs de oever werd onderweg een spierwitte poolvos gespot, die erg afstak tegen de zwarte rotsen. Tegen half 6 gaan we voor anker en varen de dinghy’s weer op en neer. We gaan aan land om een plek te bezoeken waar nog vulkanische activiteit zichtbaar is. Deze heet heel toepasselijk Vulkanhamna. Het zijn een paar kleine bronnen waaruit warm, sterk ijzerhoudend, water opborrelt. Goede gelegenheid voor een voetenbad en groepsfoto. We zien voor het eerst in deze reis een Rietgans. Na een kleine 2 uur klauteren worden we vanaf het kiezelstrand opgepikt. Wij gaan aan tafel en de bemanning licht het anker. We gaan vannacht opnieuw proberen Hinloopen Straat in te varen.

17.09.2008 21:44 GMT
79°51.14’N, 011°38.22’O. Kompas 34. Knopen 0,0.
Dag 3 (dinsdag 16 september)
Gastbemanningslid Rudie van der Zwan vertelt:
"De nacht wordt doorgebracht voor de kade in Ny Ålesund. ‘s Ochtends wordt de herdenkingssteen voor Roald Amundsen bezocht en heeft een ieder de gelegenheid een kaart te posten bij het meest noordelijke postkantoor en de winkel te bezoeken voor een laatste aankoop. Volgende gelegenheid: Tromsø over zo’n 14 dagen! Rond het middaguur wordt, zoals het hoort, onder zeil weggevaren van de kade. Daarna het Kongsfjorden uit en het Krossfjorden in, alles onder zeil. Bij vertrek is het droog, maar dit duurt niet lang. Onderweg wordt genoten van het imposante uitzicht op de 14 juli gletsjer, die ter gelegenheid van ons bezoek even door de zon wordt verlicht. Na een uur of vijf varen, gaan we aan land. Een paar van de laatste Noordse Sterns laten zich luid krijsend zien en horen en op de rotsen zijn nog een paar Drieteenmeeuwen aanwezig. Ook worden in de verte nog 28 IJseenden gespot. Een wandeling van een uur of twee, waarbij langs steenhellingen en een aantal ondiepe stroompjes, in breedte variërend van 1 tot een meter of twintig, worden doorwaad, brengt ons rond een gletsjermeer en bij de restanten van een Duits weerstation uit de 2e wereldoorlog. Na het diner wordt omstreeks 22:00 uur het anker gelicht en varen we het fjord weer uit. De prijs voor onder zeil naar binnen varen, is op de motor, tegen de wind in, naar buiten. De verwachting is dat als we eenmaal uit het fjord de hoek om gaan weer zeil kan worden gezet. De bedoeling is om morgen rond het ontbijt aan te komen op de volgende locatie!"

Dag 4 (woensdag 17 september)
Gastbemanningslid Hans Zijlstra vertelt:
"Om half 8 gaat de bel weer voor het ontbijt. We hebben de hele nacht doorgezeild en hoewel het schip aardig wiebelig was, hebben de meeste goed geslapen. De mist is weg, maar het weer is nog bar en boos. Aan het begin van de ochtend worden we met de dinghy’s afgezet op Amsterdamøya. Op dit eiland zijn de resten van Smeerenburg nog zichtbaar, waaronder de contouren van traanovens. De sneeuw jaagt om onze oren als de gidsen ons vertellen over de historie van de mannen, die onder erbarmelijke omstandigheden de walviskarkassen verwerkten tot traan en vet. We vinden resten van graven van degenen die het eiland nooit verlaten hebben. Op een punt van het eiland ligt een massagraf met een gedenksteen waarin in 1906 alle resten zijn verzameld. In een meertje op het eiland zien we twee Rosse franjepoten. De meeste Franjepoten zijn al enige tijd geleden naar warmere streken vertrokken om te overwinteren. Het is best bijzonder dat we deze twee nog aantreffen. Na twee uur sjouwen keren we voldaan terug naar het strand om weer opgepikt te worden. De ‘Oosterschelde’ zet koers richting de Smeerenburggletsjer en daarna naar de Zeeuwse Uitkijk. We passeren enkele diepblauwe gletsjers. Het is opgehouden met sneeuwen, de wind neemt af en de zon doet soms aardige pogingen om door de wolken heen te prikken. Dit levert weer een aantal fraaie ver- en nabijgezichten op. We komen onderweg de Nederlandse tweemastschoener ‘Noorderlicht’ tegen. Aan het einde van de middag gaan we in de luwte van de bergen van Ytre Norskøya voor anker."

16.09.2008 07:32 GMT
78°55.72’N, 011°56.22’O. Kompas 090. Knopen 0,0.
Op de morgen van zaterdag 13 september gaan we anker op om richting Pyramiden te varen. De hele ochtend schijnt de zon en een paar uur later meren we in Pyramiden af, waar we onder leiding van een Russische gids een rondje lopen in een verlate stad, waar vroeger kolen gewonnen werden. Net voor de lunch verlaten we Pyramiden om nog een keer een gletsjer, de Nordenskioldbreen, te bezichtigen. Aan het eind van de middag varen we naar Longyearbyen waar we na het avondeten voor het eerst in het donker aankomen. Nu alle cruiseschepen verdwenen zijn, is de haven echt verlaten. De volgende dag nemen we afscheid van de gasten en verwelkomen we de nieuwe gastbemanning.

Verslag van onze gastbemanningslid Rudie van der Zwan:
"Dag 0 (zaterdag 13 september)
De reis begint voor de meeste gasten op Schiphol, een drietal mensen is inmiddels al ter plaatse aanwezig. Een aantal mensen kijkt al nieuwsgierig om zich heen. Zou dat er ook een zijn? De meeste groepjes vormen zich later in Oslo bij de bushalte van de shuttlebus van het hotel. Een paar groepjes, niet toevallig gevormd door het feit dat men in hetzelfde hotel blijkt te zitten, verkennen aan het eind van de middag Oslo. Eerst het nieuwe en imposante operagebouw aan de oever van de Oslofjorden en later het centrum en de nieuwe waterfront aan de fjord à la Rotterdam Zuid, waarbij een aantal de gelegenheid gebruikt om kennis te nemen van de Noorse keuken.

Dag 1 (zondag 14 september)
Rond 14:00 uur zien we de ‘Oosterschelde’ liggen aan de kade van Longyearbyen. Na enig passen en meten wordt toch de conclusie getrokken dat 20 man met bagage in een 14-persoonsbusje echt niet past. Eenmaal aan boord worden we verwelkomd met koffie, thee, anijsmelk en een stukje ‘Longyearbyen’s’ gebak. De rest van de middag wordt gebruikt om uitgebreid het mooie museum over Spitsbergen te bekijken, even door het stadje te lopen en nog even te shoppen. De plaatselijke supermarkt c.q. warenhuis is ook op zondag geopend. Opmerkelijk dat op Spitsbergen, waar ongeveer 1500 meter weg aanwezig is, naast de nodige barrels, ook de mooiste en nieuwste auto’s rondrijden. Het aardige is dat je daar 8 maanden per jaar geen auto kan gebruiken, maar een sneeuwscooter!
Het gezelschap blijkt uiteindelijk te bestaan uit 20 Nederlanders, een Australisch echtpaar, 3 Franstalige Belgen en een dame uit Duitsland. Samen met een Noors en Duits bemanningslid een bont gezelschap, waarbij om praktische redenen wordt besloten om als voertaal aan boord maar Engels te gebruiken. Na het diner aan boord vertrekken we rond 21:00 uur. Het is nagenoeg windstil, er hangt wat laaghangende bewolking en wat mistflarden, maar de eerste imposante vergezichten op een ruig en ongenaakbaar land beloven veel goeds. Het plan is om morgenochtend om 08:00 uur aan te komen in Poolepynten, om aldaar walrussen te gaan spotten.
Dag 2 (maandag 15 september)
Het kan verkeren. Het is regenachtig, er is veel mist en de kapitein besluit om de walrussen maar te laten voor wat ze zijn. We varen westelijk van Prins Karls Forland langs. De wat hoge golfslag geeft redelijk wat ongemak voor de gasten, rustig inslingeren is er helaas niet bij. Het wordt Blomstrandhalvøya. De wind trekt wat aan, we zetten zeil en de motor gaat uit. Om 17:00 uur worden we met de dinghy’s aan de wal gezet om de restanten van een verlaten marmergroeve uit de jaren ’20 te bekijken. Een tweetal huisjes wordt zomers nog gebruikt als een soort ‘trekkershut’. We zien een groep rendieren, en één exemplaar laat zich zelfs tot op een tiental meters benaderen. Hij is niet onder de indruk en graast rustig verder. Verder veel mosachtige begroeiing en nog een enkel blauw en geel bloemetje. Het schip is inmiddels verder gevaren en na een rustige wandeling van een uur of twee, helaas in de regen, zien we vanaf een heuvel de ‘Oosterschelde’ liggen, met op de achtergrond in de verte twee gletsjers die voor veel drijvende en aangespoelde ijsblokken in alle maten zorgen. Dit wordt dus aan boord een borrel of cola met 1000 jaar oud gletsjerijs. Tijdens het dessert meert de ‘Oosterschelde’ af in Ny Ålesund, met 34 inwoners de meest noordelijke buitenpost van westerse beschaving die we komende 14 dagen tegen zullen komen. Een aantal inwoners verwelkomen we ’s avonds aan boord. Ze laten zich het Nederlandse bier – voor deze gelegenheid wordt de tap aangeslagen – goed smaken."

12.09.2008 23:27 GMT
78°31.56’N, 016°01.47’O. Kompas 216. Knopen 0,1.
Gids Jan vertelt verder:
"Donderdagmorgen bezoeken enkele mensen de mast voor het luchtschip de Norge van Nobile en het graf van poolreiziger Roald Amundsen, net buiten de stad. Daarna wordt door iedereen de souvenirshop geplunderd. Even de schoenen uit en kopen maar. In het postkantoor worden de nodige stempels van Spitsbergen verzameld. We kiezen het ruime sop, westelijk van Prins Karls Forland. Dit blijkt weer een hobbelige zee, wat niet door iedereen op prijs wordt gesteld. We varen de hele dag en nacht door naar Barentszburg. Hier komen we vrijdagmorgen om 05:00 uur aan. In Barentszburg mag iedereen vrij passagieren. De meeste van ons weten na dit bezoek weer hoe goed we het allemaal hebben. In de stad vinden diverse schoonmaakacties plaats. Ook de trap naar boven is geheel vernieuwd, zou er hoog bezoek komen? In het begin van de middag zetten we koers richting Skansbukta. Onderweg zien we vooral Brandganzen, zowaar een Kortbekzeekoet en veel (ook jonge) Papegaaiduikers. We bezoeken de gipsmijn. Langs de vloedlijn lopen we, al schelpfossielen zoekend, het dal in. Daar vliegen nog grote groepen kleine Rietganzen. Deze zijn ook het doel van jagers. We zien er in ieder geval enkele hangen aan de wand van een huisje op het strand. Op de richels in de rotsen boven ons zitten nog steeds Noordse stormvogels. Ook Papegaaiduikers vliegen nog af en aan met voedsel. We eindigen de dag met drank en sterke verhalen bij een kampvuur op het strand."

11.09.2008 10:00 GMT
78°55.97’N, 011°55.97’O. Kompas 333. Knopen 0,0.
Gids Jan van der Geld vertelt verder:
‘We varen door naar Amsterdamøya. Met de zeilen op belanden we in stevige wind. We ankeren dinsdag 9 september om 05:15 uur aan de noordoostzijde van Smeerenburg. We willen een wandeling maken, maar landen te ver noordelijk op Amsterdamøya. Over een dam vol met drijfhout en keien, vlakbij de Annabreen, lopen we in zuidoostelijke richting. We blijken dan nog 3 kilometer van de nederzetting te zitten. Als we dan ook nog enkele bergruggen moeten nemen en het steeds harder begint te waaien, laten wij ons weer door de dinghy’s ophalen. Het blijft regenen en daarom zijn er ‘s middags lezingen over geologie en vogels en vertonen wij bij gebrek aan echte beren maar een berenfilm. Om 17:00 uur lichten we het anker en besluiten we de Smeerenburgfjorden te verkennen en passeren we de Smeerenburgbreen.
Voordat we naar zee varen dineren we eerst nog in rustig water. Dan varen we rond 20:00 uur, door het Sørgattet, een onstuimige zee op. Bij de minste beweging vliegt iedereen uit bed. Verwacht wordt om binnen vijf uur aan te komen in de Kongsfjorden. Dat wordt een desillusie, de tocht duurt het dubbele. We landen woensdag 10 september om 14:15 uur op Blomstrandhalvøya voor een wandeling. We bezoeken de marmermijn London en zien bij elkaar 7 rendieren. Een mooie wandeling, voor de verandering weer eens in het groen. Er bloeien nog enkele pollen stengelloze silene en gele bergsteenbreek. Om 17:00 uur gaan we weer aan boord. De ‘Oosterschelde’ vaart door naar de Kongsvegen. Nog voor het diner maken we een dinghytocht langs geweldige blokken ijs. Hier zien we nog een zeehond, een grote burgemeester, drieteenmeeuwen en een kleine jager die hier op jaagt. Tijdens het diner meren we aan in Ny-Ålesund en enkele mensen bezoeken nog even de nederzetting.’

9.09.2008 00:04 GMT
79°50.62’N, 010°51.09’O. Kompas 265. Knopen 4,2.
Onze gids Jan van der Geld vervolgt zijn verhaal:
"Zondagmorgen starten we met een wandeling op de besneeuwde rendiervlakte. We zien direct verse sporen van een volwassen ijsbeer met twee jongen. Ook zij hadden duidelijk belangstelling voor de trappershut. Op deze Reinsdyrflya zien we natuurlijk rendieren, maar ze blijken niet bepaald handtam. De rendieren moeten al aardig in de sneeuw schrapen om nog wat voedsel te vinden. Bij de lagune zien we IJseenden, Roodkeelduikers en Kleine jagers die daar de talrijk aanwezige Noordse sterns en Drieteenmeeuwen voedsel afhandig proberen te maken.
Dan varen we naar de Monacobreen en hopen daar een ijsbeer te zien. Het is er wel ijzig koud en zien veel ijs, maar verder weinig leven, laat staan een beer. Maar zo’n gletsjer blijft natuurlijk verschrikkelijk imponerend. Anderhalve kilometer voor de gletsjerwand kunnen we niet meer verder. We varen terug en ankeren in de dichtbij gelegen Hornbækpollen.
Maandag is voetenwasdag, dus brengen we een bezoek aan de hot-springs bij Vulkanhamna in de Bockfjorden. Ook hier weer berensporen, maar er is geen levende beer te ontdekken. We bewonderen de laatste restanten van eerder vulcanisme. Dan valt ons oog op een mooie witte en twee bont gekleurde Svalbardsneeuwhoenders. Ze laten zich goed benaderen en fotograferen. Bij het strand vliegen nog eens 35 IJseenden.
We besluiten richting Amsterdamøya te koersen. Onderweg hijsen we de zeilen en worden nog fotoshoot-tochten gehouden rond de ‘Oosterschelde’."

7.09.2008 08:23 GMT
79°41.38’N, 013°33.92’O. Kompas 090.
Jan van der Geld vertelt verder:
"Pas om half vijf in de morgen valt het anker bij de Zeeuwse Uitkijk. Na het ontbijt maken we een zware wandeling over het besneeuwde bastion van de Zeeuwse walvisvaarders. We zijn er vandaag niet alleen. Een grote groep gasten van Oceanwide, op weg naar Groenland, bezoekt het eiland ook. We vinden eerst prenten van poolvos, rendieren en mest van de ijsbeer. Later zien we 2 jonge rendieren ook in levende lijve. We vinden er nog restanten van traanovens en zo’n 165, met grote stenen bedekte, graven van onze voorvaderen. Een gewone zeehond schuift in het water op een rotsblok en laat zich makkelijk bewonderen.
We varen direct door naar Moffen. Onderweg zien we nog een baardrob op een grote ijsschots. Wanneer we de 80e breedtegraad passeren  ontvangen we een certificaat van Neptunus en worden we getrakteerd op champagne en kibbeling van vanmorgen gevangen kabeljauw. Hoewel we de meer dan 60 walrussen op Moffen graag met een bezoek willen vereren, gaat dat niet door omdat dit gebied tot 15 september gesloten is verklaard voor publiek. Weer varen we door, nu in de richting van de Liefdefjorden. Onderweg zien we twee jagende groepen zadelrobben en we zien op Reindeerflya minstens 60 rendieren lopen. Om 23:20 uur valt het anker bij Worseleyhamna.”

5.09.2008 20:54 GMT
79°21.67’N, 010°28.21’O. Kompas 353. Knopen 7,1.
Jan van der Geld vertelt verder:
"Het is 17:00 uur wanneer we voor de 14e Juligletser voor anker gaan. Een stevige wandeling brengt ons tot vlak voor de gletsjerwand. Iedereen is onder de indruk van de vallende grote brokken ijs en de harde knallen die dat met zich mee brengt. Er liggen enkele zeehonden/robben op schotsen ijs.
In de avond varen we door naar Signehamna en gaan voor anker, omringd door een oorverdovende stilte.
’s Morgens is in de baai van Signehamna, is rond de boot alles bevroren. We gaan bijtijds naar de wal. Met de dinghy banen we ons een weg door het ijs. Tegen de rotsen zijn nog enkele broedende Drieteenmeeuwen aanwezig. De meeuwen worden nog regelmatig belaagd door de Kleine jagers. Zij vliegen hier met een groot jong in de rondte. De meeuwen baden nog steeds in het zoete water van het binnenmeer. Op dit meer zagen we ook nog een Eidereend met grote kuikens, een Roodkeelduiker  en enkele Grote burgemeesters. Op het eind bezoeken we de restanten van het Duitse weerstation, dat in 1943 verlaten werd. We zien hier ook prachtige steenringen in polygoonstructuur, gevormd door de permafrost. Na de lunch stomen we op richting Lilliehöökbreen. We varen er met dinghy’s vlak voor de gletsjerwand langs. We maakten daar een geweldige fotoshoot van een baardrob, die een tukkie deed op een ijsschots. Hierna worden over het water scherende Noordse stormvogels gefotografeerd terwijl wij langzaam het Krossfjorden uit varen. Er worden ook ook nog enkele Papegaaiduikers en enkele jonge Zeekoeten gezien. We lichten het anker, genieten van een lekker diner en zetten koers naar het noordwesten van Spitsbergen. We hopen hier na middernacht bij de Zeeuwse Uitkijk aan te komen."

4.09.2008 11:46 GMT
78°45.15’N, 011°20.28’O. Kompas 001. Knopen 8,0.
Een van de gidsen, Jan van der Geld, vertelt:
"Dinsdagavond om 20:30 uur kwamen de laatste gasten voor reis 5 aan boord. Na een paar welkomstwoorden zijn wij direct gaan varen. Op de vroege woensdagochtend ging het anker uit in Colesbukta. Na een rustige nacht konden we aan wal voor een wandeling. We scharrelden tussen de, in 1962 verlaten, gebouwen van de Russische kolenmijn van Grummantbyen door en over de heuvels in de richting van de oude begraafplaats. Op het hek zat een familie Sneeuwgorzen naar ons te kijken. De meeste planten zijn uitgebloeid, maar we zien nog een enkele pinksterbloem, stengelloze silene, haviksbladsteenbreek en arctische hoornbloem. We wandelden door velden met pluizig zaad van het wilgenbos. Tegen de heuvels klonk het ‘ge-gak’ van een groepje brandganzen. We vonden veel haren, botten, schedels en geweien van rendieren, maar zagen ze helaas niet in levende lijve. Toen vonden we, tot onze verrassing, een grote groeiplaats van de nog bloeiende Fijnstraal. In twee schuurtjes zagen we een opslag van boorkernen voor gesteente. Na de lunch werden de zeilen gezet en voeren we door naar Poolepynten, waar we rekenden op de aanwezigheid van walrussen. In de loop van de avond werd het weer steeds slechter en tenslotte begon er natte sneeuw te vallen. We gingen voor anker om lekker te gaan slapen. Vanochtend was er geen walrus te bekennen. Uiteindelijk verscheen er toch een in het water. Na diverse landingspogingen gaf deze het op. We hebben even een wandeling gemaakt en zagen nog een ijsduiker, noordse sterns, paarse strandlopers, kleine jagers en een groep drieteenmeeuwen. Het weer klaarde mooi op en iedereen genoot van de met poedersneeuw bedekte bergen van Prins Karls Forland. We zijn nu op weg naar de 14e Juligletsjer, waar we om circa 16:00 uur denken aan te komen."

2.09.2008 09:29 GMT
78°13.70’N, 015°36.41’O. Kompas 090. Knopen 0,0.
We liggen afgemeerd in Longyearbyen en iedereen is nog even de ‘stad’ in om nog wat laatste souvenirs te kopen en het museum te bezoeken. Vanmiddag vliegen we naar huis na nog een laatste lunch van onze kok Christian, die gisteravond een geweldig zes-gangen-captains-dinner voor ons heeft gekookt. Het was een gezellige laatste avond aan boord met een foto-competitie, met de bemanning als ‘deskundige’ jury. Winnaars waren Cor, Maarten en Eva; nogmaals gefeliciteerd! De avond werd afgesloten met een film die een van de gasten tijdens de reis heeft gemaakt. Iedereen werd weer een beetje stil van de prachtige beelden, die de afgelopen reis zo mooi samenvatten.
De nieuwe gasten zit nu nog in een vliegtuig hoog boven de zee tussen Noorwegen en Spitsbergen te fantaseren over hoe de reis zal worden.

30.08.2008 GMT
Een van de gasten, Reinier Koning, verteld over het bezoek aan Barentszburg op 30 augustus:
"De motor ging uit, de breefok werd gehesen en gestaag gingen de passagiers onder zeil. Maar niet voordat een dwergvinvis aan de boot voorbij was gegaan. De maritieme fauna is en blijft fascinerend. De volgende morgen, met windkracht 5, was de ‘Oosterschelde’ helemaal in haar element. Messcherp vond zij haar weg door de golven en gniffelend speelden de zeilen met de wind, die ons richting Barentszburg blies. Barentszburg, een Russisch plaatsje dat van 1920 tot 1932 Nederlands bezit is geweest. Bij het binnenvaren van de haven lijkt het plaatsje niet erg onderhouden te zijn en nader onderzoek wijst uit dat dit ook inderdaad zo is. In Barentszburg worden nog steeds kolen gedolven maar waarschijnlijker is dat de Russen graag een strategische positie in deze regio willen om straks het echte zwarte goud te laten opborrelen.
Om het dorpje te bereiken vanaf de haven moest een fors aantal treden worden bestegen maar dan openbaart zich ook een andere wereld. Door weer en wind verweerde gebouwen die sterk herinneren aan het Rusland van voor de Perestrojka en Glasnost. Het borstbeeld van Lenin is prominent aanwezig en de oude baas kijkt met een ijzige blik richting Moskou. Bezienswaardig zijn de koelkasten die uit de ramen hangen. Waarom elektriciteit gebruiken als het koelelement voorbij waait. Sporten kan er in overvloed en er is meer dan je denkt. Een Olympisch sportcentrum, een voetbalveld en een zwembad zijn allemaal aanwezig.  Er is zelfs een Russisch consulaat dat niet zou misstaan in een stad met een half miljoen inwoners."

29.08.2008 17:54 GMT
78°51.83’N, 010°11.23’O. Kompas 183. Knopen 3,5.
Ap van der Pijl vertelt:
"Wat is dit groots!
Vrijdag 29 augustus, ruim een week onderweg. Je moet op zoek naar momenten van rust en bezinning. Zoveel indrukken, zoveel emoties, zoveel ontzag, respect en nietigheid zorgt regelmatig tot een zucht bij een van de reizigers gevolgd door een uitspraak als: ‘Wat is dit mooi zeg, wat is dit groots’.
Vreemd eigenlijk dat je vooraf niet of nauwelijks iets van Spitsbergen af weet maar binnen een paar dagen wel samen met medereizigers op je knieën zit bij een bijzonder plantje, bloeiende heide of geestdriftig door de verrekijker tuurt naar Papegaaiduikers of andere bijzondere vogels, die hier volop aanwezig zijn. De flora en fauna in dit noordelijkste deel van Europa is op zich al speciaal maar door de deskundige en betrokken bijdragen van de gidsen Cor en Jelle gaat zelfs het kleinste plantje spreken en spot iedereen ijverig mee naar een vreemde vogel aan de horizon. Mede door de goede sfeer en humoristische bijdragen van gidsen en medereizigers is het zeker niet alleen voor de natuurfreaks een indrukwekkende expeditie. Veel van de reizigers aan boord van de ‘Oosterschelde’ hebben al vele plekken op onze aarde bezocht maar zoals de natuur zich hier openbaart, hebben zij zelden ervaren.
We boffen dan ook met het weer, een graad of 4, regelmatig een zonnetje, geen neerslag. Het laat zich nog het beste vergelijken met een vroege wintersportvakantie.
Gisteren weer een bijzondere dag gehad. Na een vaartocht in de nacht werden we wakker in het Kongsfjorden en na het ontbijt werden we aan land gebracht met de rubberboten voor een stevige wandeling. Zoals gebruikelijk voor en achter de groep de bewapende gidsen, die permanent alert zijn op ijsberen. We hadden eerder op de reis al het geluk ze in levende lijve te zien. Een moeder met 2 pups op een klein eiland nabij de ‘Oosterschelde’, genietend van de laatste herfstzon.
Al wandelend over Blomstrandhamna werden we dit keer verrast door twee rendieren op korte afstand. Rustig grazend in het karige landschap lieten ze ons steeds naderbij komen. Al lopend kwamen wij zo tenslotte aan in Ny London, de plek waar in 1910 een poging werd ondernomen om het aanwezige marmer te exploiteren. Met ongetwijfeld veel energie en kracht werd een klein spoorlijntje aangelegd, stoomketels geplaatst, een havenkraan opgesteld en een aantal onderkomens voor de mijnwerkers opgericht. Na 2 jaar kon de exploitatie van de mijn echt van start. Het eerste marmer werd uit de berg gehakt en naar de haven gebracht in de wetenschap dat de Engelse geldschieters ongeduldig op de eerste opbrengsten zaten te wachten. Helaas, het marmer bleek niet bestand tegen de hogere temperaturen en verpulverde vrijwel direct na aankomst. Het einde van de mijn was dus al snel in zicht. Opruimen was er niet bij en een kleine eeuw later loopt een groepje Nederlanders vol ontzag rond bij de restanten van een mooie droom. Ogenschijnlijk dom en kortzichtig dat toenmalige businessplan. Maar wat toen met mijnbouw gebeurde laat zich nu misschien wel vergelijken met bijvoorbeeld ICT-dromen die snel uiteen zijn gespat. Een belangrijk verschil is wel dat die restanten over een eeuw lang niet zo boeiend zullen zijn.
De ‘Oosterschelde’ was tijdens onze wandeling meegevaren en pikte ons in de baai op. Onderwijl waren de bedden verschoond en was de lunch weer klaargezet. De vriendelijke en altijd actieve bemanning schrijven gastvrijheid met hoofdletters en staat garant voor een prima sfeer aan boord.
Een korte oversteek naar Ny-Ålesund bracht het eerste contact met de bewoonde wereld na ruim een week. Ny-Ålesund is een kleine nederzetting voor onderzoekers uit verschillende landen. Met een bevolking van 30 tot 130 mensen (winter/zomer) een kleine enclave met het meest noordelijke postkantoor ter wereld (bestaande uit enkel een poststempel voor doe het zelf-gebruik), een combi-winkeltje en, heel belangrijk, een telefoon! Bij het aanmeren was er sprake van een zekere opwinding bij de reizigers. Eindelijk weer mensen! De mobile telefoons werden aangezet, de PDA’s afgestoft… maar helaas, telefoondekking kent men nog niet en dus was er een wachtrijtje voor de enige telefooncel. Nostalgie!
De kapitein had via de havenmeester de lokale inwoners uitgenodigd voor een avondparty, een nieuwtje dat snel door de gemeenschap was gegaan en ’s avonds kwamen de nodige internationale wetenschappers een biertje drinken bij de flying dutchman. Stoere en soms ontroerende verhalen werden afgewisseld met vrolijke grappen en sterke verhalen. Een bijzonder sfeertje dat rond 12 uur werd versterkt door een werkelijk schitterende zonsondergang, een van de eerste die wij konden zien omdat nu de dagen korter beginnen te worden. Nog even en het is hier weer maanden donker.
Wij genoten nog van even na van wederom een bijzondere dag met de wetenschap dat de volgende dag weer een blijvende herinnering zou opleveren, een wandeling naar de Fjortende Julibreen.
Wat een indrukken. Letters kunnen het niet beschrijven. De vele pixels kunnen het niet vastleggen. Maar wij mogen het wel ondergaan."

26.08.2008 02:28 GMT
79°36.36’N, 012°38.98’O. Kompas 193. Knopen 0,1.
Zondagavond hebben we Moffen weten te bereiken. Echter niet zonder slag of stoot, want de zee rond de 80e breedtegraad lag vol met ijs. ‘Very open drift-ice’ zei het Navtex bericht. Dat klinkt niet indrukwekkend, maar wij hadden er nogal wat werk aan. Dus met een rustig gangetje zigzagden we tussen de grote ijs-platen door richting Moffen. Het was windstil en heel zonnig, met de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond en hier en daar een baardrob op een ijsschots. Het werd een waanzinnig mooie dag.
Mooie dag nummer 2 begon maandag met een wandeling op Reinsdyrflya, met nog steeds veel zon. Toen we na de lunch naar de Monaco-gletsjer voeren, zagen we op de oever een ijsbeer met twee jongen lopen. Om dit te vieren werd er eerst bij de Monacobreen wat ijs uit het water gehaald en even later stond iedereen tevreden na te genieten met een borrel, met gletsjerijs, in de hand.Deze mooie dag werd afgesloten met ankeren in een piepklein baaitje in de Liefdefjorden, bij Hornbækpollen. Aan alle kanten is het schip door hoge rotsen omgeven en het enige wat de intense stilte doorbreekt is het gekrijs van enkele duizenden vogels die hier op de steile rotsen broeden.
We zijn benieuwd wat morgen brengt.

24.08.2008 10:51 GMT
79°51.25’N, 011°40.19’O. Kompas 068. Knopen 2,1.
Onze nieuwe gids Jelle Abma schrtijft:
"Na een mooie wandeling op Poolepynten hebben we, na het diner van vrijdagavond, de nodige instructies van Roelof gekregen over hoe en wat in noodsituaties. Gedurende de nacht van vrijdag op zaterdag zijn we binnendoor, langs Prins Karl Forland, richting het noorden gevaren (nog even op zeil). Door de Krossfjorden in de Lilliehöökfjorden. ’s Morgens werden we wakker in de geweldig mooie baai Signehamna, waar we voor anker lagen. Windstil en met her en der wat drijfijs van de gletsjer; we zagen in de verte nog een mooie Baardrob liggen. Om 09:00 zijn we aan land gegaan voor een ongeveer 2,5 uur durende wandeling. Ook zijn we lang een oud Duits weerstation gewandeld, dat na de 2de Wereldoorlog is verlaten. Na de lunch zijn we met de dinghies voor de Lilliehöökbreen langs gevaren. De werking van de gletsjer was duidelijk te horen, heel indrukwekkend. Veel Baardrobben, die we van behoorlijk dichtbij konden bewonderen.
Na het diner/avondeten zijn we naar het noorden afgevaren en zijn we achter de Zeeuwse Uitkijk om 05:30 ten anker gegaan. Daar hebben we zondagochtend een mooie wandeling gemaakt. Oude traanovens en graven zijn restanten van de Nederlandse walvisvaart-geschiedenis. Nu, 13:00, varen we richting Moffen en we hopen over de 80ste breedtegraad te komen."

22.08.2008 16:50 GMT
78°26.95’N, 011°52.28’O. Kompas 290. Knopen 0,0.
Inmiddels is reis 4 alweer begonnen. Gisteravond (donderdag) zijn we met de bemanning in Longyearbyen uit eten geweest, waarna we weldoorvoed en uitgerust rond middernacht onze nieuwe gasten aan boord konden verwelkomen. Hoewel iedereen moe was van de lange reis, bleef men door het aanhoudende daglicht nog lang wakker. Vanochtend om 06:00 gingen de trossen los en konden we tegen 08:00 zeil zetten. Met een zacht zuidenwindje zijn we de Isfjorden uit gezeild en we lieten vanmiddag (vrijdag) om 16:00 het anker vallen bij Poolepynten, alwaar nu iedereen de walrussen die hier op het strand liggen bewondert.

17.08.2008 05:23 GMT
78°58.15’N, 012°09.91’O. Kompas 154. Knopen 0,0.
Het is alweer een paar dagen sinds het laatste bericht. De tijd is voorbij gevlogen en dat betekent dat we ons niet verveeld hebben. Donderdag, de 14e, voeren we zoals beloofd langs de Monaco-gletsjer, waar iedereen deze imposante ijswand kon bewonderen. Slechts een handjevol mensen zag een ijsbeer… heel ver weg, die zich snel verstopte achter een ijsschots en zich niet meer liet zien. Met kramp in de ogen van het lange turen door de verrekijkers voeren we verder naar Vulkanhamna en gingen daar voor anker. Op de ochtend van vrijdag de 15e voeren we, na een wandeling bij de kleine en enige warmwaterbronnen die Spitsbergen rijk is, verder richting het eiland Moffen en de 80e breedtegraad. Al bij de uitgang van de Woodfjorden worden we ontvangen door een gigantisch veld zee-ijs, dat Moffen onbereikbaar maakt, maar veel en veel mooier is. Grote groepen baardrobben spelen of jagen (het verschil is voor een leek moeilijk te zien) aan de oppervlakte tussen het ijs door.
We blijven veel ijs tegenkomen en wanneer we tegen middernacht een weg zoeken tussen de schotsen bij Ytre Norskøya of Zeeuwse Uitkijk, zien we vlakbij op een stuk ijs een ijsbeer. We kunnen uiteindelijk met het schip zo dichtbij komen dat een verrekijker niet meer nodig is. Zeldzaam dichtbij. Tot diep in de nacht wordt hier nog op geproost en worden de vele foto´s vergeleken. We ankeren uiteindelijk om 04:00 in Sørgattet en het is alweer zaterdag. Met het ontbijt en een gunstige wind komt het schip tot leven en zeilen we zuidwaards naar de Kongsfjorden waar we tegen etenstijd bij Blomstrandhalvøya ankeren en een avondwandeling maken.

14.08.2008 10:18 GMT
79°41.38’N, 013°34.51’O. Kompas 277. Knopen 0,1.
Gisteren, woensdag, waren we op Smeerenburg. Het grauwe, koude weer, met af en toe een paar langsjagende sneeuwvlokken in de stijve bries, laat niet veel aan de verbeelding over. Het moet een heftig leven zijn geweest hier in de 17e eeuw. Het aantal graven (de restanten hiervan) is ook een stille getuige van de ‘bloeiende’ walvisvaart.
Meteen na de wandeling besluiten we anker op te gaan en hopen we in de Liefdefjorden meer beschutting te vinden. Boven Spitsbergen komen we wederom het echte poolijs tegen en we kunnen maar net een doorgang vinden om de Woodfjorden te bereiken. Dan, vlak voor middernacht, gaan we te anker in Worsleyhamna. Zelfs hier, in de beschutting van het fjord en omliggende beregn, een lelijke lager wal met hobbelige golven. Deze morgen hebben we gelukkig wel kunnen landen voor een mooie wandeling. Er staat nog steeds een stijve bries maar het kwik is gestegen naar 6 graden en de zon doet weer overtuigend mee. Prachtig weer om naar de Monacobreen, een van de grootste gletsjers hier, te gaan. De rubberboot vaart op dit moment heen en weer om iedereen aan boord te halen en dan vertrekken we.

12.08.2008 20:35 GMT
79°21.52’N, 010°38.84’O. Kompas 352. Knopen 7,4.
Vanmiddag zijn we bij de Tinayrebreen (breen = gletsjer) geweest. We hoopten op baardrobben omdat deze hier de vorige reis uiterst nieuwsgierig om ons heen zwommen. We konden ze toen met de rubberboten tot dichtbij naderen. Inmiddels is waarschijnlijk de nieuwigheid eraf, ze toonden ze geen interesse en daarmee ook niet zichzelf. Later op de avond hebben we een poging gedaan de Fjortende Julibreen te bezoeken maar vanwege de lage wal en slechte ankergrond lukte dat niet en we hopen dat op onze terugweg nog te kunnen doen. We hebben reis verder naar het noorden voortgezet. We varen nu op een rustige zee langs Albert I-land met als volgende bestemming Smeerenburg, de 17e-eeuwse basis van de Nederlandse walvisvaarders. Af en toe verschijnt er een baardrob om even te kijken wat er langsvaart of een vin van een dwergvinvis.

12.08.2008 11:00 GMT
Na het avondeten op de 10e vertrokken we uit Longyearbyen om onze reis naar het noorden te beginnen. We waren nog maar net de Adventfjorden uit toen we werden getrakteerd op een aantal prachtige vinvissen. Bijna twee uur dreven we rond om deze enorme beesten te kunnen zien. Met rustig weer vervolgenden wij onze weg naar Poolepynten waar we in de ochtend van de 11e een wandeling maakten om walrussen te kijken. Deze reusachtige, vette beesten waren rijkelijk vertegenwoordigd en we konden ze tot dichtbij naderen. Later dreven we nog een tijdje met de ‘Oosterschelde’ langs het strand (van strand naar 200m diepte in waarschijnlijk minder dan 30m) om de zwemmende beesten te zien. Na een rustige passage over het Forlands Revet, met gelukkig meer dan een handbreed onder de kiel, kwamen we gisterenavond aan bij de Lillihöökbreen. Het fjord lag al mijlen voor de gletsjer vol met ijs en dus was het naderen van de gletsjer een tijdrovende bezigheid. Met een ingenieuze netconstructie van stuurman en twee matrozen werd op een mijl van de gletsjer een stuk gletsjerijs aan boord getakeld om dienst te doen als rocks under the whiskey. Na het nodige scharrelen zijn we voor anker gegaan in de mooie baai Signehamna, volledig omringd door ijsblokken. Op dit moment hoor ik de laatsten aan boord komen en we vertrekken dadelijk naar de Tinayrebreen.

11.08.2008 17:27 GMT
We hadden vanochtend (zondag) om 06:00 bij vertrek uit Longyearbyen, voor de volgende reis, onze eerste sneeuw van dit seizoen. De grote grijsgroene bergen zijn met een wit poedersuiker bestrooid en zo een stuk imposanter. Na ontbijt gingen we ten anker in Colesbukta, waar onze kersverse gasten hun eeste wandeling maakten. ’s Middags zijn we weer terug naar Longyearbyen gevaren om de vertraagde bagage van een van de gasten op te halen. En natuurlijk om iedereen tijd te gunnen het om museum te bezoeken en souvenirs te kopen.

10.08.2008 20:00 GMT
Het was even stil bij de verslagleggers van reis 2 maar we hadden ook wel wat te verwerken.
Gelukkig kon Catharine met Bram en Karin snel naar Nederland en pakte iedereen de draad toch maar weer op.
Woensdagavond zijn we naar Skansbukta gevaren. Hier hebben we een groot kampvuur gemaakt en een borreltje gedronken en de vlag weer in top gehesen, nadat deze 24 uur half-stok had gestaan.
Donderdagochtend een wandeling gemaakt door een amphitheater van bergen bij Skansbukta. Tot onze verbazing was er ‘s nachts een walrus aan de overkant het strand op geschoven, vlak voor een tentje van Noren.
In de middag het schip verhaald naar Pyramiden. Door de sterke N-wind lukte het niet om voor de kant te komen dus dan maar voor anker. Vadim, een Oekraïner, gaf ons een rondleiding langs verlaten gebouwen en kolenmijnen.
In de avond gingen we naar Bjonahamna. We konden prachtig zeilen maar alleen voor de late opblijvers, de echte liefhebbers.
In Bjonahamna, tijdens de ochtend wandeling, zien we Svalbard sneeuwhoen, Rendieren en veel fossiele schelpen.
Om 14:00 was het voor de laatste keer anker op. Met ´s avonds het traditionele Captain’s dinner, eindigde deze belevingsvolle, bijzondere reis.

5.08.2008 06:01 GMT
78°58.01’N, 012°09.16’O. Kompas 090. Knopen 0,0.
Wanneer we op zondag wakker worden in Vulkanhamna zijn de ‘Oosterschelde’ en de omringende roodgekleurde bergen in een dichte mist gehuld. Geen weer om een wandeling te maken als je gepaste afstand van ijsberen wilt houden. Dus varen we verder op zoek naar beter weer, wat we in de Liefdefjorden niet vinden en dus zetten we koers naar de Kongsfjorden. Eerst maken we nog een kleine omweg om de 80ste breedtegraad feestelijk te passeren. Spitsbergen is de enige plek op aarde waar je met een schip zo dicht bij de pool kan komen. Dat we dicht bij de pool zijn is niet alleen aan de GPS te zien. Grote, lage plakken pool ijs drijven zover het oog reikt om ons heen. Met een uitkijk in de mast zoeken we ons een weg door het ijs naar vrij water.
De volgende ochtend (maandag) varen we langs de grote Lillehöök-gletsjer en laten we het anker op het middaguur vallen in Signehamna en kunnen we eindelijk de benen weer eens strekken met een stevige wandeling. Na de lunch verkennen we een nieuw fjord, Tinayrebukta, getypeerd door een waanzinnig hoge (100+) gletsjer en heel veel nieuwsgierige baardrobben, die allemaal de te water gelaten rubberboot even komen besnuffelen.
Maandag is gletsjerdag en dus gaan we voor het avondeten ten anker bij Fjortende Julibreen (14e juli-gletsjer). Deze gletsjer heeft zich zo ver terug getrokken dat je naar de wand kunt wandelen. Met een mooi laaghangend zonnetje op het helblauwe iijs is dit een schouwspel om nooit te vergeten.
De reis gaat verder. En het is nog maar net dinsdag (02:30 uur) wanneer we ten anker gaan bij Blomstrandhalvøya. Daar zijn we nu.

3.08.2008 04:34 GMT
79°27.80’N, 013°25.36’O. Kompas 306. Knopen 0,1.
Op zaterdag 2 augustus gaan we, in een dichte mist, om 00:40 ten anker in Worsleyhamna. Een plek net ten zuiden van Reinsdyrflya, een grote vlakte die zo is genoemd vanwege de vele rendieren die er voorkomen. Alsof het zo gepland is trekt de mist voor de wandeling daar wat op maar is nog steeds niet helemaal verdwenen wanneer we verder varen richting de grote Monaco-gletsjer.
Door de laaghangende bewolking en het spiegelgladde water is er geen horizon te zien, en de grote ijsschotsen lijken om ons heen te zweven. Recht boven ons is de lucht strak blauw. Hoe dichter we bij de gletsjer komen, des te slechter wordt het zicht en uiteindelijk krijgen we deze grote ijsmuur niet eens te zien ondanks het feit dat we nog nooit zo dichtbij zijn geweest.
Wanneer we verder varen richting de Bockfjorden ziet een van onze gidsen, Annemiek, een ijsbeer op een eilandje. Dit grote mannetje trok zich weinig van de dichterbij komende ‘Oosterschelde’ aan, scharrelde wat heen en weer, poseerde uitgebreid voor onze camera’s en ging uiteindelijk slapen.
Zeer voldaan door dit schouwspel voeren we verder en lieten diezelfde dag om 23:25 het anker vallen in Vulkanhamna.

1.08.2008 19:53 GMT
79°53.26’N, 013°53.02’O. Kompas 142. Knopen 6,9.
Op donderdag 31 juli gaan we om 09:00 aan wal bij Smeerenburg op Amsterdamøya en kunnen alle historici hun hart ophalen bij de resten van de oude traanovens en het monument ter ere van de walvisvaarders. Later komen we het graf tegen van de zeventiende-eeuwse overwinteraars die door scheurbuik zijn overleden tijdens een poging te overwinteren.
’s Middags verhalen we het schip naar de overkant, naar Danskøya, om Virgohamna te bezoeken. Het is een stralende dag geworden en na onze wandelingen geniet iedereen aan dek van een prachtig arctische omgeving.
Vrijdag 06:00 gaan we anker op om 3 uur later het anker te laten vallen voor de Zeeuwse Uitkiek op Ytre Norskøya. We klauteren naar boven en iedereen installeert zich met speciale brilletjes, filters en lasbrillen om de eclips van de zon te zien. Het is prachtig weer zodat we een bijzonder mooi natuurverschijnsel meemaken. De eclips is net niet 100%. Het schemert even met wat onwerkelijk blauwig licht. Daarna gaat de arctische zomer gewoon verder.
Om ons heen gaat de natuur z’n gang. Kleine alken, Zeekoeten en Papegaaiduikers vliegen af en aan en onder ons stoeien een Blauwe en een gewone Poolvos.
Op de terugweg komen we langs de graven van Zeeuwse walvisvaarders, die fel worden bewaakt door de hier broedende Noordse terns.
Op het zeil gaan we van anker, richting Reinsdyrflya. Helaas, na 2 uur is de wind al op en dichte mist dwingt ons op de motor verder te gaan.

30.07.2008 16:09 GMT
78°45.78’N, 011°22.64’O. Kompas 012. Knopen 5,8.
Op dinsdag 29 juli vertrekken we uit Longyearbyen onder een zwaar bewolkte lucht. Helaas voor onze nieuwe gastbemanning staat er ook een stevige N-W wind die er in de Forlandsundet voor zorgt dat we niet veel voortgang maken. Tegen 5 uur in de middag besluiten we een rustige baai op te zoeken en meteen een nieuwe anker en wandel plek te ontdekken: Eidembukta. Tijdens het diner is iedereen weer monter en aanwezig. Na het praatje over het gevaar van ijsberen, gaan we ‘vol goede moed’ aan land. We hebben een mooie avondwandeling over een bloemrijke toendra en langs bizarre, geërodeerde rotsformaties. Terug aan boord lokken we Maarten naar binnen en vieren net na 12 uur zijn verjaardag.
De volgende dag is het prachtig zonnig geworden en is de wind afgenomen, zodat we ankerop gaan en naar onze vrienden de Walrussen op Poolepynten kunnen. Spectaculair is de actie van een walrus die twee Drieteenmeeuwen in een kwartier tijd onder water trekt en er ogenschijnlijk mee gaat spelen maar uiteindelijk opeet. Na dit schouwspel gaan we terug aan boord en varen we diezelfde dag verder richting het Noorden. Stapvoets gaan we over de ondiepte van de Forlandsrevet, met als ondiepste punt 1.30 meter. Met een snelheid van zo’n 6 knopen kunnen we verder en we zullen de hele nacht nodig hebben om in de Mauritiusbaai te komen.

28.07.2008 21:49 GMT
78°14.02’N, 015°34.90’O. Kompas 290. Knopen 0,0.
Zondag 27 juli hebben we een laatste wandeling gemaakt bij Skansbukta. Er zijn vele mooie bloemen hier, waarbij Boreale Jacobsladder de hellingen fraai blauw kleurt. Langs de kust wandelen we naar het grote rivierdal, met vele fossielen uit oude zeebeddingen. Degene met laarzen aan en een enkele moedige op blote voeten, doorkruisen de vele stroompjes naar de andere kant van het dal. De rest keert langs de droge kant terug. Zij zien de zeldzame Blauwe Poolvos. Dan wordt het tijd voor onze laatste tocht naar Longyearbyen, waar we nog even het stadje in kunnen en om half 8 worden we verrast met een heerlijk Captainsdinner. Iedereen bereidde zich voor op een nachtelijk afscheid van schip en bemanning, maar door de dichte mist werd dat pas aan het eind van de dag. De nieuwe passagiers zijn inmiddels ook gearriveerd en kijken, net als de bemanning, uit naar deze nieuwe reis, die ons verder naar het Noorden zal brengen.

26.07.2008 13:55 GMT
78°17.15’N, 015°03.68’O. Kompas 041. Knopen 6,1.
Nadat we op Blomstrandhalvøya naar de oude marmergroeve zijn gewandeld, en daar opgepikt worden door het schip, varen we het Kongsfjord weer uit om nog even bij de 14e Juli gletsjer te gaan kijken. Dat ‘even’ wordt een stevige wandeling naar de gletsjerwand waar prachtige stukken vanaf breken. Oppassen voor natte voeten op het strand! Voor diegenen die de terugweg niet meer zo zien zitten, en het kombuis team, komt er een dinghy helemaal de baai in om ze op te halen. De wandelaars krijgen nog een mooie show van een Baardrob te zien. Het is nu tijd voor de terugvaart naar het Isfjord. Helaas is het mistig en waait de wind uit de verkeerde hoek om te kunnen zeilen. Barentsburg is de bestemming van deze zaterdagochtend. Het Pomormuseum wordt bezocht en wat souvenirs gekocht. Het weer is flink opgeknapt en met een zonnetje en genoeg wind, kunnen we bijna zeilend van de kade af. Het wordt een prachtige zeilmiddag waarbij zelfs de breefok zich uit mag schudden. De bestemming voor vanmiddag is Skansbukta.

24.07.2008 20:08 GMT
78°58.11’N, 012°09.16’O. Kompas 040. Knopen 0,1.
Nadat we gisteren een mooie wandeling hebben gemaakt naar de resten van het Duitse weerstation en genoten hebben van het warme weer, zijn we weer aan boord gegaan voor een vaartochtje langs de Lilliehöökbreen. Vervaarlijk gerommel kondigde aan dat er grote stukken ijs afbraken, die een vloedgolf deden ontstaan die wij even later onder het schip voelden doorgaan. Na al dit oergeweld voeren we de Krossfjorden uit en meren tegen de avond af langs de kade in Ny-Ålesund. Het winkeltje en de ‘kroeg’ deden goede zaken.
Vandaag was het weer een zonovergoten dag in het Kongsfjord en we besloten naar een vogelbroed klif te gaan, dieper het fjord in. Het werd een warme klim naar 130 meter hoogte, maar we werden beloond met prachtige vergezichten, krijsende Drieteenmeeuwen en Kortbekzeekoeten. Dit alles onder het genot van heerlijke guano-lucht. In de middag scharrelden we door het vele gletsjerijs terug en vonden een ankerplek voor Blomstrandhalvøya. De ankerwachten werden verdeeld om het drijvende ijs in de gaten te houden.
Binnen is het nu goed toeven bij het brandende houtkacheltje en buiten stijgen de geuren op van vers ingekookt schapenvet dat op de masten wordt gesmeerd. Hopen dat dat de ijsberen lokt…..

22.07.2008 20:18 GMT
79°16.45’N, 011°32.56’O. Kompas 337. Knopen 0,1.
Het meest noordelijke punt van deze reis is inmiddels bereikt en er is weer heel wat moois aan voorafgegaan.
Nadat we in Longyearbyen wat noodzakelijke boodschappen hebben gedaan zoeken we een ankerplekje in Colesbukta. Net als we van boord willen gaan stroomt de hele baai vol met Witte walvissen. Overal klikken de camera’s. Daarna een heerlijke avondwandeling gemaakt met veel rendieren en planten- en vogelsoorten. Het wordt een latertje maar gelukkig blijft hier de zon 24 uur schijnen.
In de nacht gaan we ankerop de Isfjord weer uit naar de Forlandsundet. We maken een stop bij onze vrienden de walrussen die hier vandaag wel met z’n veertigen liggen te zonnen, onder een strakblauwe hemel. Wij genieten met hen mee al wagen we ons niet aan een zwempartij. Op het strand ligt genoeg hout voor ons kacheltje en al gauw is de dinghy afgeladen door vele enthousiaste jutters.
We varen de Forlandsundet verder uit want onze eidbestemming voor vandaag is het Krossfjord, tevens het noordelijkste punt van deze reis. De zon schijnt volop en overal om ons heen schieten de Kleine alkjes en Papegaaiduikers langs ons heen. Al manoeuvrerend door de ijsbrokken vinden we een ankerplek in Signehamna, waar genoeg ijs drijft voor in de whisky. Een toast op 79° Noorderbreedte.

20.07.2008 23:08 GMT
77°46.58’N, 013°31.27’O. Kompas 332. Knopen 7,8.
De Fridtjofbreen was een stuk teruggetrokken en niet actief in vergelijking met vorige keer dat we hier waren. Wel heel erg mooi. Nu zijn we, met zeer miezerig weer, onderweg naar de Isfjorden.

20.07.2008 11:25 GMT
77°33.42’N, 015°02.63’O. Kompas 010. Knopen 0,0.
Gisteren voeren we de eerste, meest zuidelijke fjord van Spitsbergen binnen. We wilden het Poolse onderzoeksstation bezoeken, maar zij hadden het helaas te druk. Dat was niet erg, want er is genoeg te zien. We voeren langs prachtige gletsjers en tussen ijsbrokken van alle soorten en maten door. Het was stil op het dek, want iedereen was onder de indruk. Hier was ook de meeste kans op ijsberen en ons geduld werd dan ook beloond. De eerste ijsbeer werd gespot en deze konden met de ‘Oosterschelde’ tot redelijk dichtbij benaderen. Na dit bijzondere moment kwam de hoofdprijs; een moeder met twee jongen. Verder, al maakte dat nu minder indruk, zagen we ook zadelrobben en baardrobben. In het begin van de avond verlieten we langzaam het fjord weer richting het noorden, met als bestemming Bellsund. Om een uur of 6 gingen wij hier in Bourbonhamna voor anker. De resten van een dode potvis van de voorgaande jaren lagen nog op het strand. We maakten een mooie wandeling langs het strand en over de toendra. In de regen, helaas, keerden we terug naar het schip. Straks na de lunch zullen we vertrekken naar de Fridtjofbreen (gletsjer).

19.07.2008 07:32 GMT
76°26.92’N, 015°48.58’O. Kompas 341. Knopen 7,3.
We wilden graag op Bereneiland landen maar het was duidelijk dat dit niet eenvoudig zou worden. Eerst zijn we voorzichtig in de dichte mist Sørhamna binnengevaren, aan de zuidoostkust. De deining liep hier gewoon de hoek om zodat we konden raden hoe de brekers zouden staan op het strandje waar het zou moeten gebeuren. Omkeren en op naar de enige plaats waar we nog een kans hadden in deze omstandigheden, Landnørdingsvika aan de westzuidwestkant van het eiland. Hier was een smal doorgangetje tussen de rotsen door met een miniscuul baaitje omgeven door nog meer hoge rotsen. Grote bulten water liepen hier in en uit maar met goede timing, weinig mensen in de bootjes en hulp bij het aan land stappen bleek het te kunnen en na onze lunch stonden wij op Bereneiland (17 juli). Bij het landen op een andere plek met de vaste bemanning raakte de buitenboordmotor onklaar waardoor de boot in eerste instantie achterbleef op het strand. Met de tweede boot en wat vertraging kwam iedereen terug aan boord.
De volgende ochtend werd de gestrande boot geborgen en zo zijn we gisteren, 18 juli, ankerop gegaan. Onze ankerplaats was trouwens ook een goede visplaats, er is zeker weer een maaltje kabeljauw gevangen. We verwachten begin van deze middag aan te komen op Spitsbergen, in de Hornsund. Hier hopen we het Pools onderzoeksstation te mogen bezoeken. De kustwacht en ijsberichten waarschuwden voor drijvend ijs in deze regio maar tot dusver hebben we geen ijs gezien; daar zijn we uit oogpunt van het navigeren natuurlijk blij mee. De temperatuur is inmiddels gezakt naar 2 graden boven nul. Ik hoor net "land in zicht", dus ga ik weer even buiten kijken.

16.07.2008 18:13 GMT
72°57.61’N, 019°52.41’O. Kompas 001. Knopen 6,4.
Inmiddels is de beloofde wind gekomen en zijn we sinds 2 uur vanmiddag onder zeil, vannacht zal hij toenemen tot kracht 6 Bft. We hebben nog zo’n 80 mijl te gaan en verwachten morgen rond het ontbijt bij Bjørnøya (Bereneiland) aan te komen. De geweren zijn vast tevoorschijn getoverd, nagekeken, schoongemaakt en ingevet. Hoewel de kans dat er ijsberen zullen zijn klein is, kunnen we toch alleen maar gewapend aan land gaan. Of landen mogelijk is blijft de vraag omdat er een flinke deining staat. We gaan ons best doen.

16.07.2008 08:40 GMT
72°00.42’N, 019°59.05’O. Kompas 001. Knopen 7,1.
De wind blijft tot nu toe uit maar de deining niet, het is dus stevig rollen. Niet iedereen voelt zich hier even goed bij maar er is voorlopig niets aan te doen. Met de motor en een steunzeil maken we wel goede voortgang. Nu nog zo’n 140 mijl te gaan tot Bereneiland. Voor wie wel aan dek is is er best een hoop te zien: de Witsnuitdolfijn, de Potvis en de Dwergvinvis zijn al gespot.

15.07.2008 19:42 GMT
70°30.91’N, 020°03.50’O. Kompas 356. Knopen 6,8.
Inmiddels zijn we alweer vertrokken. Gisteren, de 14e juli, was een drukke dag. Schoon schip, gasolie bunkeren, boodschappen, gasflessen, water etc. maakte het tot een lange dag, die de bemanning afsloot door even lekker ergens te gaan eten. Vanaf 21:00 druppelde de nieuwe gastbemanning aan boord. Om allemaal even te wennen, tot rust te komen en, voor de laatkomers, om nog even Tromsø te bekijken, vertrokken we voor een keer eens laat, om 11:00. Eerst door de spannende brug bij Tromsø van 36,5 meter (zonder wimpel) en dan door de luwte van de fjorden, dan eens in de mist en dan weer in de felle zon. Voor het eten voeren we vlak lang Fugløya waar we een hele verzameling bijzondere vogels te zien kregen, onder andere een stuk of 8 zeearenden. Nu varen we op open zee met bestemming Bereneiland, waar we hopen te kunnen landen. Nog 227 mijl te gaan.

15.07.2008 19:36 GMT
70°30.19’N, 020°03.63’O. Kompas 356. Knopen 6,8.
Zondag de 13e om 17:45 meerden we af in Tromsø. Het varende gedeelte was ten einde maar er volgde nog een feestelijk gedeelte met een uitgebreid en overheerlijk diner, mooie woorden van Bart en Bernard, foto’s van iedereen, biertje, wijntje en een potje voetbal. De nacht was kort en licht en de wekker stond alweer vroeg voor het ontbijt en natuurlijk het afscheid. Het was echt een fantastische reis, bedankt iedereen!

14.07.2008 GMT
Gisteravond is de ‘Oosterschelde’ rond 17:45 uur aangekomen in Tromsø. Vandaag zijn de gasten in de ochtend van boord gegaan en vanavond zullen de nieuwe gasten voor de Spitsbergenreis van Tromsø naar Longyearbyen aan boord komen.

12.07.2008 20:16 GMT
68°12.94’N, 015°08.13’O. Kompas 078. Knopen 7,5.
Zoals verteld vertrokken we vrijdagmorgen vroeg richting Svolvær. Hier kwamen we om 11 uur ´s ochtends aan. Vlakbij de kade waar we met de ‘Oosterschelde’ lagen was een grote visserijwinkel en met het oog op het Trollfjord, waar we later die dag heen zouden gaan, werden er hengels en ander visgerei gekocht. Wederom genoten we van een blauwe lucht en aangenaam fris zomerweer en op het dorpsplein werden terrasjes aangedaan. Na de lunch aan dek vertrokken we richting het Trollfjord. Het is een fjord omsloten door steile bergwanden, honderden meters hoog met diep blauw helder water. Achterin het fjord ging de rubberboot overboord en een aantal mensen, bewapend met emmers, voer naar de kant om langs de rotswanden mosselen te ´plukken´. Dit viel nog niet mee, met beide armen tot aan de ellebogen in het ijskoude water maar de buit werd dankbaar binnengehaald en kwam even later als een heerlijk hapje de kombuis uit. Ook werd er driftig gevist, met goed resultaat: flinke koolvissen en kabeljauw. Wat later op de avond zijn we net buiten het Trollfjord bij Ulvøya ten anker gegaan voor een stille en lichte nacht. Aangezien we een echte vogelkenner aan boord hebben, werd er fanatiek naar bepaalde soorten uitgekeken (papegaaiduikers) en na de avondmaaltijd werd er een grote zeearend gespot.
De volgende morgen ging het anker om 9 uur op en zeilend vervolgden we onze weg richting Brettesnes. Hier zou een klein festival of dorpsfeest zijn en we werden zowaar ontvangen door twee muzikanten die op de kade accordeon stonden te spelen. Ter ere waarvan het feest werd gehouden werd niet volkomen duidelijk maar het had iets te maken met blijdschap over de aanwezigheid van vele mensen op het eiland gedurende de zomer in tegenstelling tot de winter. Een bescheiden maar vrolijk gebeuren. Met de rubberboot werd naar mooie visplekjes gezocht om de voorraad nog wat aan te vullen voor de barbecue later op de dag. Er werd lekker gesmuld van de vangst en gebarbecued op de kade en na de maaltijd zijn we vertrokken met veel bedrijvigheid aan dek en in de kombuis om alles weer netjes te maken.
Op dit moment varen we het laatste traject van deze reis tussen de fjorden door richting Tromsø, waar we naar verwachting morgenavond zullen aankomen voor een laatste, feestelijke avond.

10.07.2008 22:43 GMT
68°05.02’N, 013°38.52’O. Kompas 090. Knopen 0,0.
We hebben de prachtige Lofoten bereikt! Gisteravond laat (op de avond van de 9e juli, we weten nog nauwelijks het verschil tussen dag en nacht) kwamen de hoge eilanden in zicht. Het uitzicht ‘s nachts met de zon in het noorden, buien, opklaringen was adembenemend mooi. Het is niet te beschrijven in ieder geval. Vanmorgen (10 juli) gingen we voor anker in het haventje van Reine, volgens de Noren zelf de plaats met de mooiste omgeving. Later mochten we bij een visserijbedrijf, met loodsen vol stokvis, aanmeren om water te tanken. Na de lunch vertrokken we onder zeil naar de volgende bestemming: Mortsund. Het bereiken van dit plaatsje werd bemoeilijkt doordat er alleen een aantal nauwe doorgangen zijn om het baaitje te bereiken. Bovendien zijn er veel fishfarms neergelegd op de door ons geplande aanlooproute. Uiteindelijk zijn we via een andere smalle toegang gekomen. Hier konden we een heerlijke avondwandeling maken en een aantal van ons hebben de top beklommen van een flinke berg, morgen hebben we waarschijnlijk spierpijn. Straks om 05:45 uur staat de wekker weer en dan zullen we vertrekken richting Svolvær. We genieten in ieder geval met volle teugen van de langverwachte Lofoten.

9.07.2008 17:11 GMT
66°34.24’N, 010°42.93’O. Kompas 33. Knopen 6,7.
Zojuist de poolcirkel gepasseerd. We dachten er stilletjes wel overheen te komen maar plots kwam toch Neptunus over de railing stappen. Zo makkelijk kwamen we er niet vanaf. Na de doop en het certificaat was er gelukkig champagne! Morgenvroeg de Lofoten.

9.07.2008 07:11 GMT
65°44.40’N, 009°07.69’O. Kompas 033. Knopen 5,9.
De wind is iets gekrompen zodat de zeilen weer netjes vol staan. De zee is vlakker en de snelheid neemt toe. Aan het einde van de middag, tegen het begin van de avond verwachten we de Poolcirkel over te gaan en morgen verwachten we de Lofoten al te bereiken. Dat is een dag eerder dan we eerder durfden te hopen.

8.07.2008 22:18 GMT
65°02.37’N, 007°56.90’O. Kompas 031. Knopen 4,5.
We varen op de motor tegen de wind en de zee in. Morgen zullen we de poolcirkel over gaan en dat zal niet ongemerkt voorbij gaan.

7.07.2008 10:14 GMT
62°48.15’N, 005°34.95’O. Kompas 031. Knopen 4,7.
Er staat nog een flinke zee en we verwachten in de middag en avond weer meer wind. Op het schip is het een stuk rustiger en niet iedereen verscheen nog bij het ontbijt. De voortgang is overigens prima; met een dichtgereefd tuig en de motor bij varen we al sinds gisteravond de goede kant op met gemiddeld 5 knopen. Nu nog zo’n 315 mijl te gaan voor de zuidelijke kant van de Lofoten.

6.07.2008 23:26 GMT
62°01.68’N, 004°37.69’O. Kompas 022. Knopen 5,6.
Na een prachtige tocht door de Noorse fjorden voeren we gisteravond, net na het avondeten, de open zee op. We wisten dat er flinke tegenwind was voorspeld en die voorspelling kwam al snel uit. Er stond een stevige zee tegen en voor het eerst deze reis leek de ‘Oosterschelde’ niet meer zo groot. ’s Avonds laat besloten we de plannen te veranderen omdat we wisten dat het alleen maar slechter zou worden. We scharrelden afgelopen nacht weer door de fjorden naar binnen om een goede ankerplek te vinden. Zo werd iedereen (die er ’s nachts niet bij was) wakker in het mooie, rustige, windstille baaitje van Askvoll. Tijd voor een wandelingetje aan de wal en na de lunch voor een ‘man over boord’ oefening, die niet alleen heel nuttig maar ook heel grappig was. Deze ongeplande tussenstop werd zeer gewaardeerd. Inmiddels zijn we weer op zee en staan er nog grote golven. Het verschil is dat we weten dat het nu beter zal worden. We moeten ook wel, met nog zo’n 375 mijlen te gaan naar de Lofoten.

5.07.2008 11:22 GMT
60°25.00’N, 005°17.37’O. Kompas 336. Knopen 7,1.
Gistermiddag kwamen we in Bergen aan. Het was alweer een stralende, warme dag en onderweg hadden we uitzicht op de kust met zijn besneeuwde bergtoppen. Aan de andere kant van het schip zwom een walvis een stukje met ons mee. Het zelfgebouwde zeilbootje van ons jongste opv arende Lars werd te water gelaten en zeilde mooi weg. Tegen de aanloop naar Bergen werd de avondmaaltijd iets uitgesteld zodat iedereen mee kon helpen en kijken bij het aanleggen.
Bergen, dat bekend staat om zijn vele dagen regen, lag er prachtig bij in de zon en ’s avonds besloot het grootste deel van ons om de stad te gaan bekijken, alwaar een feestelijke stemming heerste, te danken aan de vrijdagavond en het zachte weer. Vandaag was er ’s ochtends nog wat tijd om door de stad te struinen, over de vismarkt en langs de vele winkels. Inmiddels zijn we sinds 13:00 uur weer onderweg, voor een lang traject van 500 mijl richting de Lofoten.

4.07.2008 06:48 GMT
59°24.61’N, 004°49.48’O. Kompas 020. Knopen 9,0.
De tijd vliegt voorbij en er is veel te doen aan boord. In de vroege ochtend van 3 juli liepen we in Mandal aan. De haven was erg vol en het aanleggen was een beetje passen en meten. Ergens half tegen een houten steiger, na ouderwets loden, konden we om 01:40 uur de motor uitzetten. Mandal is echt een mooi stadje met de typisch Scandinavische houten huisjes. Het was prachtig weer en de Noren leken daar nogal uitbundig bij, wat natuurlijk met het lange licht te maken heeft. De ochtend gebruikten we voor de nodige boodschappen, het kopen van een souvenir en koffie op een terrasje in de zon.
Na de lunch werden de trossen losgegooid en begon het tweede traject van deze reis, met als bestemming: Bergen. Met een oostelijke wind van 7 Bft vertrokken we met een gereefd grootzeil, fok en topzeil. Sindsdien is het erg druk met afnemende en toenemende wind, van halve wind tot voor de wind. Alle zeilen zijn inmiddels wel weer langs gekomen en de gemiddelde snelheid zal zo rond de 9 knopen liggen. We hebben nu al zo’n 470 mijlen afgelegd, met drie motoruren. Vanavond verwachten we al in Bergen aan te komen.

2.07.2008 03:24 GMT
57°48.14’N, 010°13.48’O. Kompas 271. Knopen 2,8.
Nog steeds mooi weer! Het is goed te merken dat we steeds noordelijker komen met deze zonnige dagen die al om drie uur ’s nachts beginnen. De afgelopen dagen is de gehele zeil-garderobe van de ‘Oosterschelde’ de revue gepasseerd. We hebben vannacht om half twaalf Skagen gerond en zeilen nu vol tuig richting de zuidkust van Noorwegen.

1.07.2008 07:38 GMT
56°52.82’N, 010°49.15’O. Kompas 352. Knopen 5,3.
Nog steeds zon, een heerlijk lopende wind en goede voortgang; een beter begin van een reis kunnen we ons niet voorstellen. Nog zo’n 50 mijl te gaan voor dat we bij Skagen onze koers naar het westen verleggen, richting de Noorse zuidkust.

30.06.2008 11:00 GMT
Na een heel erg drukke Kieler Woche was er zondag een meevaller. Tenminste voor de bemanning: de vaartocht voor die dag ginng niet door. Er was dus wat meer tijd om alle cateringspullen van boord te halen, het schip "om te bouwen" en schoon te maken. ’s Avonds arriveerden onze gasten voor de reis lang de Noorse kust die de komende twee weken op het programma staat. We besloten eerst even te gaan slapen en te vertrekken bij het eerste licht. Om 5 uur vanochtend gingen de trossen los en inmiddels zeilen we met een lekker zonnetje en een stevige zuidwestenwind de ‘Kieler Vörde’ uit. Op naar het noorden.

22.06.2008 12:43 GMT
54°19.72’N, 010°10.68’O. Kompas 090. Knopen 0,0.
De kop is eraf. De Kieler Woche is voor ons afgelopen vrijdagavond begonnen met een rustige tocht op de Kieler Förde. Deze week varen we bijna elke dag, en vaak ook ‘s avonds, tochten. Meestal zijn dit grote Duitse bedrijven met hun klanten. Vandaag hebben we even geen tocht dus zijn we met allerlei klussen bezig waar we anders niet aan toekomen.

20.06.2008 13:50 GMT
54°19.73’N, 010°10.68’O. Kompas 090. Knopen 0,0.
We hebben een prachtige reis achter de rug. Gisteren hebben we met prachtig weer rustig het Noord-Oostzeekanaal uitgevaren tot de sluizen bij Kiel Holtenau. Daar begon het al aardig te waaien. We zijn helemaal tot binnen in de fjord gevaren, om rustig de andere deelnemers van de Kieler Woche te bekijken. Er lagen al veel grote en kleine zeilschepen, maar we verwachten er nog veel meer. Met de zuidzuidwesten-wind zeilden we de fjord weer uit en een aantal mijl voorbij onze aanlegplaats keerden wij om. Hier begon het sportieve deel van het programma. Terugkruisen door de fjord, steeds smaller en smaller. Iedereen pakte aan en al snel werd het een geöliede machine, die af en toe binnen vijf minuten twee keer overstag ging. De wind kwam met vlagen, met stevige regenbuien. Aan het eind van de middag konden we met de laatste klap precies de haven in zeilen, waar we zouden afmeren. We genoten van het borrelen aan dek onder de regentent en een heerlijk diner alvorens men Kiel zou gaan verkennen. Geen slecht moment als de stad juicht en bruist: Duitsland-Portugal 3-2.
Vanmorgen was de reis jammer genoeg voorbij en om 11:00 uur stapten de laatste gasten van boord. Voor ons begint nu de Kieler Woche, een nieuw hoofdstuk.

19.06.2008 07:08 GMT
54°20.87’N, 009°45.79’O. Kompas 049. Knopen 6,0.
Tussen de groene oevers van het Kieler Kanaal, roodbonte koeien en enorme zeeschepen door zijn we aangekomen in Rendsburg. Jonge meeuwen, broedende jan-van-genten en alken zijn van heel dichtbij te zien, te horen en te ruiken. Gisteren nog liepen we langs de rode kliffen van Helgoland. Na het diner was een café bereid om niet Italië-Frankrijk maar wel Nederland-Roemenië op groot scherm te projecteren. Onze gasten zaten als drieteenmeeuwen onze jongens toe te juichen toen de wedstrijd in 2 – 0 voor Nederland eindigde.
Vanmorgen om 8:00 uur zijn we uit Rendsburg vertrokken. Rond een uur of 10:00 zullen we bij de sluizen van Holtenau zijn. Er staat een stevig windje en we zullen vandaag lekker op de Oostzee kunnen zeilen. Vanavond zullen we aankomen in Kiel.

16.06.2008 23:12 GMT
54°01.27’N, 006°43.68’O. Kompas 077. Knopen 3,8.
Het is nu 01:00 uur boordtijd. De afgelopen 20 uur hebben we prachtig kunnen zeilen. Slechts een klein stuk hebben we op de motor gevaren om, toen de wind wegviel, uit een druk deel van een verkeersscheidingsstelsel te varen. Nu varen we in het maanlicht en met een achterlijk windje rustig richting Helgoland. Iedereen is nu zo’n beetje ingeslingerd en gewend. De luchten en zonsondergangen zijn prachtig, het eten heerlijk en de sfeer gezellig. In de loop van komende ochtend verwachten aan te komen op Helgoland.

15.06.2008 19:41 GMT
52°12.21’N, 004°03.82’O. Kompas 002. Knopen 5,1.
Inmiddels varen we met prachtig weer op de Noordzee. De wind is noordelijker dan we zouden willen en voorlopig maken we zoveel mogelijk noord met de motor bij. Zodra de voorspelde westenwind komt, gaan alle zeilen bij. Iedereen staat te trappelen.

VAN DE REDERIJ (15.06.2008)
De ‘Oosterschelde’ is vanmiddag, volle bak, vertrokken en zal pas aan het eind van het seizoen terugkeren in Rotterdam. Het seizoen van de Spitsbergen-reizen is hiermee begonnen.
Op dit moment (20:30 LT) meldt kapitein Maarten ons dat men voor Scheveningen is aangekomen; er is weinig wind, de lucht is helder en men hoopt op een mooie zonsondergang.

12.06.2008 08:51 GMT
52°49.53’N, 004°35.73’O. Kompas 202. Knopen 6,1.
Dinsdagavond stapten 15 man aan boord voor een teambuilding-tocht van drie dagen. "Het maakt niet uit waarheen, zolang er maar gezeild wordt", was het credo. Dat is een wens die we altijd graag vervullen. Door de nacht zeilden we langs de Nederlandse kust (buiten telefoonbereik) naar het noorden waar we in de vroege middag in Oudeschild op Texel afmeerden. De rest van de dag werd besteed  aan een workshop; de dag werd afgesloten met een fantastisch avondmaal van onze kok Fred.
Leuk detail van deze reis is dat de initiatiefnemer van deze teambuilding-tocht, Herman Spliethoff, achterkleinzoon is van Spliethoff die in samenwerking met de firma H.A.A.S. opdracht heeft gegeven voor de bouw van de ‘Oosterschelde’.
Op dit moment zeilen we met een mooi noordwestenwindje het Schulpengat uit. We verwachten vanavond terug in Rotterdam te zijn.

VAN DE REDERIJ (10.06.2008)
Gisteren maakten de ‘Oosterschelde’ de laatste dagtocht vanuit Scheveningen. Over een kalme zee en in de avondzon zeilden we dicht onder de kust naar Maassluis. Vandaag stapt daar de nieuwe groep op voor een driedaagse reis.

8.06.2008 13:00 GMT
Afgelopen donderdag (5 juni) hebben we een interne audit uitgevoerd ten behoeve van ons veiligheidsmanagement aan boord. Afgelopen driekwart jaar hebben we hard gewerkt aan het automatiseren van de administratie, de logboeken en de rapportages die daarmee te maken hebben. Dit blijkt goed te werken en zijn we zeer tevreden. We zijn weer een stap verder maar het systeem is gebaseerd op het continue verbeteren van de veiligheid aan boord en klaar zijn we dus natuurlijk nooit.
Omdat we zaterdag met vlaggetjesdag in Scheveningen moesten zijn hebben we van de nood een deugd gemaakt: Het tochtje van Rotterdam naar Scheveningen hebben we vrijdag met vrienden, familie of kennissen gemaakt. Met totaal 17 mensen vertrokken we met zonnig weer de Maas af. Wind was er nauwelijks dus een het vooruitzicht was een motortochtje. Bij de Maaslandkering werd het zicht drastisch minder tot soms wel minder dan 100m zicht. Wel was er voor ons ook nog een leuke verrassing; de wind stak op, WSW rond 4 Bft. Dat betekende dat we naar Scheveningen heerlijk konden zeilen. Toen we in de haven van Scheveningen waren aangekomen, klaarde het op en hebben we nog lekker met z’n allen aan dek gegeten.
Gisteren was een mooie Vlaggetjesdag in Scheveningen. Muziek, veel mensen, mooi weer en vooral veel haring en vlaggetjes. Hier namen wij deel aan de festiviteiten door met de organisatie een tochtje op zee te varen. We konden met het lichte weer mooi langzaam zeilen om de vlootschouw (versierde en verzorgde vissersschepen in alle soorten, maten en leeftijden) tot drie maal toe voorbij te laten komen. De nieuwe reddingboot van de KNRM kwam nog langszij om het gezelschap aan boord (onder meer minister Plasterk, ondersteuner van het Darwin project) aan te vullen met bijvoorbeeld minister Hirsch Ballin en Mark Rutten terwijl onze kok Taco de hapjes klaarmaakte voor de genietende gasten zoals Joop Braakhekke.

5.06.2008 12:00 GMT
51°54.41’N, 004°28.72’O. Kompas 090.
Deze week maakten we enkele dagtochten voor speciale groepen individuelen, in het kader van de sociale paragraaf. De belangstelling was overweldigend en het schip vertrok steeds afgeladen vol. Vrijdag gaan we naar Scheveningen, waar wederom een aantal dagtochten voor individuelen volgt, nu op zee.

4.06.2008 11:00 GMT
51°54.41’N, 004°28.72’O. Kompas 090.
Het binnenlopen van de haven van Nieuwpoort had nog wat voeten in de
aarde. Bijna letterlijk, want met laagwater is de haven niet diep
genoeg voor de ‘Oosterschelde’. Gelukkig werden we veilig naar
binnengeloodst door de vriendelijke bemanning van de bergingsboot
‘Brandaris’.
Na een fantastisch diner zegden we onze gasten gedag en anderhalf uur
na laag water vertrokken we richting Rotterdam. Op de Nieuwe Waterweg
was het zicht minder dan 100 meter, maar gelukkig kwamen we rond 10:00
uur zonder ongelukken aan in de Veerhaven.

1.06.2008 10:08 GMT
51°18.74’N, 002°35.76’O. Kompas 141. Knopen 3,6.
Na een fantastische zeildag gisteren hebben we ook vannacht mooi kunnen zeilen. Soms drijvend met minder dan 1 knoop snelheid, dan weer 6 å 7. Alleen bij het oversteken van de traffic lane hebben we wat motorsteun nodig gehad. Nu drijven we tussen de banken voor de Belgische kust. We hebben zojuist de motor gestart omdat de wind nu echt weg is. De zon probeert door de mist heen te komen.

31.05.2008 11:18 GMT
52°18.63’N, 001°40.76’O. Kompas 090.
In de heel vroege ochtend kwam er toch wat wind opzetten en om 06:00 voeren we onder vol tuig. We konden net een noordwestelijke koers aanhouden en we liepen er lekker door. Het was dan ook een teleurstelling dat de wind in de loop van de ochtend verder ruimde en ook afnam. Halverwege Engeland was het op en we besloten op de motor verder te varen. Voor zaterdag werd NW-wind voorspeld en dan zouden we tenminste aan de goede kant zitten. Gelukkig kwam er wel wat zon en we waren ruim voor het donker in Lowestoft. Vanmorgen was er echter geen NW-wind maar wel een dichte mist. Over een spiegelgladde zee voeren we voorzichtig tussen de banken door. Min op meer op de tast (en de radar), want het zicht was nog geen 150 meter.
Nu liggen we ten anker voor de kust bij Southwold. Terwijl iedereen even een wandeling maakt, wachten we op het draaien van de getijstroom. Er is een bleek zonnetje gekomen en een lichte zuidenwind. De Engelse badgasten op het strand lijken dit voldoende reden te vinden om in korte broek rond te rennen en zelfs te gaan zwemmen. Halverwege de middag gaan we ankerop en we hopen dat de wind voor die tijd nog gaat luisteren naar de weermannen, want de voorspelling is nog altijd NW 3-4 Bft.

30.05.2008 06:46 GMT
52°19.00’N, 003°36.22’O. Kompas 336. Knopen 4,7.
Rond 21:00 kwamen onze gasten in de Veerhaven aan boord. Na het diner vertrokken we meteen naar zee. Het was inmiddels 23:30, het was zwoel en er stond bijna geen wind. Iets na 02:00 voeren we open zee op. We hoopten op een beetje NE-wind, maar die was inmiddels op en dus tuften we langzaam naar het noorden.
Vanmorgen vroeg kwam er een lichte wind opzetten uit het zuidwesten. Alle zeilen staan inmiddels bij. De wind is verder geruimd naar het westen dus onze bestemming, de Engelse kust, is nog ver weg. Ondanks de grijze lucht en de motregen is het echter heerlijk weer op zee te zijn.
We verwachten zondagavond in Nieuwpoort aan te komen, alwaar de gasten van boord zullen gaan. Daarna gaan we naar Rotterdam terug.

VAN DE REDERIJ (28.05.2008)
De jaarlijkse vergadering van onze certificaathouders en die van de ‘Helena’ zal worden gehouden op donderdagmiddag 26 juni. Aanvang is om 15:30. De locatie is dezelfde als vorig jaar: het Verolme-paviljoen van het Maritiem Buitenmuseum; het adres van het paviljoen is Leuvehaven 50.
Na afloop van de vergadering zal maritiem historicus drs. Henk Dessens, hoofd Collecties en plaatsvervangend directeur van het Nederlands Scheepvaartmuseum, een voordracht houden over de binnenvaart in de jaren 1880-1940. Vanzelfsprekend zal hierin ook de rol van schepen als de ‘Helena’ worden uitgelicht.
Alle certificaathouders ontvangen nog nader bericht op hun adres.

24.05.2008 11:30 GMT
51°54.41’N, 004°28.72’O. Kompas 090.
Na een dagtocht op donderdag, op het Haringvliet met internationaal gezelschap, zijn we ’s nachts buitenom naar de Veerhaven gevaren. Vrijdag brachten we een bedrijfsgezelschap van daar naar Scheveningen, en vandaag kwamen we leeg terug in Rotterdam, alwaar we zojuist, om 13:15 LT, vastmaakten in de Veerhaven.

19.05.2008 10:30 GMT
51°49.15’N, 004°02.70’O. Kompas 090.
Donderdag vertrokken we naar Terneuzen. Vandaaruit zijn twee dagtochten gemaakt naar Antwerpen. Zondag vertrokken we vanuit Terneuzen naar Stellendam, via het Haringvliet. In Stellendam gaan we bij de werf van Padmos nog enkele klussen laten doen. Woensdag varen we weer een dagtocht; we varen dan vanuit Hellevoetsluis met 60 jonge kinderen van het New Horizon Cruises-project.

7.05.2008 17:10 GMT
51°54.42’N, 004°28.71’O. Kompas 090.
We hebben twee heerlijke New Horizon-dagtochten met geestelijk gehandicapten achter de rug. De deelnemers hebben geschilderd en gedicht rond het thema Water. Volgende week dinsdag is er een expositie aan boord.

4.05.2008 20:00 GMT
51°54.41’N, 004°28.72’O. Kompas 090.
De ‘Oosterschelde’ is zondagavond rond 20:15 teruggekeerd in Rotterdam.

4.05.2008 06:22 GMT
52°27.15’N, 004°06.28’O. Kompas 198. Knopen 6,8.
Omdat er voor de eerste dagen een zuidwestenwind en de laatste dagen een oostenwind werd voorspeld, ging de Hemelvaartreis dit jaar niet naar Engeland maar werd er besloten om richting het noorden te varen. We vertrokken donderdagochtend net iets over tienen en voeren de Waterweg af samen met de collega’s van de ‘Eendracht’. Bij Maassluis konden we de eerste zeilen zetten en al lekker zeilen. Helaas werd deze pret bedorven door een flinke bui, die ervoor zorgde dat we èn nat werden èn de vierkante zeilen moesten weghalen. Motorzeilend legde we het laatste stuk van de Waterweg af, maar net buiten de pieren konden we dan echt beginnen met zeilen. Het weer werd steeds mooier en met de breefok op zeilde we langs de Nederlandse kust richting de waddeneilanden.
Een prachtige heldere nacht en een lekker briesje zorgden voor een aangename nacht waarin we goede voortgang maakten. Tegen middernacht waren we Vlieland al gepasseerd. De hele vrijdagochtend was het prachtig zonnig en alle gasten genoten zichtbaar van de rust. In de loop van de dag nam de wind af en werd besloten om op de motor naar Borkum te varen. Iedereen was blij dat we toch nog in het buitenland zouden komen, het viel dan ook een beetje tegen dat de havenmeester van Borkum ons in het Nederlands welkom heette. Na het avondeten zijn alle gasten een avondwandeling gaan maken en een aantal vond zelfs een kroeg in de toch wel wat verlaten haven van Borkum.
Zaterdagochtend verlieten we bij het eerste ochtendlicht de haven en voeren op de motor richting de Duitse Bocht. Er was totaal geen wind en het water leek wel olie, zo spiegelglad was zee. Zo nu en dan kwam een nieuwsgierige zeehond even een kijkje naar ons nemen. Rond het middaguur kwamen de eerste rimpeltjes op het water en werd het grootzeil gezet, gevolgd door de fok en de razeilen. Na het middageten werd een man-over-boord-oefening gehouden en omdat de dinghy daarbij toch overboord was werd er met de gasten een rondje om het schip gevaren, wat mooie foto’s opleverde van een zeilende ‘Oosterschelde’. De wind nam in de loop van de avond wat toe zodat we heerlijk de nacht in zeilden. Inmiddels zijn we de waddeneilanden weer gepasseerd en varen we in zuidwestelijke richting. We zijn een overstag aan het voorbereiden zodat we dadelijk wat dichter onder de Nederlandse kust komen.

30.04.2008 08:25 GMT
51°54.41’N, 004°28.72’O. Kompas 090.
Ongeveer een uur geleden maakten we vast in de Leuvehaven. Het laatste stuk op zee was rustiger dan we verwachtten. Op de Nieuwe Waterweg konden we helaas niet meer zeilen; dat was met de SE net iets te hoog aan de wind.

29.04.2008 18:57 GMT
51°36.91’N, 002°50.96’O. Kompas 172. Knopen 3,6.
Vanaf Ramsgate zijn we zeilend de monding van de Theems overgestoken. Aan de noordzijde voeren we een zeer ondiepe rivier op, waar we vlakbij een klein eilandje voor anker gingen. Daar konden we, met wat modderige voeten, aan land gaan en de avond doorbrengen met een kampvuur, moppentappen, en zeer fantasierijke spookverhalen.
De volgende ochtend vroeg ging het anker op en zeilden we op ons gemakje naar Ipswich. Daar wachtte geen kampvuur maar geopende winkels waar iedereen naar hartelust kon gaan ‘shoppen’.
Inmiddels zijn we de Noordzee overgestoken en zeilen we onder de Zeeuwse kust. Het weer is iets minder mooi en het waait iets harder (5 Bft). Vraag van de dag is dan ook: hoe lang duurt deze "storm" nog? In ieder geval tot morgenvroeg want we verwachten tegen die tijd terug in Rotterdam te zijn.

26.04.2008 20:33 GMT
51°19.72’N, 001°25.24’O. Kompas 090.
Vrijdagmiddag vertrok de ‘Oosterschelde’ met een groep jongeren van stichting Flexus voor een 5-daagse reis op zee.
Voor de meesten aan boord is dit de eerste keer op zee of zelfs op een schip en het enthousiasme spatte er dus vanaf. Leuk is vooral dat het schip wat minder als varend monument wordt gezien en wat meer als drijvend klimrek.
Door de nacht voeren we motorsailend langs de Belgische en Franse kust waar we vanochtend meer zeil konden zetten. Onder vol tuig en met een snelheid varierend van 0,7 tot 9 knopen staken we over naar de Engelse kust, waarna we om vijf uur vanmiddag in Ramsgate afmeerden.
Het is hier net zulk mooi lenteweer als in Nederland. Sommigen waagden zich zelfs aan een duik in het nog koude water van de Noordzee!
Morgenvroeg om 6 uur vertrekken we om langs de Engelse kust naar het noorden te zeilen.

VAN DE REDERIJ (25.04.2008)
De ‘Oosterschelde’ is vanmiddag vertrokken voor de Flexus-reis met jongeren.

VAN DE REDERIJ (25.04.2008)

Na alweer een keuring voor alweer een nieuw certificaat is de ‘Oosterschelde’ klaar voor vertrek. Vandaag gaan we van start met het project ‘Op eigen zeebenen’. Dit project is een samenwerking tussen Stichting Flexus en de rederij. Met deze zeereis hopen we de deelnemende jongeren een duwtje in de rug te geven bij het oplossen van hun problemen en belonen voor wat ze al bereikt hebben. Waar de reis heengaat laten we afhangen van de wind. Het enige dat vast staat is dat we over 5 dagen weer terug in Rotterdam willen zijn.
 

VAN DE REDERIJ (21.04.2008)
Nu het schip in de haven ligt is er veel minder nieuws te melden. Natuurlijk zijn we altijd bezig aan het schip en met het mooie weer,… Maar om nu altijd over schilderwerk te schrijven zou vervelen. Voor de rederij is het prettig als het schip even thuis is. We kunnen nu het schip tenminste laten zien aan klanten en we hebben dan ook altijd wel een paar afspraken aan boord gepland. Ook is het leuk om samen met de bemanning te lunchen. Morgen springt de bemanning van de Oosterschelde ook even bij om de Salvator een voorjaarsschoonmaak te geven. Ook de rest van de week vullen we met kleine klusjes, maar vrijdag vertrekt het schip weer naar zee.

15.04.2008 11:41 GMT
51°54.41’N, 004°28.72’O. Kompas 090.
De laatste mijlen tot de ‘paddestoelen’ konden we heerlijk zeilend afleggen. De wind was weer een beetje de west ingegaan en varierend met snelheden tussen de 4 en 10 knopen zaten we vanmorgen om 05:20 tussen het rode en groene licht. Niet lang daarna begon het alweer licht te worden. Rond 9 uur waren we, na 2018 zeemijlen te hebben afgelegd, terug in onze thuishaven. Hier werden we opgewacht door collega’s, vrienden en familie. Het was weer een fantastische reis maar het is ook heerlijk om weer thuis te zijn.

15.04.2008 09:00 GMT
51°54.41’N, 004°28.72’O. Kompas 090.
Na een mooie zeilnacht meerden we om 08:45 af in Rotterdam.

14.04.2008 20:27 GMT
Verwachte aankomst Rotterdam is nu morgenvroeg rond 09:00.

14.04.2008 17:04 GMT
51°40.26’N, 002°26.07’O. Kompas 045. Knopen 7,0.
Om 06:00 stond de wekker. De wachten hadden er zin in want al snel was het druk op dek. Nog geen half uur later waren de trossen los en koersten we oost het geultje voor Ramsgate uit. Er stond een stevige noordwestenwind en dat is gunstiger dan gedacht. Al snel waren we onder zeil en met de gunstige stroom konden we tot een uur of 3 deze middag opkruisen tegen de inmiddels ruimende wind. Toen was de stroom tegen en de wind zo goed als op. Met de motor bij zijn we inmiddels een stuk dichterbij maar hebben we ook de hoogte gewonnen. Met de kentering van het tij trekt nu ook de wind weer aan en vallen we langzaam steeds meer over stuurboord. De motor is uit en vanaf hier lijkt ons doel bezeild. Nog 60 mijlen te gaan tot de ‘paddestoelen’ (ingang Nieuwe Waterweg). Een grove schatting voor de aankomst Rotterdam: dinsdagochtend 07:45. Maar zoals iedereen hier aan boord heeft ervaren: alles wat we planden werd anders.

13.04.2008 16:41 GMT
51°19.70’N, 001°25.26’O. Kompas 090.
Tot gisteravond hebben we fantastisch kunnen zeilen. Toen ging de wind eruit en de motor werd na lange tijd weer gestart. Om een uur of half drie voegde wij ons in het verkeer op de ‘snelweg’ tussen Engeland en Frankrijk en vanmorgen staken we, in het Nauw van Calais, over naar de Engelse kant. Het plan was om nog verder noordelijk te zeilen in verband met de te verwachten draaiïng van de wind.
Maar: geen wind geen zeilen, dus ander plan. Zo zijn we vanmorgen in Ramsgate verzeild geraakt. Na 1103 zeemijlen weer vaste grond onder de voeten. Vanavond dus tijd voor een uitgebreid diner, de borrel van Peter en de eerste sterke verhalen van deze reis. Morgen om een uur of zes gaat de wekker en zullen we ons klaarmaken om de laatste (ongeveer 125) mijlen af te leggen op de Noordzee. ETA Rotterdam 15 april in de ochtend. Zodra we preciezer weten hoe laat, laten we het weten.

11.04.2008 18:27 GMT
49°42.47’N, 003°24.33’W. Kompas 065. Knopen 6,3.
De zee is stukken vlakker. We maken goede voortgang.

11.04.2008 06:42 GMT
49°13.41’N, 005°19.76’W. Kompas 063. Knopen 8,9.
We hebben weer een drukke nacht achter de rug. De wind is westelijk 5, 6, 7 Bft en buiïg. Er staat weer een koppige zee en door onze oostelijke koers slingeren we hevig. Er zijn weer een paar dingen van hun plaats gekomen waarvan je het nooit zou verwachten. De voortgang is natuurlijk uitstekend met een gemiddelde snelheid van zo’n 9 knopen. Voorlopig denderen we de goede kant op.

10.04.2008 20:28 GMT
48°23.80’N, 006°33.48’W. Kompas 036. Knopen 8,0.
Vanmorgen voeren we nog op de motor. Het grootzeil, dat als steunzeil stond, kon in de loop van de ochtend ontreefd worden en de schoot gevierd. Toen volgde het stagfok, de schoener, de bezaan, de kluivers en het vierkante tuig. De motor werd steeds langzamer gezet en zo rond lunchtijd waren we eindelijk weer alleen onder zeil. Het was fris maar zonnig met af en toe een zeer welkome regenbui. Het meeste zout is inmiddels van dek. Bij de eerste regen werden de emmers met sop en alle schrobbers druk gebruikt. Zo rond het avondeten liepen we 10,5 knopen. We sturen nu wat hoger maar met 8 knopen en wat licht van de nieuwe maan belooft het een mooie nacht te worden. De wachten staan aan het roer en zijn paraat om aan dek te helpen met de zeilen. Deze nacht draaien we in ieder geval het Engelse Kanaal op en passeren we Île d’Ouessant. Het voorspoedige einde van de oversteek van Biskaje en het begin van het laatste traject.

9.04.2008 14:46 GMT
46°14.52’N, 010°28.11’W. Kompas 048. Knopen 6,1.
De wind en golven zijn inmiddels zo afgenomen dat we gisteravond koers naar het noordoosten konden verleggen, recht op het Kanaal af. Dat is nog wel een flink eind. Door het slechte weer zijn we behoorlijk ver west van de gewenste koers uitgekomen. We varen nu op de motor met een redelijke snelheid tegen de wind in, die volgens de voorspellingen snel naar het westen zal draaien. Het zonnetje schijnt en het is weer druk op dek: er worden kleine reparaties uitgevoerd en we spoelen de dikke laag zout die het vele buiswater van de afgelopen dagen heeft achtergelaten, van het schip af.

8.04.2008 18:33 GMT
44°42.64’N, 011°38.34’W. Kompas 331. Knopen 5,5.
De afgelopen 36 uren waren zoals gezegd niet erg comfortabel. Inmiddels blijft de wind afnemen maar er staat nog wel een aardige zee. De wind is veel minder, dus op dek wordt het tuig ook weer beter handelbaar. Hier en daar een schoot of een val aantrekken is weer te doen. De kok bleef wel onverstoorbaar maar de opkomst was minder. Vanavond echter zat zo goed als iedereen weer aan tafel. We varen minder de verkeerde kant op en het is voortdurend zoeken naar de beste koers. Ook een klap naar het oosten hebben we geprobeerd maar dat werd meer zuidoost omdat er nog een aardige deining uit het oosten staat. De verjaardag van Kaatje, die overigens onder alle weersomstandigheden onverstoorbaar is, hebben we de 6e gevierd toen het nog rustig was. De verjaardag van Peter (vandaag) hebben we gemakshalve maar even opgeschort. Daar drinken we in de eerstvolgende haven een borrel op.

8.04.2008 07:17 GMT
44°36.73’N, 011°33.66’W. Kompas 330. Knopen 5,6.
Inmiddels is de wind iets afgenomen maar we varen nog op een koppige zee. De oude dame kan er beter tegen dan de meesten van ons. Hopelijk kunnen we binnenkort een betere koers varen.

7.04.2008 21:00 GMT
43°55.25’N, 011°02.40’W. Kompas 336. Knopen 4,9.
Langzaam maken we een beetje voortgang. We hopen voor na het volgende etmaal op wat rustiger weer.

7.04.2008 09:17 GMT
43°03.67’N, 010°34.45’W. Kompas 340. Knopen 5,1.
Inmiddels is het mooie weer voorbij en kost het schrijven van een berichtje al aardig wat moeite. Het waait momenteel NE 8 Bft. Dichtgereefd en met de motor bij proberen we voorlopig zo veel mogelijk noord te maken. Daar hopen we het wat rustiger te krijgen.

6.04.2008 07:10 GMT
41°02.56’N, 009°48.10’W. Kompas 359. Knopen 7,3.
(alleen loggegevens)

5.04.2008 21:57 GMT
39°53.53’N, 009°41.06’W. Kompas 350. Knopen 7,3.
We hebben zulk gunstig weer dat we niet te lang wilden stoppen. Alleen maar een paar uurtjes de wal op. Inmiddels zijn we weer onderweg en we zullen waarschijnlijk niet meer stoppen voor Bretagne.

5.04.2008 08:43 GMT
39°21.24’N, 009°22.48’W. Kompas 090.
Onze jongste matroos Irian vertelt:
"Eergistermiddag zijn alle mogelijke zeilen gezet, een mooi gezicht. Helaas werd de rubberboot op dat moment gerepareerd, en konden er geen zeilfoto’s van het schip gemaakt worden. ’s Avonds is de wind gaan liggen, en konden alle zeilen er weer vanaf. De 36 uur daarna hebben we op de motor gevaren, steeds minder golven tot het water bijna spiegelglad was. Wederom waren de golven lichtgevend, en er zwom een aardig aantal dolfijnen om ons heen.
Momenteel liggen we in Peniche, een vissershaven aan de westkust van Portugal, net boven Lissabon. Even de benen strekken, om vanmiddag weer het ruime sop te kiezen. De sfeer aan boord is uitstekend, fantastisch weer met hoge temperaturen en veel zon.

3.04.2008 08:50 GMT
36°14.19’N, 007°09.00’W. Kompas 292. Knopen 6,1.
Voor Gibraltar was een oostenwind voorspeld van 8 à 9 Bft. Gisteren hebben we bij heerlijk rustig weer kunnen voorbereiden op deze harde wind. Alles werd zeevast gemaakt en de zeilen die we niet gebruiken, werden stevig vastgebonden. Met een prachtige zonsondergang voeren we de Straat van Gibraltar binnen. Aan beide zijden waren de continenten goed te zien. Het leek rustig te blijven maar bij het laatste licht besloten we toch nog maar het tweede rif in het grootzeil te zetten. De snelheid bleef prima en qua wind leek het allemaal toch mee te vallen.
Maar dat duurde niet lang. Vrij plots was daar de windkracht 8 Bft met vlagen van 9 Bft. De snelheid liep op tot wel 11 knopen (met stroom mee). Gijpend tussen de scheepvaart aan bakboord en de ondieptes en kust aan stuurboord kregen we het nog druk. Lekker geslapen dus…
Inmiddels zitten we op de Atlantische Oceaan en varen we richting Cabo de São Vicente, het zuidwestelijkste puntje van Portugal. Met een wind die oostelijk is en wat naar het zuiden zal draaien, blijven de weergoden ons nog heel erg goed gezind.

2.04.2008 14:27 GMT
36°09.13’N, 004°41.99’W. Kompas 261. Knopen 4,2.
Gibraltar is in zicht.
Het mooie weer hield aan en hoewel de wind wat afzwakte en we op de motor verder voeren, werd het toch nog een heel mooie nacht. Met ook nog een groep dolfijnen, die urenlang voor de boeg speelden in het fluorescerende water. Een fascinerend, bijna onwerkelijk gezicht.
Alsof dat nog niet mooi genoeg was, kwamen er die nacht weerberichten binnen die voor de komende dagen oostenwind voorspelden. In de nacht mogelijk toenemend tot 8 Bft.
De oostenwind is er inmiddels en we zeilen licht rollend richting de Straat, waar we verwachten vanavond laat aan te komen.

1.04.2008 20:40 GMT
36°24.50’N, 002°26.94’W. Kompas 264. Knopen 7,1.
Het is met zon en 20 graden vooralsnog een bijna een tropische vakantie hier aan boord. Bijna de hele dag hebben we kunnen zeilen, weliswaar met veranderende winden maar dat maakt het juist zo leuk. Vandaag is de hele zeilgarderobe aan de beurt geweest. Om het af te maken kwamen er nog een even twee walvissen langs. De wind is in de loop van de avond een beetje ingezakt en dus staat de motor bij om toch maar mijlen te blijven maken. We verwachten morgenavond bij de Straat van Gibraltar te zijn.

31.03.2008 09:06 GMT
39°06.21’N, 000°03.27’O. Kompas 146. Knopen 7,4.
Volgens plan zijn we vanmorgen vroeg vertrokken. Met het eerste licht werden ook het eerste zeilen gehesen. Het werk op dek loopt gesmeerd, de meesten hebben dan ook meermaals mooie reizen met de ‘Oosterschelde’ meegemaakt en weten dus de weg. Met een bakstagwindje maken we goede voortgang. De zon schijnt en het is een graad of 15. Veel mooier dan dit kon deze reis in ieder geval niet beginnen.

30.03.2008 16:38 GMT
39°27.68’N, 000°18.99’W. Kompas 090.
Gisteren zijn Maarten, Roelof en de matrozen Maarten en Lucas naar Valencia gevlogen om een gedeelte van de bemanning af te lossen. Hier troffen ze de ‘Oosterschelde’ prachtig blinkend en glanzend aan. Er is ook de afgelopen tijd weer hard aan het schip gewerkt en dat is te zien. Ze hadden rustig de tijd om weer even aan het schip te wennen, en dat hoeft eigenlijk niet want je bent meteen weer thuis. Vandaag druppelt de nieuwe gastbemanning binnen en vanavond om een uur of 10 verwachten we de laatsten te kunnen ontvangen. Onze thuisreis naar Rotterdam begint morgen bij het eerste licht. Zo kan iedereen nog even slapen en acclimatiseren voor we aan de bijna 1800 mijl lange zeereis beginnen. Het weer is momenteel vrij rustig, variabele winden, lekker warm en zonnig. Morgenochtend een briesje in de rug volgens de laatste weerberichten. Het zou een mooie start zijn.

28.03.2008 06:38 GMT
39°27.66’N, 000°18.71’W. Kompas 090.
Met nog 100 mijl voor de boeg ben je er voor je gevoel al op dit soort reizen. Op de kaart lijkt de bestemming dichtbij en iedereen maakt zich al op voor de aankomst. Maar de schaal van de kaart is bedrieglijk en 100 mijl is de afstand tussen Nederland en Engeland; daarin kan nog van alles gebeuren. En natuurlijk was dat ook zo. Nog een aantal keren veranderden het weer en de wind totaal. Van een mooi zonnetje tot een grijze lucht en van helemaal niets tot windkracht 5 Bft pal tegen. Dit keer zette het echter niet door en
de laatste 60 mijl waren met een westenwind net bezeild. Iedereen hielp enthousiast mee om, voor de laatste keer deze reis, alle zeilen weer bij te zetten. Tot verdriet van de kok misschien, die juist een uitgebreid diner aan tafel in gedachten had. Maar aan helling wen je snel en dicht onder de kust varend hadden we weinig last van de golven zodat zo goed als al het eten in de monden verdween en niet onder tafel. Tegen 19:00 kwam Valencia in zicht en we meerden om 22:30 af in de gloednieuwe America’s Cup-haven.

27.03.2008 07:38 GMT
40°31.01’N, 000°46.48’O. Kompas 211. Knopen 6,8.
We krijgen het allemaal niet kado. De aantrekkende wind nam vannacht toe tot 8 Bft met "violent gusts". En ‘violent’ waren ze ook. Hoewel we dicht onder de wal voeren, ontstonden er al snel grote golven. Er waren slechts weinig gasten tijdens de nachtwacht en we hadden de grootste moeite om tegen deze zee in te gaan, maar gelukkig verdween vanmorgen de wind bijna net zo snel als deze gekomen was. Nu de zon ook op is, lijkt het een mooie dag te worden. Er is geen tijd meer om nog een andere haven aan te lopen, maar de kans is nu wel groot dat we Valencia op tijd bereiken en daar zijn we al heel blij mee.

26.03.2008 11:36 GMT
41°30.83’N, 002°40.15’O. Kompas 234. Knopen 6,5.
Zo’n reis op de Middellandse Zee klinkt heel aantrekkelijk. Mooi weer, zon, blauwe lucht, dolfijnen en een blauwe zee; zoiets stel je je er bij voor.
En dat kregen we. Onder veel meer. Wij hadden walvissen, 5 stuks en wel een meter of 12 lang. Verder hadden we ook regen, windkracht 7 à 8 Bft, geen wind, grijze lucht, blauwe lucht en dat alles wisselde heel plotseling en zonder aankondiging. We zijn dan ook de hele nacht bezig geweest met reven, ontreven, zeil zetten en zeil bergen. Vermoeiend, maar we hebben vannacht wel een grote afstand afgelegd en zijn inmiddels onder de Spaanse kust. De grootste afstand legden we af in de hondewacht, toen plotseling veel wind op kwam zetten en we (te) veel zeil hadden staan. Al revend en zeil minderend legden we in 4 uur ruim 42 mijl af. Vanmorgen was het even windstil en inmiddels staat er een SW 4 Bft. Pal tegen dus. De weerberichten spreken over een nieuwe noordwesterstorm, vanavond al. In ieder geval is de windrichting gunstiger voor ons. Dat wel.

25.03.2008 10:35 GMT
43°17.27’N, 005°14.54’O. Kompas 257. Knopen 7,7.
Het weer zal vannacht gaan verbeteren zeggen de weerberichten. Dat lijkt dus ook het beste moment om hier vandaan te gaan, want na morgen wordt er weer een nieuwe storm verwacht. Het is echter nog een heel eind naar Valencia en we kunnen de tijd daarom nauwelijks missen. Ondanks de waarschuwing van 8 Bft zijn we dus zojuist vertrokken. Volgens diezelfde weerberichten is de wind hier boven in de golf wat minder heftig dan verder naar buiten.
Op dit moment staat er een NW 7 Bft. Er is een stralende zon en met de witte schuimkoppen op de golven is het prachtig op zee. We zijn nu nog in relatief beschut water en we lopen er lekker door. Omdat de koers niet echt hoog aan de wind is lijkt het erop dat we goede snelheid kunnen blijven lopen.

24.03.2008 08:41 GMT
43°17.71’N, 005°22.41’O. Kompas 090.
Als je toch verwaaid moet liggen is Marseille een goede plek. In deze op een na grootste stad van Frankrijk is genoeg te doen. De meeste gasten aan boord lijken zich gelukkig ook wel te vermaken. In de kerk (Nôtre Dame de la Garde) hoog boven op een berg staat de ‘Bonne Mère’ uit te kijken over de hele stad en de zee. Alle zeelieden die op miraculeuze wijze net niet zijn verdronken, vanuit hun rolstoel weer konden opstaan of anderszins reden tot dankbaarheid hebben, geven iets aan de Bonne Mère. Een schilderij, een houtsnijwerk of de krukken die je niet meer nodig hebt. In de kerk hangt het er helemaal vol mee.
Anderen zijn naar een van de forten bij de haveningang gelopen. Daar voel je de volle kracht van de wind en zie je de zee bulderend over de pier slaan. De beslissing om te blijven liggen wordt dan goed begrepen. Moeilijker is het wanneer, zoals op dit moment, de wind even afneemt. In de haven lijkt het dan meteen goed weer, maar met een stormwaarschuwing NW 8-9 Bft, plaatselijk 10 Bft, is uitvaren toch geen goed idee. En het blijft ook maar waaien helaas. Ook morgen lijkt er nog geen verandering in het weer te komen. Heel misschien aan het eind van de dag of gedurende de nacht want woensdag lijkt het dan eindelijk beter te worden. Of we dan nog genoeg tijd hebben om Valencia te halen is de vraag.

22.03.2008 21:55 GMT
43°17.71’N, 005°22.41’O. Kompas 090.
De verwachte weersverbetering kwam iets eerder dan voorzien. Afgelopen nacht, rond drie uur, draaide de wind en nam wat af. We besloten om ’s ochtends meteen te vertrekken, ondanks de slechte vooruitzichten. Met klein tuig en de motor bij voeren we uit. De loods waarschuwde nog voor de slechte zee die we konden verwachten voordat hij afstapte. De wind was westelijker dan gehoopt en we konden maar net-aan de Spaanse kust aansturen. de een na de ander verdween in bed en er waren maar weinig gegadigden voor de lunch. Met deze wind (kracht 6 Bft) was het echter allemaal goed te doen, maar de vooruitzichten werden slechter. Eerst nog 5 tot 7 Bft, maar dat werd al snel 6 tot 8Bft  en daarna 8 à 9 Bft. Toen ook een deel van de bemanning werd geveld door de zeeziekte besloten we van richting te veranderen. Op deze manier nog tenminste 120 mijl afleggen leek niet verstandig. Over de andere boeg liepen we lekker en hadden we minder last van de af en toe rare, steile golven. Met af en toe de zon door de wolken op de witte koppen was het eigenlijk een heel mooie dag. Vanavond om 21:00 uur liepen we de haven van Marseille aan en om 2:30 meerden we in twee pogingen af, met twee ankers ervoor en de kont op de kant. Morgen zien we verder.

21.03.2008 19:57 GMT
43°07.02’N, 005°55.99’O. Kompas 090.
Vandaag zijn we in Toulon gebleven en er is niemand van ons die daarover klaagt. Het weer is wel heel erg slecht. Regen en veel wind. De grote golven hier in de haven doen je afvragen hoe het buiten zal zijn. Op een aantal plaatsen is zelfs een waarschuwing voor 11 Bft van kracht en  de grote veerboten naar Corsica zijn teruggekeerd naar de haven. Vanaf de ‘Oosterschelde’ hebben we zicht op rijen gestrande automobilisten hier op het haventerrein. Helaas lijkt het weer voorlopig ook niet te verbeteren. Op een kleine tijdelijk verbetering morgen na, voorspelt men ook voor de komende dagen stormachtige winden.
Onze enige kans hier weg te komen is dus gebruik te maken van die tijdelijke weersverbetering. De wind zal morgen misschien naar het NW ruimen, waardoor het voor ons een bezeilde koers wordt. Ook neemt de wind tijdelijk af tot 5 Bft, later weer 7 Bft en dan weer 5 Bft. Daarna, we zijn dan 30 uur verder, draait de wind pal tegen en neemt toe tot stormachtig. In de rustige periode moeten we de Golf de Lyon dus zien over te steken. De grote vraag is echter hoe de staat van de zee zal zijn en of dat dus kan. Enfin, vannacht liggen we lekker aan de kade te slingeren en morgenochtend maken we weer nieuwe plannen.

20.03.2008 21:29 GMT
De laatste gasten kwamen pas laat. Het vliegtuig uit Nederland had zoveel vertraging dat ook de bus uit Nice al was vertrokken. Gelukkig hebben ze uiteindelijk het schip weten te vinden. Wij lagen toen al op bed voor een schoonheidsslaapje. Af en toe onderbroken door de wekker, want met een draaiende wind in het vooruitzicht wilden we het toch een beetje in de gaten houden. Het weerbericht vanmorgen was heel duidelijk: vandaag nog redelijk weer, daarna veel wind. Heel veel wind, want bij Corsica wordt windkracht 11 Bft voorspeld. Hier ‘slechts’ 8 Bft met harde windstoten. We besloten dus te vertrekken, maar wel naar een haven te gaan om het ergste af te wachten voordat we de golf van Lyon gaan oversteken. Dicht onder de kust voeren we vandaag naar  het zuidwesten. Van zeilen kwam helaas niet zoveel, al deden we ons best. Vanavond om 21:00 meerden we af in Toulon. We wachten nog een nieuw weerbericht af , maar we verwachten hier morgen de hele dag te liggen.

16.03.2008 GMT
Mipim 2008 was een groot succes. Iedereen die we spraken was
enthousiast over het schip, de catering en de bemanning. We vielen ook
behoorlijk op tussen alle motorschepen. Zeker toen we vrijdag, toen er
geen zuchtje wind was, alle zeilen gehesen hadden terwijl het schip aan
de kade lag. Vandaag maken we een dagtocht. We blijven ten anker liggen
tot dinsdag, wanneer een deel van de bemanning wordt afgelost en
nieuwe gasten aan boord komen.

12.03.2008 10:00 GMT
43°32.86’N, 007°00.96’O. Kompas 090.
11 maart
De MIPIM is van start!
Gisteren werd in Cannes, het festival terrein en in het bijzonder de haven, nog druk gepoetst en geschrobt in voorbereiding op deze beurs. Of je nu een driemasttopzeilschoener bent of een mega-motorjacht, iedereen wil er op zijn best uitzien. Dit poetsen moest helaas in de stromende regen gebeuren. Overal werden nog paraplu’s en regenjasjes aan boord gebracht om het slechte weer het hoofd te bieden Gelukkig, en alsof het van te voren geregeld was, begon de eerste dag van het festival met een stralende zon. Toen deze uiteindelijk onder ging kon iedereen terugkijken op een prachtige dag en genieten van een daverend vuurwerk.
7 maart
Vanochtend zijn we in alle vroegte vertrokken uit Saint Raphaël waar we de afgelopen dagen de puntjes op de i hebben gezet wat betreft het schilderwerk. Onder het toeziend oog van honderden belangstellenden waren we een ware attractie voor het kleine haventje, waar normaal niet zoveel gebeurt. De 15 mijl naar Cannes zijn zonder problemen verlopen en ook het afmeren ging erg vlot. In de Middellandse Zee is het gebruikelijk om met de kont naar de kade af te meren, de ankers midden in de haven en dan achteruit naar de kant trossen vast maken en vervolgens ankerketting weer strak trekken, een lastige en ook tijdrovende manier van afmeren. Om 15:00 uur lagen we vast. Het voordeel is natuurlijk dat ieder schip aan de kade ligt, maar het is wel jammer dat je op deze manier alleen achterkanten van schepen ziet. Hoewel, het type strijkijzer probeert zoveel mogelijk op elkaar te lijken en onderscheidt zich voooral in grootte en in de hoeveelheid antenne’s. De ‘Oosterschelde’ is hiertussen een prachtige afwisseling. Goedkeurende blikken en opgestoken duimen vielen ons ten deel vandaag.

5.03.2008 13:00 GMT
43°25.22’N, 006°45.52’O. Kompas 285.
Het weerbericht had gelijk. Een aantal uur na aankomst was het raak met de wind. Het anker heeft aardig wat meters kunnen krabben voordat we rond een uur of 7 het anker opnieuw hebben ingegooid. De dag vorderde, maar de wind had nog niet het plan om af te nemen. Gelukkig vielen de golven mee. Boodschappen doen met de rubberboot was een nat klusje, maar het brood kwam dankzij de waterdichte zak droog aan. We hebben niet veel aan schilderen kunnen doen, dus een vrij relaxed dagje. ’s Avonds werd besloten de ankerwachten met z’n tweeën te doen, maar nadat de wind rond een uur of 11 wegviel kon de helft van de wacht terug naar bed.
Vandaag was een heerlijke dag. Strakblauwe lucht, superhelder water en amper een zuchtje wind. De zon maakte dat het aan het eind van de middag zo’n 22 graden werd. Toen we het anker vandaag ophaalden, was het water zo helder dat je de ankerketting bijna vanaf de bodem kon zien! Het anker leek wel gezandstraald, zo schoon was het.
Aan het eind van de middag zijn we nog met een aantal mensen een biertje gaan drinken in de stad.
Morgen gaan we water bunkeren in de haven van St. Raphaël, met de hoop dat we daar ook mogen blijven liggen. Ook gaan morgen de meeste gasten van boord.

29.02.2008 02:19 GMT
42°13.89’N, 005°30.32’O. Kompas 047. Knopen 8,2.
Zoals gemeld werd het weer rustiger en aangenamer. De zonnebrillen kwamen uit de winterstalling, korte broeken onthulden spierwitte benen in de felle zon en een enkel bemanningslid waagde zich aan een duik in het helderblauwe maar tot niemands verrassing heel koude water. Dit kon natuurlijk niet lang zo blijven. Zeker als het om wind gaat is het hier hollen of stilstaan. Het weerbericht dat die ochtend binnenkwam, voorspelde dan ook voor de eerste drie dagen windkracht 0 en voor de vierde dag windkracht 8. Reden om tegen het eind van de middag het anker op te halen, wat mijlen te maken en het weer voor te zijn. Over een spiegelgladde zee voeren we de nacht in.
Een vlakke zee (je zou bijna niet geloven dat we zo ver uit de kust zijn) en een heldere hemel zijn ideaal om ’s nachts onze positie te bepalen (of te zien of de GPS nog wel goed werkt) aan de hand van de sterren. Dat valt lang niet mee. Ten eerste om de juiste sterren te vinden en de berekeningen voor te bereiden. Ten tweede is er maar een kort moment vlak voor zonsopgang waarop je met de sextant het sterretje kan ‘schieten’. Op dat cruciale tijdstip trekt er nu al twee dagen een dichte mist op die zowel de sterren als de horizon onzichtbaar maakt. We krijgen steeds meer respect voor zeelui die nog nooit van GPS gehoord hadden.

De oversteek van de Golfe de Lyon is, in vergelijking met de drukke Spaanse kust en de Straat van Gibraltar, ontzettend rustig; we komen nauwelijks scheepvaart tegen. Alleen een groot aantal zeeschildpadden die zich aan de oppervlakte kwamen warmen in de zon toen we het eiland Ibiza passeerden. De 28e bracht als enige passant een grote maanvis, zijn/haar grote rugvin als een zeil uitstekend boven het water. Op dit moment is het nog steeds bladstil, de mist is net komen opzetten en we verwachten morgenmiddag al de Côte d’Azur te zien.

27.02.2008 09:00 GMT
37°21.26’N, 001°39.86’W. Kompas 001.
Zoals voorspeld, begon het uit het oosten flink te waaien. Met de wind kwam ook de zeegang. Daaraan was goed te merken dat we nu op de Middellandse Zee zijn. Snel ontstonden er korte, steile golven en het schip stampte zich een weg naar een prachtig beschut baaitje waar we om 2 uur in de ochtend het anker lieten vallen. Deze baai wordt heel toepasselijk La Herradura (het Hoefijzer) genoemd. Een plek die vanwege zijn goede beschutting al sinds oudsher door schepen gebruikt moet zijn om te schuilen bij slecht weer. De volgende dag stond er zelfs een foto van de ‘Oosterschelde ‘in de plaatselijke krant met het bijschrift "Oude tijden herleven".
De volgende dagen brachten we door met onderhoud, het verkennen van het plaatselijke uitgaansleven en vissen. Dat laatste leek vruchteloos te verlopen tot de sardines, waarschijnlijk opgejaagd door een grote vis, vrijwillig in de de rubberboot sprongen, tot grote verbazing van de inzittenden. Toen het weer met het uiterlijk van het schip langzaam verbeterde, werd zondagochtend het anker opgehaald om de reis naar Cannes voort te zetten. De wind, hoewel in sterkte afgenomen, bleef ons tegenzitten. Met zeil en motor bij maakten we kruisend heel wat mijlen en kon de nieuwe bemanning oefenen op het overstag gaan. Toen we koers naar het noordoosten veranderden draaide de wind naar die hoek en op maandagavond besloten we het anker 40 mijl zuidwest van Cartagena, bij Punta del Canon, te laten vallen.
Vanochtend werden we wakker met een stralende zon. Eindelijk begint het weer te lijken op wat je van de Middellandse Zee zou verwachten. Waarschijnlijk zetten we morgenmiddag de reis voort.

21.02.2008 13:00 GMT
36°12.04’N, 005°04.87’W. Kompas 049. Knopen 6,0.
Maandagmiddag hebben we de haven van Peniche verlaten. We konden direct zeil zetten en richting het verkeersscheidingstelsel van Lissabon zeilen. Het weer was heel afwisselend: soms scheen er een heerlijk zonnetje en was het helder, dan weer volgde een heftige regenbui. Van Lissabon naar Cabo de São Vicente hebben we op de motor moeten doen, maar toen we daar aankwamen draaide de wind en konden we met grootzeil, schoenerzeil, buitenkluiver en breefok heerlijk richting de Straat van Gibraltar zeilen. Het moet een mooi gezicht zijn geweest want we werden opgeroepen door een enorm containerschip dat dichtbij wilde komen om een foto te maken. Het was wel even schrikken toen hij als groet zijn luchthoorn liet horen. Wat een geluid!
Vannacht was het heel helder zodat we de maansverduistering goed konden zien. Inmiddels zijn we de Straat gepasseerd en is de wind naar het oosten gedraaid. Was dat aan het begin van de reis nog heel gunstig voor ons, nu niet meer. We varen op de motor richting de zuidspaanse kust om daar wat beschutting te zoeken voor de voorspelde hardere wind.

19.02.2008 21:18 GMT
79°47.41’N, 014°18.08’O. Kompas 026. Knopen 7,7.
Donderdag 18 september:
Vandaag is iedereen op tijd bij het ontbijt, want de eerste dinghy gaat om 08:30 uur naar de wal van de Zeeuwse Uitkijk, of Ytre Norskøya zoals dit eiland officieel heet. Nog voor het ontbijt worden met een nylon draad met een paar haken in no time meer dan 35 kabeljauwen uit het water gehesen. Hadden de Amsterdammers Smeerenburg als basis, dit was de vestiging van de Zeeuwen, die hier hun nederzetting hadden met de nodige traanovens. Rond 1670, toen de walvissen in de fjorden ‘op’ waren, gingen de Zeeuwen verder de zee op. Later, toen ze ook daar schaars werden, werd zelfs tot aan Groenland jacht op de walvis gemaakt. Rond die tijd waren de traanovens op de Zeeuwse Uitkijk niet meer in gebruik. Wel werden hier de Zeeuwen die op zee het leven lieten, begraven. Op het eiland zijn totaal 163 graven aanwezig. We klauteren omhoog langs steile en minder steile hellingen tot zo’n 150 meter hoog. Het is bewolkt, maar er is veel licht en de lucht is extreem helder, je kunt bijzonder ver kijken. Er is een indrukwekkend uitzicht, de ‘Oosterschelde’ drijft als een notedopje in het blauwe water, tegen de achtergrond van donkere bergen, waarop veel witte sneeuwplekken erg opvallen. Op de terugweg lopen we langs een zeehond die op een rotspunt wat ligt uit te rusten. Hij kijkt af toe wat verstoord achterom, maar negeert ons uiteindelijk. Om een uur of 12 zetten we koers naar het eiland Moffen.
Onderweg passeren we de 80e breedtegraad. Alle deelnemers ontvangen een officieel certificaat ondertekend door Neptunus en de kapitein. Er wordt geklonken met champagne en we laten ons de kibbeling van de vanochtend gevangen kabeljauw goed smaken.
Rond 5 uur zetten we voet aan wal op Moffen. Een unieke gebeurtenis, want tot 15 september was dit gesloten gebied en het is voor de ‘Oosterschelde’ de eerste keer. Terwijl de vaste bemanning de houtvoorraad voor de kachel aanvult gaan wij naar een groepje walrussen. Op het eiland leeft een populatie van ongeveer 300 walrussen, waarvan we er zeker een stuk of 60 in verschillende groepen al van verre hadden zien liggen. Het eiland is overigens niet meer dan een paar grote grintplaten die zo’n meter boven zee uitsteken en volkomen vlak zijn. Voorzichtig komen we steeds dichterbij. De pubers in de groep vertrouwen het niet helemaal en zoeken de veilige zee op, maar een groep van zo’n 12 zwaargewichten kijkt wel erg argwanend naar ons, maar worden na een aantal minuten weer wat rustiger. Op het eiland zagen we nog een aantal Dikbekzeekoeten en er werd boven ons hoofd een luchtgevecht uitgevoerd door een Kleine jager die een Ivoormeeuw achterna zat.
Terwijl wij ons vermaakten met de walrussen, leverde de kombuis wederom een topprestatie met – u raadt het nooit – verse kabeljauw uit de oven. Het schip zet koers naar de Hinloopen Straat, helaas op de motor, want we moeten tegen de wind in.
Vrijdag 19 september:
Niets is zeker in het leven. Vanochtend werd dit op de ‘Oosterschelde’ weer bevestigd. Het einddoel was een fjord in de aanloop van de Hinloopen Straat. Vanwege flinke wind en golven tegen werd om 2 uur ’s nachts besloten om te draaien. Rond het ontbijt voeren we het Liefdefjord in, niet zo heel erg ver van het punt waar we gisteravond waren gestart. Het was droog en helder weer en af en toe kreeg de zon even de kans om door de wolken te schijnen. De meeste gasten waren aan dek met aan beide zijden van het schip uitzicht op rotswanden, sneeuwhellingen en gletsjers. Einddoel was de Monacogletsjer, die aan het eind van het fjord ligt. Rond het middaguur werd deze bereikt. Net als alle andere gletsjers heeft  ook deze zich de afgelopen jaren zichtbaar teruggetrokken. In dit geval ruim 3 kilometer sinds 1966. Omdat het uiteinde van de gletsjer in het fjord ligt, kun je er dus nu varen. De lunch werd gebruikt terwijl het schip voor anker lag in een baaitje, Hornbækpollen, waarvoor het schip door een smalle doorgang tussen de rotsen moest varen. Volgende halte: Bockfjorden. Onderweg werd een aantal stukken gletsjerijs uit het water gevist om de ‘ijskist’ op het dek aan te vullen. Hierin wordt alle bederfelijke etenswaren op het schip bewaard.
Langs de oever werd onderweg een spierwitte poolvos gespot, die erg afstak tegen de zwarte rotsen. Tegen half 6 gaan we weer voor anker en varen de dinghy’s weer op en neer. We gaan aan land om een plek te bezoeken waar nog vulkanische activiteit zichtbaar is. Deze heet heel toepasselijk Vulkanhamna. Het zijn een paar kleine bronnen waaruit warm, sterk ijzerhoudend, water opborrelt. Goede gelegenheid voor een voetenbad en groepsfoto. We zien voor het eerst in deze reis een Rietgans. Na een kleine 2 uur klauteren worden we vanaf het kiezelstrand opgepikt. Wij gaan aan tafel en de bemanning licht het anker. We gaan vannacht opnieuw proberen Hinloopen Straat in te varen.

18.02.2008 23:00 GMT
39°21.15’N, 009°22.49’W. Kompas 090.
Na een wel zeer voorspoedige overtocht over de Golf van Biscaje de eerste tegenvaller. Zaterdagmiddag zijn we de haven van Peniche binnengelopen, zo’n 40 NM ten noorden van Lissabon, met een weersvoorspelling van SE 8 Bft. Hoewel, tegenvaller, na een week op zee te zijn geweest vindt niemand het erg om weer voet aan land te zetten. Na overleg met de havenautoriteiten bleek er helaas geen kaderuimte beschikbaar zodat wij nu voor anker liggen (letterlijk) midden in de haven terwijl de wind door het want loeit. De zondag hebben wij besteed aan het kaal krabben van de bakboordverschansing. Stuurboord is dankzij het goede weer onderweg al gedaan en blinkt reeds met een nieuwe verf laag. Zoals de weervoorspellingen er nu uitzien, kunnen wij morgen de reis naar Cannes voortzetten.

15.02.2008 13:00 GMT
43°24.01’N, 010°01.09’W. Kompas 217. Knopen 7,3.
Ook de Golf van Biskaje was ons goed gezind. Dit beruchte stukje zee liet zich deze keer van zijn zachtaardige kant zien. In de lange oceaandeining speelde een school dolfijnen om het schip, de oostenwind hield aan en onder vol tuig haalden we, volgens de berekeningen van ijverig navigerende gastbemanning, 203 NM in een etmaal. Hoewel je daar geen Volvo Ocean Race mee wint, is het een duidelijk dat de grondig onderhouden tuigage en het spiksplinternieuwe grootzeil het uitstekend doen. Op dit moment varen we voorbij Cabo Finisterre, de noordwesthoek van Spanje. Terwijl we langzaam naar het zuiden zakken langs de Spaanse en Portugese kust, stijgt de thermometer!

13.02.2008 08:23 GMT
47°59.39’N, 005°44.18’W. Kompas 203. Knopen 7.
Het eerste deel van de reis zit er op. We zijn inmiddels île d’Ouessant gepasseerd en het Engelse Kanaal uit. Wat hebben wij een geluk met het weer; tot nu toe hebben we alleen nog maar oostenwind gehad en veel kunnen zeilen. Overdag schijnt een heerlijk zonnetje en in de nachten (die wel heel koud zijn) kunnen we genieten van een prachtige sterrenhemel. Behalve voor onderhoud hebben we ook tijd voor het trainen van de nieuwe bemanningsleden. We hebben alle noodprocedures geoefend, maar ook doen we extra veel zeilwisselingen zodat de nieuwe bemanning goed bekend raakt met de tuigage. We hopen dat we de Golf van Biskaje net zo gemakkelijk doorkomen als dat we het Kanaal zijn doorgekomen.

11.02.2008 04:15 GMT
51°01.29’N, 001°21.10’O. Kompas 227. Knopen 6.
We zijn vertrokken!
De laatste week zijn we voornamelijk bezig geweest met het opruimen en zeeklaar maken van het schip. De meeste winterklussen waren al af. Gisteren hebben we gevaren met een ernstig ziek kind dat als wens had om een dagje piraat te mogen spelen, en waar kan dat nou beter dan op de ‘Oosterschelde’? Al zijn klasgenoten vrienden, familie en zelfs de bemanning was verkleed als piraat. Mede dankzij het schitterende weer werd het een heel leuke dag. Vanmorgen om kwart over tien zijn we begonnen aan de reis naar Cannes. We werden uitgezwaaid door vrienden en familie. Anthony, die tot op het allerlaatst ons heeft geholpen met het klaar maken van het schip, werd door de bemanning uitgezwaaid. Het fonkelnieuwe grootzeil werd gezet en we voeren in het zonnetje richting zee. Langzaam begint iedereen nu te wennen aan het ritme aan boord. Dat geldt voor de gastbemanning maar ook voor vier nieuwe matrozen, voor wie dit de eerste reis op de ‘Oosterschelde’ is. Het is nu 04:15 uur en we zijn net Dover gepasseerd. Alles wijst erop dat het weer deze week zo onwaarschijnlijk mooi zal blijven.

VAN DE REDERIJ (10.02.2008)
Onder wel heel mooie omstandigheden is de ‘Oosterschelde’ vanmorgen vertrokken. Stuurman Anthony gooide de trossen los. Bemanning en opstappers werden door een 15-tal vrienden en kennissen uitgezwaaid. Er stond weinig wind, maar nog in de havenmond werd een zeil gehesen. Als het weer niet verandert wordt het een misschien erg koud maar wel heel goed begin van een lange reis.

VAN DE REDERIJ (8.02.2008)
Klaar voor vertrek. Voor zover je dat ooit echt kunt zijn, zijn we het nu. Alle werkzaamheden die we op ons lijstje hadden staan zijn uitgevoerd. Het schip is schoon en netjes en technisch in orde. Vanmiddag heeft de surveyor zijn handtekening onder de laatste openstaande punten gezet en de bemanning is aan boord. De nieuwe bemanningsleden hebben allemaal de tijd gehad het schip en elkaar te leren kennen en vandaag zijn ook alle veiligheidsinstructies en noodprocedures goed met ze doorgenomen.
Dat dit niet overdreven is bleek gisteren nog weer eens. Tijdens het werk in de mast viel een bahco naar beneden. Deze schampte een van de matrozen en eindigde op een van de lichtluiken. Dat had heel erg slecht kunnen aflopen, maar op een haartje na kwamen we dus met de schrik vrij. De getroffen matroos bleef een nachtje ter observatie in het havenziekenhuis, maar mocht vanmorgen gelukkig weer naar huis.
De voorraden zijn aan boord en zoals gezegd zijn we klaar voor vertrek. Morgen maken we al een kleine ‘proefvaart’. Naar aanleiding van een verzoek van de stichting ‘Doe een Wens’ varen we morgen namelijk uit met de ouders, vriendjes, klasgenootjes en familieleden van een ernstig ziek jongetje. Dit jongetje, Hannes, wilde graag nog eens op een echt Piratenschip mee. Kapitein ‘Strenge Jip’ en zijn Verschrikkelijke Matrozen voldoen natuurlijk graag aan dit verzoek.
Daarna komen mensen aan boord die meevaren op de reis naar Cannes. Tenzij het weer roet in het eten gooit, vertrekt de ‘Oosterschelde’ zondag om 10:00 uur naar de Middellandse Zee.

VAN DE REDERIJ (27.01.2008)
Er zijn een heleboel hele en halve wijsheden in omloop die er op neerkomen dat een schip nooit af is. En dat is ook zo. Ook nu, na zoveel weken werken zijn we nog steeds druk bezig. Maar de aard van het werk verandert wel. Er wordt meer afgewerkt en schoongemaakt en er worden geen nieuwe klussen meer gestart. De zeilen zijn nu grotendeels aangeslagen en het dek oogt een stuk minder vol en rommelig dan enige tijd geleden. De bemanningsleden die straks zullen meevaren naar de Middellandse Zee, hebben nu verlof. Een paar dagen voor vertrek komen ze terug aan boord om alle voorraden een plek te geven.

VAN DE REDERIJ (17.01.2008)
De ra’s hangen weer in de mast! Ook de laatste staaldraden zijn afgelopen week gereed gekomen en gemonteerd. Er zitten weer voldoende weeflijnen in de verstaging om heelhuids boven en beneden te komen en de tuigage van de Oosterschelde is daarmee weer helemaal in orde. De zeilen zelf zijn allemaal nagekeken door de zeilmaker en zullen komende week worden aangeslagen. Die week willen we ook gebruiken om de laatste technische klussen af te ronden. Als dat lukt kunnen we de laatste dagen voor vertrek besteden aan het opruimen, schoonmaken en bevoorraden van het schip. Maar voor het zover is moet er nog wel even doorzetten…

VAN DE REDERIJ (7.01.2008)
Het is nu, gelukkig voor ons, weer wat warmer. Dat maakt het werken in de masten wat aangenamer. Buiten vordert het werk, maar binnen gaat het wat langzamer. Ieder klusje dat af is, lijkt weer een nieuwe klus op te roepen. Omdat er overal wordt gewerkt is het schip nogal rommelig. Eigenlijk is er nergens een plek waar geen gereedschap of stof ligt. Alleen al om alles schoon te maken hebben we straks nog heel wat werk. Als het weer morgen wat minder onstuimig is, verhalen we het schip morgenmiddag terug naast de ‘Salvator’.

VAN DE REDERIJ (4.01.2008)
En vrolijk zijn we in het nieuwe jaar weer begonnen aan het werk. Nu de mast weer op zijn plek staat is het vooral zaak de verschillende wanten op de juiste spanning te brengen en de mast in de goede stand te fixeren. Daarna hangen we de ra’s en alle blokken en vallen terug op hun plek.